Oxford

Chapter 41

Umuwi kami sa apartment na tahimik lang. Hindi pa dumating si Nanay galing sa shop kaya masyadong tahimik sa apartment kahit dalawa kaming nasa loob ni Oxford. Nakaupo siya sa sala habang ako naman ay nasa kusina at nag-iisip kung ano ang magandang lutuing pagkain para sa mga bata.

When it's time to get them from school, Oxford got up from sitting on the sofa. He approached me and told me he's going to get the children.

Lumingon ako sa kanya at mababaw ang ngiting pinakita sa kanya.

"Ingat sa byahe. Kapag may hingin sayo ang mga bata huwag mo lang munang bigyan dahil malapit na ang lunchtime. Hindi naman sila makakakain ng maayos."

He grinned. "Not gonna happen, sweetheart. You know I love buying everything for you guys." He pushed himself forward to stick his lips on my lips.

It's just a smack kiss tickling me, it's hard to let him go but the kids were important than us sharing a passionate kiss together.

"I'm going now, if you need anything just call me."

"Hindi ako tatawag kapag nasa loob ka ng kotse." sagot ko naman.

Napaisip siya at dahan-dahang napatango. "Fine." sagot din niya.

Hinalikan niya pa ako sa pisngi bago tuluyang nakapagpaalam. Ako naman ay nagpatuloy sa ginagawa ko sa kusina para pagdating ng mga kasama ko sa apartment ay hindi na masyado silang maghintay sa akin habang tinatapos ang niluluto.

Hindi umuwi si Nanay nang tanghali dahil bantay siya sa shop. Pagdating ng mga bata ay saktong nakakaluto palang ako kaya nagsulat lang muna sila, nagpaturo si Kamp sa assignment niya sa kanyang Papa habang si Nillie naman ay nagkukulay ng bagong coloring book na binili ni Oxford para sa kanya.

Habang nasa kusina ako ay tahimik kong pinagmamasdan si Nillie. Her curls were my favorite of all. While I was staring at her, I felt pang in my chest as I was drawn to her, she had the resemblance of Cassidy although it's not that visible but as I took a look at her, she's really her daughter. But most of her features were not from her. I hadn't seen the father's face from photos. And I hoped Nillie wouldn't grow up resembling Cassidy that much.

Lumingon si Oxford sa akin.

Ngumiti ako sa kanya kahit tipid lang. Alam ko na pinagmamasdan ko si Nillie dahil minsan niya akong nahuli na nakatingin kay Nillie.

Hindi man niya alam kung ano ang iniisip ko pero maaaring may hinala siya na hindi ko basta-basta nalang ibibigay ang bata.

Nagtanghalian kaming apat, kahit galing ako sa matinding gulat ay pinilit kong pasiglahin ang boses ko at yung ekspresyon ko para lang sa mga bata.

Pag-uwi ni Oxford ng alas tres sa bahay ng parents niya ay tinawagan ko si Nanay para sabihin sa kanya ang nalaman ko. Humingi din ako ng kunting tulong sa kanya kung ano ang dapat gawin o hindi.

Pero naputol agad ang pag-uusap namin dahil may bumisitang matagal kong customer sa shop na kilala din niya kaya pinatay ko muna ang tawag.

Nagpapahinga kami ng mga bata sa kwarto namin nang makatanggap ako ng text message sa kanya. I received two messages from him.

Oxford:
Be there tomorrow morning to send some presents for kids.

Oxford:
My parents and I are going to the Reyes manor to talk. We'll never skip this situation so let us do the rest while you're relaxing, I'm just going to tell you what happened, 'kay?

Hindi na ako nagreply para hindi na humaba pa ang usapan naming dalawa. Alam ko naman na ginagawa niya ang lahat para hindi magkagulo.

Nang gumabi pagkatapos ng hapunan ay kami nalang ni Nanay ang naiwan sa kusina habang hinayaan ko ang mga bata sa kwarto namin. Tapos ko na silang linisan at bihisan.