Dağların Çift Başlı Kurdu

29. Bölüm - Tutulmayan Sözler

Merhabalar, bölüm belki biraz geç gelmiş olabilir. Çünkü cenazemiz vardı, aile dostumuz vefat etmişti. Benimde en yakın arkadaşımın amcası yani. Neyse çok konuştum iyi okumalaaaar.

Şarkılar;

Farkında değildin - Selin

Sınır
250 okunma
15 yıldız

~~~~~

Bir laf vardır; tavanlar çok şey anlatır.

Ama şu an o laf bana işlemiyor, sebep?

Ananemle konuşmamızın üzerinden 2 saat geçmişti, Albaydan izin alıp eve gelmiştim. Geldiğimden beri ise yatağımda uzanıp tavan ile aşk yaşıyordum resmen.

Tek düşündüğüm şey, ananemin Karan hakkında söyledikleriydi.

Ya sırf beni üzmek için yalan söylüyorsa?

Ama gözlerindeki o üzüntü her yerden belli oluyordu, bunu herkes görebilirdi. O kadar iyi bir yalancıydı ki, herkesi yalanına çap çabuk inandırabiliyordu. Beni hariç.

Ama gözlerindeki duygular o kadar gerçekti ki, ne yapacağımı bilemez oldum.

Karan'a inanmayı seçmiştim, beni yanıltmamasını o kadar çok istiyordum ki. Eğer beni yanıltırsa, içimde hem kendimi hem de onu bitirebilirdim.

Kapının açılmasıyla başımı kapıya doğru çevirdim. Şeyma abla gelmişti.

Yatakta doğruldum, elimi yatağa hafifçe vurdum.

Şeyma abla yüzündeki tebessüm ile içeriye girip kapıyı kapattı. Karnı büyüyordu.

Yüzümde tebessüm oluştu.

"Balca'm, bazı kuşlar bana yalnız kalmanı söyledi. Eğer mahsuru varsa çıkabilirim?"

Kafamı hayır şeklinde salladım. "Hayır abla ne mahsuru, iyi geldi bana seni görmek." Yatağa oturdu, elimi karnına koydum. "Bebek nasıl?"

"Çok iyi, arada tabi midemden dolayı sıkıntılar yaşıyoruz. Ama onun dışında mutluyum. Sen nasılsın, biraz durgun gibisin."

Elimi yavaşça karnından çektim. Derin nefes aldım. "Karışık biraz, bu aralar içimde bir sıkıntı var. O sıkıntıyı bulamazsam rahat edemiyecekmişim gibi hissediyorum."

Şeyma abla tebessümle elini yanağıma koyup okşamaya başladı. "Anlatmak istersen dinlerim, istemezsen de oturur dinlerim. Kardeşimsin sen benim, kaç kere dertlerimizi paylaştık birbirimize. İstediğin zaman gelirsin derdin varsa anlatmaya, bıkmadan usanmadan dinlerim kardeşim."

Yüzümde tekrar tebessüm oluştu. Yavaşça Şeyma ablaya sarıldım. Karşılık verdi.

Ablam gibiydi, kanım değildi ama sanki aynı anneden aynı babadan doğmuş gibi hissediyordum. Bu güzel bir histi. Bu hissi kaybetmek istemiyordum.

Aynı yavaşlıkla geri çekildim. "Anlatmak istiyorum abla, yoksa içimdeki bu sıkıntı büyüycek."

Şeyma abla yüzündeki tebessüm ile başını hafif salladı. "Seni dinliyorum güzelim."