Faking It (Published)

Chapter 26 - Astor.

"Roxanne, talk to me, please. What happened? Why are you crying?" Kitang kita ni Roxanne ang concern sa mukha ni Miguel ng makapasok at makaupo na sila sa loob ng unit nito.

Unlike Nikko's unit na white ang interior color, Miguel's unit is darker. May shades ng grey at black at dark blue. Very masculine ang dating.

Kinuha sya nito ng tubig. Hindi sya makapagsalita ng maayos.

Marahan na hinahagod ni Miguel ang likod nya. Nakita nya sa balikat ng cream polo nito ang smudge ng eye liner at mascara nya ng yakapin nya ito sa tapat ng pinto ng unit nito.

"Hey.. it's okay." Pang aalo pa nito.

"H-he cheated on me!" Pasigaw na sabi nya bago muling umiyak. "N-nikko cheated on me!" Hindi nya na makontrol ang way ng pagsasalita nya, she just wanted to say it!

"Oh, I'm sorry." Inabutan sya nito ng tissue box.

"Ang sakit sakit!"

"Y-you must have love him so much.." Halata ang lungkot sa boses nito.

"I'm sorry. H-hindi ko nasabi sayo na k-kami na talaga. H-hindi ko r-rin naman alam na magiging k-kami." Sabi nya in between sobs.

"It's okay, I understand." Miguel smiled bitterly.

"P-pero niloko nya ako! Ang sakit sakit!"

"Ano ba ang nangyari?"

"S-si Lyndsay. T-they were naked on his bed! N-nakita ko sila kanina. Ang sama sama nya! S-sana sinabi nya na l-lang! S-sana hindi ako nagmukhang tanga!" Sabi nya bago muling bumunot ng tissue sa tissue box.

Her tears were falling non stop.

"L-lyndsay?" Tila gulat na gulat na sabi ng lalaki.

Tumango sya ng ilang ulit.

"Damn. I'm really sorry." Ikinuyom ni Miguel ang mga kamay nito na naka patong sa mga tuhod rin nito.

Hinapit sya ni Miguel sa bewang at napasandal ang ulo nya sa balikat nito. She was still sobbing. Hindi nya alam kung kailan sya titigil umiyak.

Nang mapa kalma na sya ni Miguel ay nag volunteer ito na ihatid sya. Tulala sya habang nasa kotse ni Miguel.

"Roxanne.. Nikko's here." Pukaw ni Miguel sa kanya ng malapit na sila sa apartment nya.

Naka parada sa baba ng building ang isa sa mga kotse ni Nikko. Tinted ang salamin noon pero alam nya ang lahat ng sasakyan ng lalaki.

"P-please, ayoko na muna umuwi." Pasado alas otso pa lang naman noon ng umaga. "I-I can't talk to him."

"Alright." Diniretso ni Miguel ang kotse nito.

Bahala na kung saan sila pupunta. She just feel so hurt at that moment. Masyadong masakit at mabilis ang mga pangyayari. Pakiramdam nya ay isa sya'ng zombie.

Ayaw nya gumalaw. Ayaw nya magsalita. Nagpapasalamat sya kay Miguel at sinamahan sya nito.

Bago nya pa mamalayan ay tinatahak na nila ang NLEX, and she doesn't care. Mas malayo, mas okay. She trusts Miguel.

Her face is swollen by too much crying. Namumula ang mga mata nya, ang mga pisngi at labi ay parang namamaga.

"Roxanne?" Tawag ni Miguel.

Before she knew it, tumigil na pala sa pag andar ang sasakyan ni Miguel. Luminga sya sa paligid habang tinatanggal angs eat belt nya.

Miguel opened the door for her.

"N-nasaan tayo?"

Miguel smiled. "We're in Bulacan. Dito kami nakatira noon, pero ngayon, getaway house na lang ito." He was making his best effort to cheer her up.