KENDİNİ SEV ( TAMAMLANDI )

İLK KALP AĞRISI

Büyümenin yaş almak değil, yaşanmışlıklar olduğunu öğreneli çok uzun yıllar oluyor... Ne yazsam ? Nereden başlasam ? Bilmiyorum. Sanırım en baştan çocukluğumdan başlamalıyım ama çocukluk ne ki ? Ben pek bilmiyorum.Ben Güneş babası o iki yaşındayken kendini bilmez birinin babasını silahla vurması sonucu çocukluğunu, gençliğini yaşayamamış bir kız çocuğuyum tıpkı diğer çocukluğunu yaşayamamışlar gibi çocukluğuma dair neredeyse hiçbir şey hatırlamıyorum sadece ailemin bana anlattıkları yanlış anlaşılma sonucu babamı vurmaları amcam ve annemin hastaneye yetiştirmeleri.
Babam bu olaydan sonra yüreyememiş ve diyalize bağlı yaşamaya başlamış onların o süreçte neler yaşadığını küçük olduğum için bilmiyorum sadece olaydan bir yıl sonra fizik tedaviyle çocukları için yani bizim için yürüyebildiğini biliyorum tabi bu yürüme normal bir insanın yürümesi gibi değil bastonla destekle bir yürüme .Ben şükretmek ne demek bilmeyen bir insandım tabi yaşayacaklarım bana şükürü öğretecekti ...
Artık bir şeylerin farkına vardığım yaşa gelmiştim okul hayatım başlamıştı ilkokul öğrencisiydim Artık çocukları okul heyecanı sarar ya bende heyecan değil korku vardı.Ben hiç arkadaşı olmayan kimseyle konuşmayan bir çocuktum okul yıllarımda çok sorunlu geçti sanırım okuma yazmayı ilkokul üçte öğrenmiştim okulu sevmeyen bir öğrenciydim ben özellikle veli toplantısı ve ailenin katılması gereken hiçbir etkinliği sevmezdim çünkü ailem yanımda olamazdı babamın rahatsızlığından dolayı annemde babamın yanında olmasından dolayı gelemezlerdi.Veli toplantıları ve özel günleri hiç sevmezdim hala sevmiyorum ...