TESADÜF

|BÖLÜM 13|

Hepinize merhabaa 🫶🏻

Canlarım nasılsınızz

Umarım beğendiğiniz bir bölüm olurr

Gökyüzünü kaybetmiş bir kuş gibi üzgün, yorgun ve kırgınım hayata...

!!Medyadaki videonun bu bölümle hiçbir alakası yok. Sadece canım istediği için koydum!! Çok sevdiğim bir şarkı.

Bazen bir şeylere inanırsın. Bazense inanmak istersin. Kimileri canını yakar ve senin bütün benliğini elinden alır. Kimileri ise senin canını yakmıyormuş gibi görünür ama içten içe seni sen olmaktan koparır. Öyle anlar gelir ki aynaya baktığında bile kendini sorgularsın. Aynadaki kim diye düşünürsün.

Peki siz olsanız canınızı yakan kişiyi sizi siz olmaktan çıkaran kişiyi sevmeye devam edebilir misiniz? Sizin benliğinizi elinizden alan kişiyi sevmeye devam edebilir misiniz? Ben ettim. Onun yüzünden aynaya bakıp kim olduğumu sorguladım. O aynayı defalarca kırmak istedim ama yapamadım.

Şu an karşımda benim benliğimi alma da etkisinin en çok olduğu kişi vardı. Bir zamanlar en yakın arkadaşım olan ama sonra hainlik yapan kişi vardı. Benim en yakın arkadaşım olup sevgilimle sevgili olan kız vardı. Nehir... Benim sevgilimi de hayatımı da çalmıştı.

Ben onlardan sonra neler yaşadım hiç kimse bilemez. Az önce Demir ile Banu'yu öpüşürken gördüm ve şimdi bir de bu kız çıktı. Gerçekten sinir krizi geçirmemek için zor duruyorum. Umarım birini öldürmeden gün biterdi. Çünkü gerçekten sinirlenirsem birini dövebilirim.

Tam Nehir'in yanından geçecektim ki kolumu tutup beni durdurdu. "Selin canım bir selam vermeden mi gideceksin? Kırıldım ama." Şu an yüzüne bir tane yumruk atmak istiyorum. Ama okuldayız. Ve eğer dışarıda da ona vurursam beni okuldan attırabilir.

Bir şey demeden yanından gececekken kolumdan tutup "Selin merhaba demeyecek misin?" Dövmem için benim sabrımı zorluyor. Ona hangi hakla selam vereceğim. Her şey onun yüzünden olmuştu. Kolumu çekmeye çalışarak "Nehir sen kim oluyorsun da sana selam vereceğim. Sevgilini de al bu şehirden gidin." dediğimde gülmeye başladı.

Kızın sorunlu olduğunu biliyorum da bu kadar olduğunu düşünmemiştim. Gülmesini bastırmaya çalışarak "Pardon ama çok komikti." Ben komik bir şey söylemedim ki. Benim ciddi olduğumu fark edince gülmesini bastırıp "Sen neden gülmedin? Bu kadar ciddi durmana gerek yok. Sonuçta biz eski dostuz. Bir de benim sevgilimi peşinden koşmasını sağlayan bir kaşarsın." dediğinde beynimden vurulmuşa döndüm.

Az önce bana kaşar mı dedi? Dedi galiba. Şimdi gel de bunu dövme. Derin nefesler alarak sakinleşmeye çalıştım. Ama Nehir buna izin vermiyor. "Selin, sen bunların hepsini hak ettin. Mert seni hiç sevmedi. Benim için seni kullandı. Sen de salak gibi buna inandın. Seni kimse sevmedi. Ailen bile beni senden daha çok sevdiler." Son cümlesi beni bitirdi.

Defalarca o gerçek beynimin içinde döndü. Gerçekler çok acı veriyor. Doğru diyor kimse beni sevmedi. Hele ailem... Ben Nehir'i nasıl sevdiklerini gördüm. Beni sevmediklerini iliklerime kadar hissettim. Sadece arkadaşlarım varken iyilerdi. Nehir'e hak vereceğim aklımın ucundan bile geçmezdi.

Yanından geçmek için yana kayınca tekrar önüme geçti. Artık sakin kalamayacağım. Nehir'e dönerek "Ne istiyorsun benden? Hala Mert'i mı kıskanıyorsun? Onu da istemiyorum. Kiminle iyi anlaştıysan al senin olsun. Ama beni rahat bırak! Uzak dur benden!" Biraz bağırmış olabilirim. Ama hak etti.

Arkadan kapı açılma sesini duyunca dudaklarımı birbirine bastırdım. Az önce biraz bağırdım dedim değil mi? Vazgeçtim. Baya kıza bağırdım. Ama kim haketmedi diyebilir? Çünkü haketti. Bir bağrışma olunca Demir Taş anında orada olur.