Ve Bir Italiano(+18)

~5678~

Hızla kalktığım yerden doğruldum. Elimle saçlarımı geriye attığımda göğsümün üstünde ufak ter damlaları vardı. Ölüm uykunun getirdiği panikle hızlıca banyoya doğru ilerledim. Ne saçma bir rüyaydı o öyle? Bedenimi soğuk suyun altına atmaktan başka çare bulamadım kendimde. Saat sabahın kaçıydı onu bile bilmiyorum.
Yarım saat içinde duştan çıkarken havluyla gardroba ilerledim. Parmak uçlarımda yükselip raftan t shirt bakarken solumdan bir ses geldi.

"Şeytan cennete mi düştü sabah sabah?" Uyukulu sese doğru baktım. Elime aldığım bir t-shirtle havlunun üzerinden giyerek havluyu aşağıdan çektim. Diavolonun t-shirtleri benim t-shirtlerim demek değilse neden sevgilim?

Çarşafın altına girip yukarıdan ona baktım.

"Çok garip bir rüya gördüm"

"Beni görmüşsün o zaman." Sırıttım.

"Öyle bir şey değil.."

"Sabah sabah tadını kaçırmak istemiyorum..."

" Bana daha önce bahsettiğin kız kardeşin vardı ya.. Rüyamda bana onun emma olduğunu ve kız kardeşini sakladığını söyledin. Ben emma için rüyamda araştırma yaptım. Sahi Diavolo? Emma nerde?"

"Cezasını çekiyor.

Elim dondu kaldı

"Rüyamda da bunu söyledin."

"Bana bak emma kardeşin falan değil di mi?!"

Sırıttı.

"Hayır güzelim, bizim sülalede siyahı gen yok."

Durdum. Rüyamda geçen dialog aklıma geldi.

"Ha birde, Gabrielle gerçek kuzen olmadığınızı söylemiştiniz rüyamda."

"Onu gerçekte söyledik ya güzelim. İyi misin sen? Dün akşam bunları konuştuk. Ben sana kız kardeşimi anlatırken kucağımda uyuyakaldın?."

Elime yüzümü ovdum.

"Gerçekle rüya birbirine karıştı şu an."

Belimden tutup yatağa çekti. Elimle itekledim.

"Anlatmaya devam etsene en son nerede kaldığını hatırlamıyorum ben." Dediğimde ıslak saçlarımdan öptü.

"Demiştim ki.. Kız kardeşim yaşıyor, dört yıl önce öldü süsü verildi. Bunu yalnızca Gabriel ve ben biliyoruz. Buraları hatırlıyorsan doğru. Bundan sonrasında anlatmadım çünkü uyuyakaldın."

"Anlat o zaman."

"Şansını kaçırdın Cara Mia.." Kolundan kurtulup ona dönmeye çalıştım ama sırtını göğsüme yapıştırmış gibi izin vermedi buna.

"Hayır anlat!" Dediğimde biraz bekledi.

"Madem merak ediyorsun.. Bizzat tanışırsın kendileriyle güzelim."

Gözlerim büyüdü.

"Nasıl yani?" Doğrulup ona döndüm.

"Davayı dün gece ertelettim. Daha fazla yorulmaman için. Melisa kabul etmiş. Yani zamanımız bol. Ben işlerimi halledeyim. Holdinge gideyim. Sen düşündün mü üniversite işini?"

"Babam haklı. Beni bir cerrah olarak yetiştirdi. Onun gözünde zaten bir cerrahım. Benim amacım babamın izinden gitmekti. Bana ağır eğitimler verdiği için onu suçlamıyorum. Eğer devam edecek olsaydım şu an üniversiteyi birincilikle bitirebilirdim. Çünkü gittiğim zaman bile bildiğim şeyleri tekrar ediyorum yalnızca. Üniversitenin sana yeni şeyler katması gerekir değil mi?" Bir çırpıda konuşmuştum ama pür dikkat dinlemişti.