Omega | Taekook

Bir

Siyah saçlı, cılız bir beden köprü demirliklerinin diğer tarafına geçmiş korkak gözler ile deli gibi akan suya bakıyordu. Polis arabasının mide bulandıran sesi dört bir yanda yankılanırken arkada, çığlık atan bir yığın insan vardı.

Küçük artık gücünün bittiğini fark ederken gözünden bir damla yaş süzülüp hiçliğe karıştı. Derin bir iç çekiş her şeyi kanıtladı arkada ki insanlara. Ardından Yeter diye fısıldamaya başladı. Önce fısıltıdan ileriye gidemeyen kelimesi, ardından acı bir yakarışa dönüştü. Kendini parçalarcasına bağırdı. Sesi kısılana kadar bağırdı bağırdı ve bağırdı.

"Yeter!" Bir adımını boşluğa sarkıttığında kolunda hissettiği eller ile çığlık attı. İki elini birden demirliklerden çekip kolunu kurtarmaya çalışırken bir polis "Hayır! Hayır çocuk düşecek!" Diye bağırdı. Çığlıklar arttı. Küçük bir kız çocuğu usul usul ağladı kenarda.

Ve tahminler gerçekleşti. Taehyung, kolunu kurtardığı an geriye çekilirken yağmurun ıslattığı betondan kaydı. Düşerken boş bulunduğu için korktu, eliyle demiri tutmaya çalışırken tırnağı kırıldı ve kafasını taşa vurup suyla bütünleşti.

Artık daha boğuk gelen yakarışlar ve çığlıklar, arabaların sesleri o kadar da rahatsız etmiyordu küçüğü. Başından akan kan suyla bütünleşirken gözleri kapandı. Tekerlekler de aynı insanlar gibi çığlık atmaya başladığında siren sesleri uzaklaştı. Etrafta bir koşuşturma başladı ve köprüyü herkes terk etti.

Küçük kız ise oturup ağladığı kenardan kalkıp kafasını gecenin kasvetini yansıtan Ay'a çevirdi. "Yanlış zamanlama" Dedi ağladığı için iç çekerken. "Dolunay başladı" Diye fısıldadı suya bakarak.

"Çocuk yok oldu... " Sonra gülüp, kendi kendine onaylamaz sesler çıkarttı.

"Yanlış zamanlama."

Küçük kız çocuğu da gittikten sonra geriye kalan, su da belli olacak duruma gelmiş kan ve kanın ay ışığıyla buluştuğu an suyu aydınlatan derinlerde ki mavilikti. Taehyung, ah, o çoktan gitmişti...

Lizzy Phantomhive