KOLEJ GÜNLÜĞÜ 4 -KAMP MACERASI

FİNAL

Sabah yüksek sesten ötürü erken kalkmak zorunda kaldım. Çadırdan çıkıp etrafa baktığımda bizim yan komşuların hızlı hızlı toplandığını gördüm. Eda ve Seda kahve içerek onları izliyordu.

Hızla yanlarına gittim. "Ne oluyor burada?"

Seda gülerek "Bizim üç başlı yılanlar gidiyor. Korktular heralde." dedi.

Eda kahkaha atarak "O kadar mı korkuttuk ayol, bu ne hızdır." dedi.

Bizimkilerin yavaşça çadırdan çıktığını gördüm. Belli ki hepsi sese uyandı. Beni gördükleri gibi tek tek yanıma geldiler.

Çakır elini beline koyup "Nereye gidiyor lan bunlar?" dedi gülerek.

"Dün korkuttun oğlum adamları, içine ne girdi senin?" dedi Aras.

Caner eline su döküp Çakır'a yavaşça atmaya başladı. "Çık, çık, çık"

"Lan mal ne yapıyorsun?" diye bağırdı Çakır.

"Içindekini çıkarıyorum , Çakır. Sakin ol bebeğim. Bak yavaştan çıkıyor." dedi Caner.

Herkes bir anda gülmeye başladı.

Çakır "Aşko onlar çıkmaz ki. Ama sen girebilirsin." diyip pis pis sırıttı.

Caner elindeki suyu bırakıp koşarak Ada'ya sarıldı. "Aşkım bur ırz düşmanından koru beni."

Çakır ellerini direkt havaya kaldırdı. "Yok Ada çirkef abi, ben onunla uğraşamam teslim oluyorum." Herkes kahkaha atmaya başladı. Çakır'ın korkulu rüyası Ada.

Arel ellerini birbirine vurdu. "Evet hadi son günümüz, bugün. Bi mangal yakalım ardından ateş etrafında sohbet edelim."

Herkes Arel'i onayladı. Hepimiz bir işin ucundan tutup mangal yaktık ardından ateşimiz yakıp anılarımızı hatırladık. Kah güldük lah ağladık. Gecenin sonunda herkes çadırların girdi bir kişi hariç, Çakır.

Ağacın dibinde tek başına oturuyordu. Yanına gidip ona eşlik ettim.

"Çok garip demi o kadar anı biriktirdikten sonra birbirimizden ayrılmamız." dedi tebessüm ederek.

"Ayrılmıyoruz Çakırkuşum. Bir kaç aya tekrar birlikteyiz" dedim omzuna dokunarak.

Çakır bana döndü. Gözlerimin içine hüzünle baktı. "Ben geri dönmeyecem Derin." Çakır ilk defa bu kadar ciddiydi.

"Nasıl yani?"

"Ailemle konuştum bundan sonra buraya tekrardan dönmeyecem. Kendime bir düzen kurucam. O yüzden bu hüznüm" dedi.

Gözümden akan yaşlara engel olamadım. Çakır hemen bana sarıldı. "Ağlama Deroş, telefon denen bir şey var tabii haberleşicez."

"Derin! Neden ağlıyorsun?" Arel'in sesini duyunca daha çok ağlamaya başladım. Gelip hemen bana sarıldı. "Çakır bir daha dönmeyecek."

Arel, Çakır'a sarıldı. Yanlarından kalkıp çadıra doğru ilerledim. Aklıma son anda telefonumu unuttuğum geldi, sessizce yanlarına giderken dikkatimi çeken konuşmayı dinlemeye başladım.

"Arel, Derin sana deliler gibi aşık." dedi Çakır.

Arel gülümseyerek "Biliyorum." dedi.

Çakır i, Arel'e baktı. "Olur da onu üzersen, kırarsan veyahut ağlatırsın dünyanın öbür ucunda olsam da, iki elim kan da olsa da yine de gelir seni dövmekten beter ederim. O kız mutlu olmayı hakkediyor." dedi Çakır.

Arel kafa salladı. "Diğerlerine söylemeyecek misin? Caner'e? "

Çakır güldü. "Ona söylemeye cesaretim yok. Söylersem ağlarım. Caner'e gittiğimde söyleyecem. Daha az üzülür, ben de öyle."

Arel, Çakır'ın kendine çekip sarıldı.

Bir yıldız kayıyor aramızdan, çok ama çok uzaklara... O yıldız bir daha gelir mi bilinmez ama tüm gökyüzünü ağlatıcağı belliydi.... Yarın yağacak olan yağmur ondandı. Gökyüzü ağlayacaktı, yarın... Aralarından ayrılan o yıldıza... Artık gökyüzünde ki yıldızlar parlamayacaktı, kayan yıldız hepsinin ışığını söndürecekti. Gökyüzünün ışığı sönücek karanlığa bürünecekti, yarın....

&&&&&&&&&&&&&&&

6 yıl sonra

Elimdeki günlüğü kapatıp masaya koydum. Tüm anıları -hiçbir eksik olmadan- kaydettiğim günlüğe dönüp bi kere daha bakarak iç çektim. Hepimiz gençtik o zamanlar... Bir süre sonra bunca yaşanılan şeyin bir anı olarak kalacağını bilmeden yaşadık o günleri.

Deli dolu, kafasına eseni yapan ve hiçbir günü sorunsuz geçmeyen çocuklardık... Birlikte ağladık, birlikte güldük, biz birlikte büyüdük...

Değişmeyen o kadar çok şey var ki.. Mesela hâlâ zekasından asla ödün vermeyen Aras, herkesin sesini anında kesebilen Ada, olayları pek umursamayan Arel, kendini beğenen Caner ve deli dolu olan Çakır.
Benim ise onlara olan sevgim...

Zaman ne çabuk geçti öylee... Şimdi hepimiz olgunlaştık. Hepimiz birer iş sahibi olduk ve işlerimizin başına geçtik. Lisede kurduğumuz hayallerimizi gerçekleştirdik.

Caner ve Ada ilişkilerini devam ettiriyorlar... Aras'ın üniversitedeki sevgilisiyle evleneli 1 yıl oldu ve yurtdışında bir hayat kurdular. Arel'im ve ben evlendik, hayatımızı bir düzene koyduk...

Ve Çakırkuşum yurtdışında tek başına kendine bir düzen kurdu. Her zaman 'Ben bekar kalıcam, kendimi çok seviyorum.' derdi. Öyle de yaptı.
Her zaman beni görüntülü arasa da yıllar oldu, yüz yüze görüşmeyeli. Ama kesinlikle hiç değişmedi... Hâlâ lisedeki Caner'e takık olan Çakır o. Ve sanırım bu hiç değişmeyecek. Hâlâ kumanım kumanım, sizin evde kalıcam ben diyerek Ada'yı delirtiyor ve bundan aşırı mutlu oluyor.

Hayatımıza bir çok insan girer.. Bazıları hayatımızda kalmayı tercih eder bazıları hayatımızdan beklemediğimiz anda çeker gider. Ama ben o kadar doğru arkadaşlar edindim ki farklı yerlere savrulsakta birbirimizden hiç kopmadık... Biz hep bir bütün olduk.

Hani derler ya her son bir başlangıçtır, bu son bir veda bizden sizlere. Bu Ateş koleji tayfasının size vedası...

Bizden size bir not: "Mutlu bir son istiyorsanız, çabalayın ve asla hayallerinizden vazgeçmeyin... Biz vazgeçmedik, çabaladık ve başardık sizde başarabilirsiniz. "

HAYALLERİNİZDEN VAZGEÇMEYİN
HAYALLERİNİZİ GERÇEKLEŞTİRMEK İÇİN ÇABALAYIN...

YILDIZINIZ HİÇBİR ZAMAN SÖNMESİN BAL ÇİÇEKLERİM, SEVGİLER...