Oxford

Chapter 09

Tinignan ko ang aking braso na hawak ni Oxford. Naglakad kami papunta sa carpark para ihatid niya ako sa apartment. Tinanong niya ako kung pauwi na ako at sinabi kong oo, wala na akong hinintay pang sagot hanggang sa makita namin ang kanyang bagong sasakyan na dala.

"Thank you." I said and I slid inside his car.

"No problem." he muttered before moving inside of his car.

Nasa lima o anim na yata ng kotse niya ang nakita ko. Ilan pa kaya ang mga sasakyan niya na hindi niya pa naipapakita sakin? Sa yaman niga ay siguradong marami ang kanyang mga naitambak sa garahe niya dahil yung mga mayayamang lalaki ay mahilig sa mga sasakyan.

Nagmaneho na siya paalis sa Lopez street para pumunta sa apartment ko. Pagdating ko sa orasan na nasa suot kong relo ay malapit ng mag-alas syete, kinse minutos nalang. Ibinalik ko sa harapan ang tingin ko na tahimik pero nakakahiya na hindi ako iimik.

"Kumusta nga pala ang lakad mo nitong mga nakaraang linggo?" Pagbasag ko sa katahimikan.

"It's not that hard when you know what you're doing." Marahan niyang sagot tungkol sa tanong ko.

Napatango ako at inisang tingin ko lang siya para makita ang ekspresyon ng mukha niya. He's not frowning nor making happy face, he's just blank tonight and seemed like he'd no energy to mingle with anyone but he's with me, though, and he'd drive me to my apartment.

I wondered if he's with his friends tonight since he was not wearing his signature formal wear—suits and shining shoes. His so causal tonight—I meant his fit. There's something black mark peeping out of his sleeves of his t-shirt.

I cleared my throat and sat straight on the comfortable seat.

"May tatu ka?" Walang buhay kong tanong.

From the corner of my eye, he peeked out from my vision before going back his full attention to the road ahead.

"Natatakot ka sa taong may tatu?" Balik niyang tanong.

"Hindi. Hindi lang ako sanay na mayroon palang korporatibong tao na may tinta." I said after a second of silence.

"It's normal to have tattoos as long as you wear it nicely." he interjected, one hand holding the wheel moving it lightly. Why he's holding so sexily made my body reacted in a most painful way that I hardly had the hard to time to fight back.

Napaupo ako ng maayos at kinagat ang loob ng baba ko para mapigilan ang kung anong gumugulo sa isip. Yes, I was a single mother without a partner for years and had never got laid since I birthed my first kid. Normal lang sakin na magkaroon ng reaksyon na hindi kaaya-aya sa isang lalaki na parang sinalo lahat ng kagwapohan sa kanya nang may nagwisik ng taglay na ganda.

"Mas sanay akong makakita ng mga taong may tatu na tambay o preso. Yun naman ang palaging nakikita ko dito sa mga kanto-kanto." saad ko.

"Anong tingin mo sakin kung gan'on?" tanong niya.

"You don't have criminal records, do you?"

His face lit.

"I don't have criminal records, sweetheart."

"Mabuti kung gan'on." sagot ko at gumaan ang pakiramdam ko.

"What made you think I have? Because of my tattoos?"

Umiling ako at saka ginalaw ang kamay ko. Wala akong sinabi na ganun. Nagtanong lang ako kung mayroon siyang criminal records, kung wala ay wala naman. Pero napangisi siya sa ginawa kong pagtanggi, hindi siya nakatingin sakin pero lumitaw ulit ang kislap sa kanyang mga mata.

"Hindi ganun ang ibig kong sabihin, Oxford. Nagtanong lang ako dahil nakita ko ang braso mo, ngayon ko lang nakita yan dahil palagi kang nakasuot ng suit."