မမကြီး လက်မထပ်သေးဘူးလား

အပိုင်း (၅၅) အပူလျှော့ချခြင်း

အပိုင်း (၅၅) အပူလျှော့ချခြင်း

ပတ်း၀န်းကျင်၌ သစ်ကိုင်းပေါ်ရှိ ပုရင်းရင်ကွဲသံတို့ဖြင့် ပြည့်နှက်နေခဲ့သည်။ ပူပြင်းလှသည့် နေမင်းကြီးသည် ကမ္ဘာမြေပေါ်သို့ အပူများ ပေးနေ‌ခဲ့ပြီး မျက်စိတမှိတ်အတွင်းမှာပင် မေလသို့ ရောက်ရှိလာခဲ့သည်။ တွမ့်ယန် ပွဲတော်ပြီးဆုံးပြီးနောက် နေ့စဉ်နဲ့အမျှ ပို၍ပူပြင်းလာခဲ့သည်။ ဝူလီချောင်သို့ စုမိသားစု ပြောင်းရွှေ့လာသည်မှာလည်း နှစ်လကြာခဲ့ပြီဖြစ်သည်။

နှစ်လအတွင်း၌ စုမိသားစုရှိ ကလေးများ၏ အရိုးပေါ်အရေတင် ခန္ဓာကိုယ်မှာ ဖွံ့ဖြိုးလာခဲ့သည်။ ကလေးများ၏ အာဟာရဓာတ်များလည်း ပြည့်၀လာသည့်အပြင် ကလေးများအား လေ့ကျင့်ခန်း နေ့စဉ်ပြုလုပ်စေသည့် ယိုကျင့်၏ ဦးဆောင်ပေးမှုကြောင့် ကလေးများ၏ ခန္ဓာကိုယ်များလည်း ကြံ့ခိုင်လာခဲ့သည်။ ယခု ကလေးများ၏ အင်္ကျီလက်စများမှာ အလွန်ပင် တိုသွားပြီဖြစ်သည်။ သက်တူရွယ်တူများနှင့်ယှဉ်လျှင် ပိန်ပါးနေသေးသော်လည်း တိုးတက်မှုရှိပေသည်။

နှစ်လအတွင်း၌ စုမိသားစု၏ ၀င်ငွေသည် ငါးများရောင်းချခြင်းကြောင့် လျန်အနည်းငယ်စုမိခဲ့သည်။ ထို့အပြင် အမျိုးသမီးစုသည် ပို၍ကျန်းမာလာခဲ့ပြီး သူမတို့ရောင်းချရန်အတွက် ဈေးသက်သာသည့် အစားအစာများ ချက်ပြုတ်ပေးလေသည်။ ဟင်းသီးဟင်းရွက်များကို နေ့စဉ်ရောင်းချကာ ငါးများကို တစ်ခါတစ်ရံမှသာ ရောင်းချဖြစ်သည်။

ဝူလီချောင်ပတ်၀န်းကျင်သည် သန့်ရှင်းလတ်ဆတ်၍လည်း ဖြစ်ပေလိမ့်မည်။ အမျိုးသမီးစုသည် တစ်လကျော်မျှသာ ဆေးသောက်သုံးရသော်လည်း ကျန်းမာဖျတ်လတ်လာခဲ့သည်။ ယခင်က ဆူညံသံ သေးသေးလေးကြောင့် မောဟိုက်တတ်သည့်သူနှင့် မတူတော့ချေ။ ချူချာတတ်သည့် ယိုပေါင်နှင့် ယိုချောင်သည်ပင် မဖျားမနာဘဲ ရှိခဲ့သည်မှာ နှစ်လကျော်ခဲ့ပြီဖြစ်သည်။ စုမိသားစု၏ဘ၀မှာ သာယာစိုပြေသည်ဟု ဆိုနိုင်ပေသည်။

ညီအစ်မအားလုံးသည် အေးမြသည့် ဆီးချိုရည်ကို တကျိုက်တည်း သောက်လိုက်ကြသည်။ အငယ်ဆုံး ယိုချောင်သည်ပင် တစ်၀က်ကုန်အောင် တစ်ခါတည်းသောက်လေသည်။ “သောက်လို့ကောင်းတယ်”