Oxford

Chapter 01

Paggising ko ay nasilawan ako ng ilaw na galing sa kisame. Agad kong tinakpan ang mga mata ko mula sa ilaw na tumama sakin. Sa palagay ko ay nasa ospital ako base sa isang babaeng nurse na nasa harap ko pero may kausap siyang lalaki na hindi ko kilala at may kurtinang nakapaligid sa kama ko na nagsisilbing kwarto para sa pribasiya.

Nang maging maayos ang paningin ko at nakapag adjust narin sa ilaw ay tinanggal ko ang braso na nasa noo ko at tumingin ako sa lalaking nasa paanan ng kama. Nakakapit ang kanyang malusog na braso sa bakal ng higaan sa paanan.

"Are you alright, miss? Wala bang may masakit sayo?"

Bukod sa bewang ko ay wala akong ibang naramdaman na sakit. Bumuka ang labi ko pero wala akong nailabas na salita dahil nanunuyot ang aking lalamunan.

I pointed the water dispenser nearby to have some water. Nakuha agad ng lalaki ang ibig kong sabihin kaya agad siyang naglakad para kumuha ng tubig. He used the glass sitting on the table. He gave me the glass of water. Tinulungan niya pa akong makaupo para makainom ng maayos.

I sighed as the water glided down on my throat. I thought it's my first time to drink water as I felt so thirsty. Nakadalawang baso lang ako ng tubig saka binaba ng lalaki ang baso sa lamesa.

"You feel better now? Wala ka bang nararamdaman na masakit sa katawan mo?" Kung magtanong siya ay daig niya pa ang doktor.

"Yung balakang ko." I finally found my voice after the two glasses of water.

His voice was so serious as he listened to me. "Nasagi ka ng kotse pero huwag kang mag-alala miss dahil hinahanap na ng mga pulis ang nakasagi sayo. That driver seems drunk so he has a big trouble to face on and that also includes he bumped you."

"Salamat. Pero pwede na ba akong umuwi? Hinihintay na ako sa apartment ng Nanay ko."

"Sure. Ihahatid kita."

"Ha? Pero baka makaabala pa ako sayo. Pwede akong sumakay ng taxi."

He flashed a flirtatious grin. "I'm sorry miss but it's already past midnight and you won't find taxicabs around this area."

Tama ang sinabi niya pero sigurado akong hinihintay na ako ni Nanay. Nag-aalala na yun at baka umiiyak na si Nillie sa kakahanap sakin. Kapag umiyak yun ay iiyak din ang kuya niya. Alam ko na may panic attacks din ang mga bata lalo na kapag hindi nakikita ang parents. He's just a boy and I didn't want him to feel that scary feeling.

Napagpayag ako ng lalaki na sumama sa kanya. He's gentleman, though, as he helped me to climbed on a wheelchair and pushed it instead of the male nurse who's taking the other patient.

The gentleman was still on his office suit. I thought he's an office guy because of his attire or he might be a lawyer. His attire attracted most female species in the hospital but the viking did not notice all those hungry eyes ready to molest him.

Pagdating namin sa garahe ay napagtanto ko na hindi basta ordinaryong tao ang tumulong sakin base sa estados ng kanyang buhay. He had black Cadillac situating in the car park blowing away those cars that weren't so expensive. May nakasulat kasing Cadillac sa tagiliran ng kotse kaya alam ko.

"Now, let me help you get in the car." he said as he maneuvered the wheelchair and we stopped in front of the Cadillac.

"Kaya ko na hong tumayo." Mahinahon kong sagot pero hindi pa ako nakakatayo ay agad akong binuhat ng lalaki.

I gasped and didn't know what to do but as soon as he opened the door of his car, I didn't push through to get back on wheelchair. He tried to help me fasten the seatbelt but I insisted. He waited for me until I buckled the seatbelt around me to safeguarded me and then he closed the door.