Jersey Number Eleven

44

• 🏐 •

Nagsimula sa panalo ang Creston sa round 2 ng elimination round. Currently rank 2 kami sa team standing with 7 wins and 1 loss. Westmore ang rank 1 na wala pang talo habang rank 3 naman ang Easton win 2 losses.

Syempre sobrang saya ng team kasi kung magiging consistent kami hanggang matapos ang round 2, mataas ang chances namin na makakuha ng twice-to-beat advantage going into the next round. Pero syempre, alam din ng team na kailangang pagtrabahuhan iyon.

Hindi madali lalo na ngayong nakapag-adjust na panigurado ang lahat ng teams. Nasa amin ang momentum pero hindi naman palaging pabor sa Creston sa lahat ng pagkakataon.

Kaya kahit hindi naman ako maglalaro, e, kinakabahan na ako ngayon pa lang kasi Easton na ang next na kalaban namin. For sure, babawi ang mga iyon kasi tinalo namin sila no'ng round 1.

Na-injure pa nga ako no'n, e.

And speaking of injury, so far, so good naman ang rehab sessions ko. Naigagalaw ko na nang medyo mabilis iyong tuhod ko kaya kahit paano ay nailalakad ko na siya. Buti na lang talaga at magaling at matiyaga sa 'kin iyong PT namin.

"Hi, baby," bati ni number eleven nang sunduin niya ako sa dorm ng araw na iyon.

The battle between Creston and Easton has finally arrived. Unang araw rin ngayon ng finals week sa Creston pero dahil wala naman akong pasok at nakapag-review na ako nang malala ay nag-decide akong manood nang live. Important game pa naman 'to kaya susuportahan ko ang team. Kapag nanalo kami, malaking boost iyon para sa final 4 campaign namin. Pero kapag nanalo ang Easton, fifty-fifty ang magiging chance namin para sa twice-to-beat advantage.

Mahirap sila talunin pero gaya nga ng palagi kong sinasabi, bilog ang bola.

At dahil wala ring pasok ngayon si number eleven ay sasamahan niya akong manood. Sabi pa nga niya, hitting two birds with one stone daw ang maa-achieve niya.

Bukod sa hindi raw niya papayagan na tumabi sa 'kin si Carlos just in case manood iyong isa, e, malaki na raw ang chance naming magawan ng Tiktok edit kasi magkatabi na kami kapag tinutukan ng camera.

Natatawa na lang talaga ako sa isang 'to. Hanggang ngayon ay hindi pa rin sinusukuan ang video agenda niya.

Dito ko siya hinintay sa lobby ng dorm. Dahan-dahan akong tumayo pagkapasok niya at mabilis naman niya akong inalalayan.

"Thank you," sabi ko nang abutan niya ako ng iced coffee. Naks. May pa-kape si sir. "Ang bango naman," sabi ko pa nang maamoy ang pamilyar niyang pabango.

Ngumiti siya nang mayabang. "I'm always mabango."

Napailing na lang ako at hindi na ginatungan ang kahambugan niya. Well, hindi rin naman kayabangan iyon kasi totoo naman na palagi nga siyang mabango.

Kahit pawis na pawis nga iyan sa court, mukhang amoy baby powder pa rin.

Tapos ang gwapo niya nga rin ngayon, e. I mean, gwapo naman talaga siya palagi pero mas nae-enhance pa iyong looks niya sa kung paano siya manamit. Bagay na bagay sa kaniya iyong suot niya ngayon na black oversized shirt, cargo pants, at white sneakers. Nakababa rin iyong buhok niya kaya may kaunti siyang bangs.

Ang unfair talaga. Kapag ako ang nagsuot ng oversized shirt, mukhang pantulog sa 'kin. Kapag ako nag-bangs, mukhang bao naman.

Napatingin tuloy ako sa suot ko ngayon. Nag-white shirt ako para syempre support sa Creston. Tapos washed denim jeans at Converse. May dala rin akong maliit na sling bag lagayan ng phone at wallet ko.

Hindi naman siguro ako mukhang madungis kapag itatabi ako sa kaniya, 'no?

Pero iba kasi talaga ang number eleven. Parang may dalang ringlight palagi.