"Ölümüm senin elinden olacaksa ben razıyım. Gördüğüm son yüz senin yüzün olacak sonuçta..Hem ölüm o kadar da korkunç değil mavilerinde.."
Hatırlamıyordu ama karşısında eşi vardı. Bilmiyordu ama karnımda bebeği vardı.Benim karşımda ise şimdilerde ta...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Yok olma isteğiyle kalbim, attığı zaman. Bana"yaşa"der gibi gülen, senin yüzündü..
Sabahattin Ali
🩷
Akıp giden yolu seyrediyor,yaşadığım için şükür ediyordum. Eğer gelip de beni kurtarmasalardı sonum ölüm mü olacaktı? Diye düşünmekten alıkoyamıyordum kendimi. Aslında öleceğimin farkındaydım. Ama yine de bir umut yeşermişti içmde.
Bu saatten sonra tektim.Babam yoktu.Komşu ilişkimiz yoktu,arkadaşım akrabam yoktu. Benim tek arkadaşım babamdı,tek akrabam babamdı.O artık yoktu.Hayatımı nasıl devam ettirecektim bilmiyordum.Nasıl yaşarım? Gözlerim gördüğü şeyleri nasıl unutacaktı? Zihnim kaydolan kötü anıları nasıl silecekti? Bu korkularımı nasıl aşacaktım?
Arabada büyük bir sessizlik vardı.Kimseden çıt çıkmıyor,sadece nefes sesleri yankılanıyordu araçta. Sessizliği bozup konuşmak istiyordum.Babamı görmek istiyordum.
Başımı yanımda oturan adama çevirdim yavaşça. Çekiniyordum da aslında ama babamın mezarını dahi olsa görmek istiyordum. Onunla konuşmak,toprağını okşamak istiyordum.
Bakışlarımı hisseden adam,bana baktı. Yutkundum ve bakışlarımı kaçırdım. "Bir sorun mu var?" Diye sordu anlamış gibi.
"Şey..nereye gidiyoruz?" Diye sordum tek seferde.
"Karargâha gidiyoruz.Yaralarına baktırıp, ifadeni almamız gerekiyor." Diye açıkladı. Başımı salladım yavaşça ve tekrar önüme döndüm.Kararsız kalmıştım ama bu son şanşım olabilirdi,ve ben keşkelerle yaşamak istemiyordum.
Babamı görmem,onunla karşılıklı olmasa da konuşmam gerekiyordu.
"Pe-peki ondan önce,babamı görebilir miyim?" Utana sıkıla söylediğim şeyle gözlerine farklı anlamlar yüklenmeye başladı. Anlam veremediğim duygular.
"Sadık amc.."
Ne söyleyeceğini biliyordum.Sözünü kestim.
"Biliyorum.Ama mezarını bile göremedim."
Gözlerimin dolduğunu fark edip,yaşları akmadan engelledim. Benim en zayıf noktamdı babam.Zaafımdı. Ondan başka kimsem yoktu,onunda benden başka kimsesi yoktu. Ailesi yoktu,kardeşleri,akrabaları.Bizim birbirimizden başka kimsemiz yoktu.
Şofö koltuğunda oturan kişinin omzunu pat patladı."Yolu biliyorsun." Diyerek babama gideceğimizi belirtti.
