Chance | Danilo & Alican

•8•

Danilo'dan

Sabah uyandığımda kendi evimde değildim. Bu kaşlarımı
çatmama sebep olurken tanıdık yatak odasına göz gezdirdim.

Alican'ın evindeydim!

Gerçekten içip içip çoçuğun evini mi basmıştım? düne dair hafızam da çok bir şey yoktu. Buraya nasıl geldiğimi de kesinlikle bilmiyordum.

Yataktan doğrularak ayağa kalkmaya çalıştım ama başımın dönmesiyle tökezlemiştim. Yüzüm istemsiz buruşurken sonunda kalkmayı başarmıştım.

Hiç bir şey hatırlamıyordum ve bu aklımın karışmasına sebep olmuştu. Yanlış bir şey yapma ihtimalim çok yüksekti. Sarhoşken yanımda Alican'ın olması hiç iyiye işaret değildi. Ona aşık olduğumu dahi söylemiş olabilirdim.

Akıl karışıklığıyla oturma odasına gittim ardından mutfağa ama evde biri var gibi görünmüyordu. Beni evde bırakıp gitmiş miydi?

Kesinlikle yanlış bir şey yapmıştım.

Sıkıntı bir nefesle yerde gördüğüm telefonuma uzandım. Alicana mesaj atıcaktım. Aslında korkmuyor değildim ama kafamdaki soru işaretlerini cevaplamam lazımdı.

Telefonu açmamla Alican'nın benden önce davrandığını gördüm.

Alican: Günaydın şefim, ben iş yerindeyim.

Alican: Kendinizi evinizde gibi hissedin :)

Aslında ortada bir şey varmış gibi görünmüyordu. Sanırım yanlış bir şey yapmamıştım. Bu rahatlamama sebep olurken ne zaman tuttuğumu bilmediğim nefesimi verdim.

Danilo şef: Teşekkürler Alican, sana da yük oldum. Üzgünüm.

Alicandan mesaj beklerken daha öncesinde konuştuğumuz şeyler dikkatimi çekti.

Tahminlerim beni yanıltmamıştı. Çocuğun evini basmasam da onu yanıma çağırmıştım.

Bunu sorgulayabirdi en doğal hakkıydı. Kimin şefi sarhoş haldeyken aşçısını yanına çağırırdı ki.

Umarım yaptığım tek şey budur diye içimden geçirirken alican yeni bir mesaj atmıştı.

Alican: Önemi yok şefim, dinlenmenize bakın :)

Gerçekten bir şey yapmadığımı düşünmeye başlıyordum. Alican'ın konuşma tarzı aynıydı, bana karşı bir cephe almamıştı. 

Telefonu kapatıp banyoya doğru ilerledim. Soğuk bir suyla yüzümü yıkadıktan sonra evden çıkacaktım ki mutfaktaki not dikkatimi çekti.

Gerçekten güzel bir kahvaltı tabağı hazırlanmıştı. Yanında da küçük bir notta 'Afiyet olsun, şefim :)' yazıyordu.

Dudaklarım istemsiz kıvrılırken, bunun hep böyle olma hayaliyle de yanıp tutuşuyordum. Onunla birlikte olmak bütün problemlerimi çözüyordu.

Bugünün güzel geçeceği belliydi. Uzun zaman sonra ilk defa bu kadar mutlu uyanmıştım.

Yine de, kendimi tutmam gerekiyordu. Böyle devam edersem aylardır yaptığım her şeyi çöpe atıcaktım. Sarhoş halde Alicana her şeyi açıklamış olabilirdim. Benden nefret ederdi, bunu göze alamazdım.

Ondan biraz uzak durmamın vakti gelmişti.

Alican'dan, aynı saatlerde

"Bugün ayrı bir mutlusun."

Cemrenin dedikleriyle yaptığım tatlıdan kafamı kaldırıp güldüm.

Mutluydum, ve sebebini dahi bilmiyordum. Ve hayır, dün Danilo şef'in beni öpmesiyle alakalı bir durum değildi.