DRAKE's POV
2 weeks ang lumipas, ngayon na ang graduation namin. Look who‘s the Valedictorian, of course si Jean. Sa talino ba naman nito haha, sobrang proud ako sa kaniya. Salutatorian naman si Zav, akalain niyo ‘yon magiging salutatorian pa siya. Ako naman, Honourable Mention lang.
In that 2 weeks of courting her, it‘s all worth it. Kasama ko siya palagi, napaka-caring niya and sweet. Iba pala kapag may something sa inyo ng bestfriend mo hahaha. Dati puro hampas natatamo ko, minsan pipingutin tainga ko pero ngayon hindi na siya gano‘n kabrutal.
“Magandang umaga, iniimbitahan ko sa ating harapan ang nagkamit ng ikalawang karangalan, Mr. Josh Zavier Cortado.”
Naglakad siya papunta kay Mrs. Jackelyn Reyes, ang principal namin.
“A lovely morning to our Principal, fellow teachers, Parents, and my dear co-graduates.” he smiled. Nagsipag-palakpakan naman sila.
“Maraming nangyari since I enter this school. Una naging mahiyain ako, nakasali sa mga clubs at sports, naging MvP in every basketball tournaments, naging popular at campus King.” huminto siya saglit sa pagsasalita.
“Sa loob ng apat na taon ko sa paaralang ito, ang dami kong nakasalamuha, pero sa lahat ng iyon wala pa akong naging girlfriend.”
“IMPOSIBLE!” sigaw mula sa likod. Guess who? Si Zeke lang naman.
Natawa naman siya. “ Sige, sabihin nating may nagustuhan ako. It was Jean, pero kahit na gusto ko siya hindi ko siya ni-pursue dahil alam kong gusto siya ng kaibigan ko.”
“I know mahirap paniwalaan na wala pa akong naging girlfriend, sa gwapo ko ba namang ito.” napatawa naman ang lahat. “Pero sa totoo lang, ‘yong babaeng mahal ko, kasama na ni Lord.” lahat ng mga tao rito ay napa aww.
“Alam niyo ang hirap, kasi siya ‘yong kasama ko noong mga panahong kailangan ko nang masasandalan, kailangan ko nang mapagsasabihan ng problema. Hindi niya ako iniwan sa lahat ng bagay, pero.. noong araw na kinuha siya sa akin ni God, gumuho ‘yong mundo ko. Pero kahit ganoon, binigyan niya ako ng mga taong pwedeng makapagpasaya sa akin, at ‘yon ay ang mga kaibigan ko ngayon.” tinuro niya kami ni Zeke.
“Thank you Bro, ang laking tulong niyo sa akin. Kahit na may pagkagago ako nand‘yan kayo para alalayaan ako sa mga bagay na ginagawa ko..”
“At sa mga kapwa estudyante kong magsisipagtapos ngayon, alam kong sobrang hirap ng mga pinagdaanan natin pero nagawa pa rin natin ‘yong lagpasan. Alam kong mas mahihirapan tayo sa college life pero alam kong malalagpasan din natin ‘yon dahil para iyon sa mga pangarap natin.
So dear batch mates, mabuhay tayong lahat! Galingan nating lahat sa college life!” at nagsipalakpakan nga ang mga tao rito sa gym.
After ng speech niya, nagbigayan na kami ng awards and diploma‘s. And now, let‘s hear out our Valedictorian speech.
“Let‘s call our Valedictorian for closing speech.” Everyone clapped their hands, including me.
So eto na nga, gandang rampa naman ni Jean habang papunta sa Principal na hawak ang mic. Miss universe lang haha, bongga!
“Good morning everyone! First of all, I would like to thank everyone who helped me to achieve this privilege, especially to God. Without y‘all, I won‘t be here in front of you.” she smiled.
“High school life is the most memorable at all. You will encounter a lot of people and be their friends, hanging out together, sa iyakan at tawanan kasama sila at marami pang iba.” she paused.
“But now, we will be separated with them dahil alam naman nating hindi lahat tayo ay magkakasama sa iisang eskwelahan. May ibang lilipat ng school or maybe mags-stop and seek for work.” I looked at everyone and they all agree.
“And because of that, we will make the best memories with them and treasures every moment we‘ve spent together.” we all smile.
“Teachers, thank you. Because of y‘all we are here as graduates. Thank you for all the things you taught us, memories, and experiences. Even tho we‘re so hard-headed, y‘all never give up on us. Thank you, teachers!”
“For all the parents, thank you for supporting and letting us do what we want. My Mom, Dad, thank you for guiding and supporting me for everything. To my Kuya who‘s always there for me, taught me those lessons that I hardly understand. Hey Kuya, thank you!”
“And before I end my speech, I would like to say.. We graduates, we did our best to achieve this. I hope we all become successful in life. Let‘s meet again and have some fun after 5 years! Congratulations to us, we‘re now graduates!” we all stand up and clapped our hands.
Inabot na ni Jean ang Mic sa Principal and after that nagspeech ‘yong principal then picture taking na.
Wala pa akong plano about college. I don‘t know kung saan ako mag aaral, I hadn‘t decided yet.
“Hey Valedictorian, congrats!” I heard a familiar voice. It was Zeke.
“Hey Zeke, thank you.” she smiled at him. Lumapit na ako sa kanila.
“Congrats din tol, haha akalain mo 'yon pang Honourable Mention ka.”
“Bakit, anong akala mo sa akin? Bobo?”
“Hindi naman sa gano‘n, pero parang ganoon na nga.” nabatukan ko nga.
“Kayong dalawa, kung mag asaran parang mga bata.” - Jean sabay tawa nang mahina.
Psh, cute niya talaga.
“Zairon, h‘wag mo titigan baka matunaw. Tsaka umayos ka nga, para kang baklang nagb-blush d‘yan habang nakatitig.” bulong sa akin.
Tumikhim nalang ako. “Nga pala Jean, tawag tayo nila Mom. Doon na raw tayo magdinner sa bahay, kasama ang parents mo.”
“Reunion ‘yan? Biro lang, sige alis na kayo.” - Zeke.
“Hindi ka ba sasama? Kasama rin namin si Zav.”
“Nakakahiya naman, makikisingit pa kami sa reunion niyo. Pero sige, sasama ako.” at nauna na nga siyang maglakad sa amin.
Gago talaga ang lalaking ‘yon, kunwari pang ayaw, gusto rin naman pala.
“So, sabay ka na sa amin?”
“Yep, may dadaanan pa raw sila Mommy e.”
Sabay na kaming pumunta sa parking at naghihintay na rin doon sila Mama. Nang makita naman nila kaming sabay na naglalakad, bigla naman silang nagtawanan. Hindi naman gano‘n kalakas pero maririnig naman ng mga malapit sa kanila.
“Bakit niyo naman kami pinagtatawanan?” ani ko pagkasakay namin ng kotse.
“Ang cute niyong tingnan.” sagot naman ni Mama.
Ang pwesto namin ganito,
Daddy sa driver's seat then katabi niya si Mama. Kami ni Jean ang nasa likod, katapat ko si Daddy then si Jean si Mama.
Habang nasa daan, nagkekwentuhan at tawanan lang kaming lahat..
Sobrang saya ng araw na ito..
This kind of bond with my family and with my girl. This is enough to wished for.
