Dağların Çift Başlı Kurdu

İlerki Bölümden Alıntı...

Kan kokuyordu.

Eskiden nefret ettiğim kokuyu seviyordum.

Sevmek zorunda kalmıştım.

Neden mi?

Çünkü kendimi kaybetmemek için. Ne olursa olsun dimdik ayakta kalmalıydım.

Benim kitabımda yıkılmak yoktu, yıkmak vardı.

Duvardan başımı yavaşça çıkardım. Silahını korkarak etrafa tutuyordu.

Yüzümde sırıtış oluştu. Islık çalmaya başladım.

Bir adım geriye gitti.

أينما كنت، اخرج!
(Nerdesin çık ortaya!)

Islığımı derinleştirdim.

Yavaş adımlar ile karşısına geçtim. Korku dolu gözler ile bana bakıyordu. Sırıtmam büyüdü.

Onun dilinde konuşmaya başladım.

هل اشتقت لي؟
(Beni özledin mi?)

Diye sordum alayla. Kaşlarını çattı.

من انت!؟
(Kimsin sen!?)

Bir adım daha attım. Bu sefer kendi dilimde konuşmaya başladım. "Aaa, insan düşmanını hatırlamaz mı?"

Kulaklıkdan gelen seslerden dolayı kulağımdan çekip yere fırlattım.

Kaşlarını çattı. "Ben hatırlamıyor seni."

Bir adım daha attım. "Gözlerime bak, gözlerime bak belki tanırsın."

Anlamaz gözler ile bana bakıyordu, yüzümdeki maskenin yarısını açtım. Sadece sol tarafım gözüküyordu. Ve o iz.

Anlamıştı, kim olduğumu anlamıştı. Bir adım geriye gitti. "Sen..."

Silahımı kaldırıp maskem ile yüzümü tekrar örttüm. "Gece ben, memnun oldum." Lafimın bitmesiyle alnına giren kurşun ile yere çöküp yüz üstü yani ayaklarıma düşmesi bir oldu.

Sırıttım. "Sizin gibilerin ait olduğu yeri bilmesi ne hoş."

Elimdeki silah ile bulunduğum yerden çıktım, çıkmam ile beni bekleyen Karayel'i gördüm.

Eskisi gibi bakmıyordum, şuan hepsinin ve O'nun gördüğü kişi Gece'ydi.

Artık Gece olucaktı.

Çünkü Gece olmamı onlar istemişti.

Benim de görevim onların isteğini bir sefere mahsus yerine getirmekti.

Alıntı Sonu

Waow yani gerçekten waow

Bu baya ilerki yani 3,4 veya 5 bölüm sonraki bir alıntı olucaktır efenimmmm.

Hayde gittim ben muahhh