just friends | arcen

arkadaşlara açıklamak

Cenan ile ilişkimizin ilk ayını doldurmuştuk ve henüz Emre ile Ömer'e bu durumu söylememiştik. Bu sebeple bu akşam benim evimde bir yemek organizasyonu yapmıştık. İkisinin bizim ilişkimiz hakkında ne söyleyeceklerini tahmin edemediğimizden Oğuz'u da çağırmıştık. Bilen tek kişiydi ama Emre ile Ömer bunu bilmeyecekti. Çünkü bu sefer "kardeş dediğimiz adamlar bizden önce başkalarına söylemiş" diye triplere gireceklerdi. Bu yüzden Oğuz ilk defa duyuyormuş gibi yapacaktı.

Cenan masaya yemekleri getirirken ben de servis tabaklarını yerleştiriyordum. Açıkçası biraz heyecanlıydım. Yanlarında çaktırmamak için uzun çabalar sarfettiğimiz, her an tetikte olduğumuz zamanlar artık nihayet son bulacaktı.
Ama bir yandan da korkmadan edemiyordum işte.

"Rahat ol bebeğim. Kardeşlerimiz onlar bizim, elbet destek olacaklardır."
Arkamdan sarılıp dinlendirici sesiyle konuştuğunda, derin bir nefes almıştım.

"Umarım öyle olur Cenan."

Birkaç dakika sonra zil çaldığında, koşarak ilerlemiş ve kapıyı açmıştım. Emre ve Ömer'in yanında Oğuz da vardı.

"Hoşgeldiniz. Birlikte mi geldiniz?"

"Hoşbulduk. Oğuz'la da aşağıda karşılaştık. Motor almış kardeşim onu inceliyorduk ondan geciktik."
Emre ayakkabılarını çıkarırken konuşmuş ve yanımdan geçerken yanağımdan bir makas almıştı.

"Öyle mi? Hayırlı olsun kanka."
Oğuz'a kısaca sarılmış ve ardından Ömer ile tokalaşmıştım.

Cenan da salonda karşılıyordu onları.

"Hangi model aldın kuzen?"
Cenan elini Oğuz'a uzatmış ve kendine çekerek sırtını patpatlamıştı.

"Triumph Tiger 800. Uzun zamandır almaya çalışıyordum bebeği. Sahibindende görünce yapıştım hemen."
Oğuz Cenan'dan ayrılırken konuşmuş ve masaya doğru geçerken devam etmişti.
"Benim arabayı geçen hafta sattım biliyorsun. Oradan gelen para ucu ucuna yetti."

"Babacım zaten araba senlik değildi. Motor adamısın sen. Hayırlı uğurlu olsun."
Cenan masada Oğuz'un karşısına oturmuş konuşmaya devam ederken ben de Emre ve Ömer ile ayak üstü muhabbet etmiş onları da alıp masaya geçmiştim. Masanın baş tarafına Emre, Oğuz'un yanına ise Ömer oturmuştu. Ben de Cenan'ın yanına oturdum.

"Yemekler çok iyi görünüyor lan. Elinize sağlık."

"Babam böyle yemek yapmayı nereden öğrendi?" Ömer sırıtarak konuştuğunda gülmüştük.

Hep birlikte tabağımıza yemeklerden alarak sohbet eşliğinde yerken, Cenan hafifçe öksürmüş ve dikkatleri üzerine çekmişti.

"Bizim aslında bugün böyle bir yemek düzenlemedeki amacımız, size bir şeyi açıklamak."

Masada bir sessizlik oluşmuştu.

"Hayırdır kanka, kötü bir durum mu var?"
Ömer kaşığı elinden bırakırken konuştu.

"Yok, kötü bir mesele değil. Yani, bizim açımızdan iyi bir durum."
Cenan bana doğru bakarak konuşmuştu.

"Mal, sizin açınızdan iyiyse bizim açımızdan da iyidir. Meseleyi dökülün."
Emre eliyle 'yolla gelsin' işareti yaparken, tedirginlikle Cenan'a bakıyordum.

Cenan tek eliyle masadaki elimi kavramıştı.
"Biz Arif ile, bir süre önce arkadaşlığımızı ilerlettik."

"Bu ne demek amına koyayım? İlertlettik derken?"
Ömer gözünü ellerimiz ile gözlerimiz arasında kaçırırken Cenan devam etti.

"Biz bir aya yakındır sevgiliyiz."

Emre'nin elindeki çatal tabağının üzerine düşmüş ve salonda tiz bir ses yayılmıştı. Üçü de dikkatle bizim üzerimizde bakışlarını oynatırken, hiçbirinden çıt çıkmıyordu.
Feci gergindim şuan.

"Birşey.. söylemeyecek misiniz?"

"Bir aydır, öyle mi? Koskoca bir ay bizi mal gibi uyuttunuz. Doğru mu anlıyorum?"
Ömer tek gözünü kısarak konuşmuştu.

"Öyle değil."

"İki arkadaşımın gay olduğunu öğreniyorum. Üstelik birbirleriyle sevgili olduklarını. Kusura bakmayın ama bu şoku bir süre atlatmam lazım benim." Emre masadan yavaşça kalkarken, ona doğru bakmamızla sessizce konuştu.
"Dumanlanıp geliyorum ben."

Ömer hala inanamamışçasına bize bakıyordu.

"Ne zaman söylemeye karar verdiniz? Bir gün oturuyordunuz ve 'ay biz bizimkilere söylemeyi unuttuk hadi kalk söyleyelim' gibi bir konuşma mı geçti aranızda? Biz sizin en yakınınız değil miyiz ya? Böyle birşeyi nasıl saklarsınız, siz iyi misiniz?"

Sessizce dinlerken, Cenan araya girdi.
"Oğlum bir sakin olsana. Coştun bak."

Emre içeri geldi ve sandalyesine yaslanarak izlemeye devam etti.

"Coşarım kardeşim. Böyle bir konu var ve sessizce oturup kabullenemem anladın mı? Şuan bizim diğer insanlardan farkımız yok çünkü. Kardeşler birbirlerinin herşeyini bilirler, saklamazlar. Hele ki aşk hayatlarını."

"Ömer."
Bu sefer ben konuşmuştum. Dikkatler üzerime geldiğinde derin bir nefes verdim.
"Bak.. bu söylediğimiz şey hergün duyduğunuz türden birşey değil. Siz de biliyorsunuz. Tepkiniz ne olur, arkadaşlığımız biter mi, gözünüzde nasıl bir konuma düşeriz gibi düşüncelerle geçti bizim o bir ayımız. Haklısın, kardeşler birbirlerinin herşeyini bilirler, bilmeliler. Ama şu da bir gerçek ki kardeşler birbirlerini kaybetmekten de korkarlar. Korktuk oğlum. Harbiden lan. Bizden soğursunuz, uzaklaşırsınız, bu dostluk biter diye korktuk. İnan keyfimizden bekletmedik. Bu içinde bulunduğumuz şey aynı anda hem güzel hem taşınması ağır bir duygu olduğundan biz hem kendimiz ezilmekten hem de siz tarafından baskılanmaktan korktuk."

Ömer'in öfkeli bakışları masaya inmiş, kuru dudaklarını birkaç saniyede bir ıslatıyordu. Emre tek elini Ömer'in omzuna koyarken konuştu.
"Ben size hak veriyorum kardeşim. Ağır bir sorumluluğun altındasınız. Biz bunun için sizi yargılamayız. Ama bunu bilmiyordunuz doğal olarak." Samimi bir şekilde gülümsedi. "Ben sizin ilişkinize desteğimi ve saygımı sonuna kadar veriyorum. Şüpheniz olmasın."

Ömer bakışlarını kaldırdı ve üzerimizde gezdirdi yumuşak bir ifadeyle.
"Ben de arkanızdayım. Biraz sert çıkışmış olabilirim, geç öğrendiğimiz için. Ama sizi de anlıyorum bir yandan." Gülümsedi. "Mutluluklar dilerim."

"Ben zaten anlıyordum az çok sizin hareketlerinizden. O yüzden fazla şaşırmadım. Mutluluklar."
Oğuz da gülümseyerek konuştuğunda, Cenan ile ikimiz ayağa kalkmış ve onların yanına giderek kocaman bir sarılma başlatmıştık.

"İyi ki varsınız lan."

"Değil mi, bence de." Dedi Emre.

-Bölüm Sonu-