"Sakın, sakın Ala, aklının ucundan dâhi geçirme." Diye burnundan soludu.
Sinirle bir adım attım. İşaret parmağımı doğrulttum. "Sakın Yüzbaşı, sakın ola bana o isim ile seslenme. Senin o ismi demeye artık hakkın yok! Balca'yım ben anladın mı?!"
Sende...
Lakin bir şey eksikti, sevgilim ve rol gereği kocam olucak bey yoktu!
Kaşla göz arası nereye kayboldu bu adam ya.
Ayağa kalkıp çantamın içine eşyalarımı koyduktan sonra boy aynasına baktım.
Йой! Нажаль, це зображення не відповідає нашим правилам. Щоб продовжити публікацію, будь ласка, видаліть його або завантажте інше.
*Balca'nın giydiği. Beğenmediyseniz istediğiniz gibi canlandırın.*
Odadan çıkıp mutfağa doğru gittim, hafif kapıdan baktığımda gizli gizli geçenlerde yaptığım kurabiyeyi yiyen bir Karan beklemiyordum.
Arkası dönük olduğu için beni görmüyordu.
Elindeki tabaktan ikişer tane alıp afiyetle yiyordu.
Bir kaç adım attım mutfağa, Karan bana doğru döndü ve yemek üzere olduğu kurabiye havada kaldı. Yutkundu.
Gülmemek için kafamı hafif sağa çevirdim, tekrar Karan'a baktığımda beni dikkatle süzüyordu.
"Karan?"
Gece mavisi gözlerini gözlerime kenetledi. "Hı?"
Allah'ım bu insan askeriyedeki insan mı ya?
"İyi misin sen? Bir dondun sanki." Gülmemek için yanaklarımı ısırıyordum.
Tekrar yutkundu. "İyiyim, iyiyim de ben bugün birini öldürmeden nasıl durucam o konuda iyi değilim." Dediğinde yanına doğru ilerledim.
"Neden?"
Neden acaba? Böyle güzel giyinirsenohooo daha çok neden dersin sen.
Ama çok tatlı duruyor yalan yok.
O da var.
Belimden kavrayıp kendine çekti. "Ala hanım acaba bu kadar güzel olduğunuzun farkında mısınız? Sadece soruyorum." Diyince kıkırdayarak kollarımı boynuna sardım.
"Farkındayım, sizde çok çekici olmuşsunuz Karan bey bilmem farkında mısınız? Sadece soruyorum." Son cümleyi tıpkı Karan gibi söylemiştim.
Gülerek hafifçe kafasını salladı. Sanki içinde bir sıkıntı varmış gibi nefesini verdi. Hafif kaşlarımı çattım.
"Bişey mi oldu?" Diyince gözlerini kısa bir süre yumdu, tekrar gözlerini açtı.
"Belki çocuk gibi düşünüyorumdur, ama korkuyorum Ala." Dediğinde kafamı omzuma doğru hafif yatırdım.
"Neyden korkuyorsun Karan?"
Derin bir nefes aldı. "Neyden değil Ala'm, nelerden korkuyorsun. O şerefsizin sana tekrar zarar vermesinden ve kendime hakim olamamaktan çok korkuyorum."
Ben bunu yerdim.
Sağ kolumu boynundan çektim ve yanağına koyup okşamaya başladım. "O zamanlar küçük bir kızdım Karan, şuan hiç bir şekilde bana zarar veremez, ama sende kendine hakim olmalısın. Tamam mı sevgilim?"
