Tam üç gündür üniversiteye gidip geliyor hâla evraklar dolduruyor ve eve dönüyordum.Diavolonun ve Gabrielin yüzünü gittikleri için bir kere bile görmemiştim. Umrumda değilmiş gibi yaparak uzak duracağıma karar verdim. O herif pisliğin teki ve beni küçük bir oyun olarak görüyor. Bir oyun olmadığını göstereceğim.
Üniversiteden dönmüş, odadaki masanın üstünde ders listelerine bakıp takvime yazıyordum. Telefonun ekranı çok küçük olsa da çabalarım düzgün sonuçlanıyordu. Bir kalem alıp saçımı ensemde topuz yaptım. Kapım tıklatıldığında yeni çarşaf istediğimi ve getirdiklerini düşünmüştüm. Dönüp bakmadım. Sonra tanıdık adım sesleri yanımda bitti. Siyah kumaş pantolon.. Kafamı kaldırdığımda kalbim gereksiz bir çarpıntı yaşadı.
"Bir şey mi oldu?" Dedim gülümseyerek. Kaşları çatıldı. Durum analizi yapıyor gibiydi.
"Seni görmem için bir şey mi olması lazım?" Ellerini yavaşça cebine soktu. Sonra üstümdeki bluza baktı. Kısık gözlerle incelemesine sebep olan bluz V yaka askılı ve göğsümün yanlarından üstüne kadar dantelliydi. Üstüne belazer ceket giyince güzel olmuştu ama tabi şu an-
"Hayır. Tabii görebilirsin. Ama yalnızca iki gün. Ondan sonra verdiğin sözü tutarsan bir daha karşılaşmayız." Biraz durdum. "Ya da onca günün hatrına arkadaş arkadaş kahve içebiliriz." Oldukça samimi ve inandırıcıydım. Kaşları havalandı. Elini masaya koyuarak üstüme eğildi.
"Karşılaşmayız ha?"
"Arkadaş arkadaş bir de?"
"Dalga mmı geçiyorsun Türk kızı?" Sesi oldukça ciddiydi.
"Sezonluk olan barda işe gireceğim için istesende karşılaşamayız Diavolo. Ya da gel. Senden para almam." Diavolo daha sert bakmaya başladı.
"Üç günün acısını böyle mi çıkartıyorsun? Bir şey olmamış gibi yaparak?"
Yüzünü incelemek dürtülerimi uyandırıyor! Biri şu adamı buradan alabilir mi!
"Ah, Bir şey olmuş gibi mi davranmamı isterdin.. Merak etseydim belki. Ama senin için numara yapabilirim.."
"Günlerin nasıl geçti Cosimo?"
Diavolonun gözlerini şaşkınlık kapladı. Sandalyeyi geriye ittirip ayağa kalktım. Kağıtları alıp gitmeye yöneldiğimde bileğimde naif bir sıcaklık hissettim.
"Rusyadaydım." Dedi sakin bir tonda.
"Bazı kaçak uyuşturucu yapanların cezalarını çekmelerini sağlıyordum."
Bana neden hesap veriyordu.
"Anladım." Dedim aynı tonda. Söz verdim uzak duracağım.
"Yemek yiyeceğim." Dedim elimi çekerken.
"İstersen katılabilirsin." Dönüp bir kaç adım atma fırsatım oldu ki belimi saran kol beni geriye çekti. Sırtım göğsüme dayandığında yutkundum.
"Yapma Cosimo." Dedim etkilenmiyor gibi.
"Üç günde bu hale geleceğini bilseydim siktimin Rusyasındakilerin uyuşturucudan ölmesini tercih ederim." İzin verme. Dedim kendi kendime. Bu sefer izin verme.
Boğazımı temizledim. "Sen doğru olanı yaptın Cosimo. Şimdi beni bırakırsan- yemek yiyeceğim." tek hamlede önümü ona dönmemi sağladı.
"Normal davranmıyorsun Türk kızı. Polisle iş birliği yaptığını düşünmeye başlayacağım. Gerçi bir sonuca varamazsın ama." Derin bir nefes alıp verdim.
"Ben kendi halimde biriyim. Yaptığın bir şeye tanıklık etmedim. Sence polis bana inanır mı?"
Sıcak dudakalrını alnıma dayadı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ve Bir Italiano(+18)
Teen Fictionİtalyan bir mafya... Başka açıklamaya gerek var mı? Ters köşelere doyamayacağınız. Her an şaşırarak sürükleneceğiniz bir kitap hayal edin.. Sonra okumaya başlayın.
