KENDİNİ SEV ( TAMAMLANDI )

<YENİDEN DENEYELİM>

<Öncelikle yeni bölüme başlamadan önce bu hikayenin gerçek bir hayat hikayesi olduğunu söylemek istiyorum.
<İkinci olarak bu bölümü Güneş'i yargılamadan okumanızı istiyorum zor bir süreçten geçti ve yanlış bir karar vermesi normal her insanın hayatında vardır yanlış kararlar aldığı dönemler.
<Bir sonraki konu ise aynı şekilde Yunus'uda yargılamadan okumanız ben her yapılanın arkasında bir sebep olduğuna inanırım sadece ihanetin sebebi ve bahanesi olmaz zaten bitirmeden önce bir bölümde Yunus'tan okuyacağız.
<Çok konuştum ama bir sonraki konu okunmaya göre yıldız ve yorum yok lütfen okuduğunuz bölümlerin altından yıldıza dokunarak oy verebilirsiniz yorum yapmayı unutmayın
İYİ OKUMALAR

Aylar geçmeye devam ediyordu.
Bu süre zarfında Yunus'la son konuşmamızdan sonra bir kaç defa daha konuşmuştuk. Bazı konularda haklıydı evet ama hiçbir sebep onun son yaptığını aklamıyordu.
Sevgim ağır basmış vicdanım el vermemiş ve kızının fotoğraflarını ona atmıştım. Belki yanlıştı ama ben dayanamamıştım aslında onun hak ettiği kızının yüzünü hiç görmemesi olmalıydı ama ben o değildim insandım.
İnsani duygularım ağır basmıştı.

Ben ise psikolojik olarak çökmüş durumdayım. Düşünmekten kafayı yiyecek duruma gelmiştim.
Nasıl olacaktı küçük kızımın babasız büyümesine sebep mi olacaktım yoksa onun dediği gibi " gel beni al mı diyecektim? " ya ailem ne olacaktı iyi yada kötü bu süreçte ailem yanımda olmuştu onları arkamda mı bırakacaktım yoksa hala içimde sevgisi devam eden kızımın babasının yanında olup kızımı babasıyla mı büyütecektim?

Kaç yaşına gelmiştim ama hala babamı ve babamla yapamadığımız bir çok şeyin içimde üktesi vardı. Kızım ise daha babasının yüzünü bilmiyordu ve küçük kızım babasına çok benziyordu sanki bazen karşımda Yunus'u görüyor ona bakıyordum.
Canım çok yanıyordu aklımla kalbim arasında sıkışıp kalmıştım.
Kızım ilerde babam pişman olup sana gelmiş sen kabul etmemişsin yada benim için neden dayanmadın? Derse ona ne diyecektim? Aklımda bir çok soru vardı. Ama beni durduranda bir çok sebep mesela ailem onu tekrar affedip gidersen geri dönüşün olmaz, öldü sayarız , bu kapıdan bir daha giremezsin gibi bir çok şey söylüyor ya biz yada o diyorlardı. Ona ailemi ikna etmen onaylarını alman lazım diyorum. Bana benim onlarla konuşacak bir şeyim yok benim konuşacağım tek insan sensin ya ben ya onlar diyor.

Hepsi bana seçenek sunuyor herzaman her konuda seçim yapmam gerektiği gibi bu konudada yapmam gerekiyor ya ailem yada çocuğumun babası neden hep seçim yapan taraf ben oluyordum?
Olayın üzerinden 6 ay geçmişti. Artık kızım 6 aylıktı emekliyordu artık ve kendince sesler çıkarmaya başlamıştı. İlk kelimesi ise ne baba nede anneydi kızımın ilk kelimesi dede olmuştu.
Bu altı aylık süre içinde Yunus'la bir çok konuda tekrar kavga etmiştik güven bir defa kaybolunca olmuyordu.
Boşanma davası açmıştım anlaşmalıya yanaşmamıştı.

Bugün ise kurban bayramı olduğu için iki gün önceden annemin yanından köye amcalarımın yanına gelmiştim. Ama bayram pek bize uğramamıştı zaten bayramları hiç sevmezdim. Büyük kuzenimle yine büyük bir kavga etmiştik. Kendime söylenen her söze zamanında alışmıştım ama bu defa kızıma laf etmeye başlamıştı.
Kızına babam bakıyor ihtiyaçlarını o karşılıyor gibi bir çok sözüne maruz kalmıştım. Kimse benim kızımın yediğine kadar laf edemezdi herkesin hakkı olduğu kadar herşeyde hakkım vardı ama onlar onlardan habersiz evlendiĝim için söz hakkım ve hiçbir şeyde hakkım yok sanıyorlardı oturdukları eve kadar mirastı ama kuzenim bunun farkında değilmiş herşey onlara aitmiş gibi davranıyordu.

İtilip kakılmaktan kızımla sığındı gibi birgün orada birgün başka yerde yaşamaktan bıkmıştım.
O gün kuzenimle ikinci büyük kavgamızı etmiştik.
Amcam Ogün ikimizede tokat atmıştı.
Kaç yaşına gelmiştim çocuğum vardı ama ben amcamdan tokat yemiştim.
Eşyalarımı toplayıp annemin yanına geri dönmüştüm.
Bütün gün ağlamıştım altı aydır bir çok sorunla tek başıma mücadele ediyordum hepsi haklıydı kuzenimde amcamda kuzenim kendince sana ve çocuğuna babam bakıyor bize bir şey yapmıyor amcam ise size bir şeyler yapmaktan kendi çocuklarıma bir şey yapamadım diyordu. Herşey zoruma gitmeye başlamıştı.