His Selfish Desires (Chavilire Series 3)

Kabanata 45

Kabanata 45

[ Cassidy's point of view ]

I slowly opened my eyes, I immediately saw a beautiful ceiling. This is the ceiling I also saw when I woke up earlier, it looks like Alessandro brought me back to his room after I passed out. 

I felt my own body, there was a heavy arm resting on my stomach while I felt a light wind hitting my ear. I looked at my left side and I saw Alessandro who's sleeping soundly besides me. 

I suddenly feel tears urging to come out of my eyes. Am I really stupid, isn't? I haven't changed, I told myself again and again that I've changed, that I'm no longer the stupid Cassidy who was easily fooled like before, but I'm still the same, I am still stupid.

Ang tanga ko para magpakain sa galit ko, ang tanga ko para magpabulag sa galit ko. Paulit ulit kong binabato ang sisi kay Alessandro, paulit ulit kong pinamumukha sa sarili ko na ako lang ang tama. 

Kung hindi niya napigilan ang kasal ko, kung natuloy ang kasal namin ni Hayden ay hindi ko na alam. Baka ako at ang sariling desisyon ko pa ang nag tulak samin ng anak ko sa kapahamakan.  

Inangat ko ang kamay ko para ilapat 'yun sa pisngi niya, naalala ko na ang lahat. Naalala ko na ang mga alaala kong napalitan ng mga kasinungalingan.  

He never left me, he never cheated on me. Kahit nung mga panahon na ampangit pangit ko dahil sa ginawa ni Georgina sa mukha ko ay nandyan pa rin siya, nasa tabi ko pa rin siya at hindi ako iniwan. 

Ako lang ang tanga na hindi 'yun naalala lahat agad sa kabila ng tatlong taon na lumipas sa buhay ko. 

Mabilis akong natigilan ng biglang bumukas ang mga mata ni Alessandro, sakin agad 'yun bumaling pagkamulat niya pa lang sa mga 'yun.

Kita ko ang pagdaan ng pagaalala roon matapos makita na umiiyak ako "Sweetheart, why are you crying?" bumangon siya para lumapit sakin. Hinawakan niya ang pisngi ko bago 'yun pinunasan ng daliri niya "Naiiyak lang ako sa katangahan ko." mahina kong bulong bago nag iwas tingin sa kanya.

Hindi ko siya kayang tignan, nakokonsensya ako dahil bumabalik sakin ang lahat ng paninira na ginawa ko para lang hindi mag tiwala ang anak namin sa kanya.

Mabuti na lamang katulad niya ay matalino si Sasha, hindi nagpadala ang anak ko sa mga masasamang sinabi ko tungkol sa ama niya noon.

"You're not stupid, I am the stupid one." hindi ako sumagot, alam ko naman na pinapagaan niya lang ang loob ko ngunit sa sarili ko, alam kong naging tanga na naman ako sa ikalawang pagkakataon.

Mula sa pag iwas ko sa pagtingin sa kanya ay hinawakan niya ang baba ko para iharap ang mukha ko sa kanya, ngumiti siya nang mapakla "If only I hadn't been so stupid, I would have been able to protect you. Hindi ka sana nila napaglaruan at hindi mo sana naranasan ang lahat ng 'yun. I thought if you're always by my side, no one could hurt you because I was there to protect you but because of my stupidity, you still suffer." hinalikan niya ang noo ko. 

"Ang dami ko na ngang kasalanan sayo, hindi pa kita naprotektahan nung kailangan mo 'ko. I am really not worthy for you but why can't I let you go? Bakit hindi kita mabitawan? Bakit hindi kita mapakawalan?" habang sinasabi niya 'yun ay humihina ang boses niya, kahit nakita ko na siyang umiyak ay hindi ko pa rin maiwasan magulat nung makita ang luha na namumuo sa mata niya ngayon.

Katulad nung gabi na nalaman niyang buhay pa 'ko, muling umiyak si Alessandro sa harapan ko. 

"I'm a fucking selfish, I'm a bastard, an asshole, a dumbass, lahat ng kademonyohan ay ako na. Kahit na alam ko sa sarili ko na hindi ako karapat dapat para sayo ay ayaw pa rin kitang pakawalan. Makasarili pa rin ako para pilitin kang manatili sa tabi ko." hindi ko naman magawang magsalita dahil doon.