~GüvNes~/ "Tek Bölümlük Hikayeler"

7.1

Gel göğüsüme sığ, yarim
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

"Yemin ederim o adamın boğazına yapışmamak için kendimi zor tuttum orda. Dua etsin Yaman ordaydı"
Üstündeki montu sinirle koltuğun üstüne çıkarıp atmış adamın arkasından gelen kadın anahtarı sehpaya bırakmıştı.
"Güven, bir sakin mi olsan acaba ?"
"Yok yok sakin falan olamam ben ya"
Koltukta bile sinirden oturamayan adam ayaklanmış odanın içinde bir o tarafa bir bu tarafa gidiyordu.
"Yani ben orda niye kırmadım o adamın ağzını yüzünü hm ?"
"Ali orda olduğu için ola bilir mi, Güven ?"
Bıkkınlıkla nefes vermişti kadın. Serhan'ın iğneleyeci lafları yüzünden Yaman Ali'yi sakinleştirmeye çalışan ikili en sonda işi Rüya'ya devr ettikten sonra eve gelmiştiler. Bu seferde Güven'i sakinleştirmek için kollarını sıvamalıydı Neslihan.
"Hayatım, senin Ali'yi sakinleştirmen gerekiyor, sinirlenmen değil"
"Neslihan, anlamıyor musun ya içimde öfke vulkanları taşarken Yaman'a hak verirken sakinleştiremem ben o çoçuğu ya"
Ayaklanan kadın gözlerini devirip adamın yanına gitmişti. Elinden tutup koltuğa yönlendirince adamın kadını elinden kendine çekip durdurması bir olmuştu.
"Noluyor ?"
"Gel sen"
Kadın oturduğu için adam da mecbur şekilde oturmuştu. Önce adamın yanaklarını avucları içine almış sonra dudaklarını gamzelerine bastırmıştı.
"Tamam biliyorum içindeki siniri yatıştıramıyorsun normal. Bu huyunu da oğlumuza aktarmışız ona da bu konu da hak verip dur diyemiyorsun, desen bile işe yaramıyor."
Adamın başından kendine doğru çekmiş ve göğüsüne yaslamıştı. Ellerini yavaş-yavaş saçlarında dolandırıyordu.
"Bari sakinleşme yönteminde taktik ver çoçuğa e tabi ben de Rüya'ya vermeliyim"
"Neslihan...."
"şşş, sevgilim sadece susalım"
Elini saçından dolaştırmaya devam ederken geriye doğru tarayıp alnına bir kaç öpücük kondurmuştu adamın. Daha sonra saçlarından sırtına doğru getirip sırtını sıvazlamıştı. O sırada kulağını tam kadının kalbinin üstüne koyan adam gözlerini kapatmıştı kadının kalp atışının onda bahş ettiği huzurla. Kollarını kadının beline saran adam iyice yayılmıştı kadının üstüne.
"Sakinleştin mi bir az ? Hm ?"
Başını evet anlamında sallayan adam söze girmişti.
"Senin kalp atışını duyuyorum. Saçımda ellerin nasıl sakinleşmeyim ki ?"
Yandan gülümsemesi dudaklarında yer alırken başını hafif eğip adamın kapalı gözlerine bakmıştı.
"O zaman, Güven bey bu operasyonda tamamlandı"
"Her zamanki gibi"

23 sene önce

Arabadan inip topuklularının etrafta bıraktığı tok sesle birlikte sınıf odasına giderken sevdiği çoçuğun eli yüzü kan içinde lavoboya gittiğini fark etmesiyle olduğu yerde kalmıştı. Bir kaç saniye sonra koşar sayıla bilecek adımlarla adamın arkasından gitmişti. Lavoboya girdiği an ellerini yıkayan iki kişi de Neslihan'a dönmüştü. Her ikisinin yüzünde şaşırma duygusu belirirken birinin bakışlarının senin burda ne işin var dediğini duya biliyordu sanki.
"Bizi yanlız bıraka bilir misiniz acaba ?"
Kızın dediğine baş sallayan çoçuk elindeki peçeteni çöpe attıktan sonra çıkmıştı.
"Neslihan, senin ne işin var erkek tuvaletinde ya!"
"Bağırma! Yüzünün haline bak ya! Ellerine bak! Yine mi kavga ettin?"
Burnundan sesli nefes veren adam tekrar arkasına dönmüş ve ellerini yıkamaya devam etmişti.
"Sana diyorum, Güven!"
"Evet, Neslihan kavga ettim"
Ellerini kurularken sert bastırdığı için suratını buruşturan adamın hemen yanına gitmişti kadın. Beynine sakin olması gerektiğini öncelikle adamı sakinleştirmesi gerektiğini kodlarken adamın elini elleri arasına almıştı.
"Of, Güven elinin yüzünün haline bak"
Diğer elinin parmaklarını dikkatlice adamın kaşına dudağının kenarına dokundurmuş gözlerinin dolmasını engellemek içinse büyük çaba sarf etmişti.
"Hadi pansuman yapalım"
Adamın elini dikkatlice tutup dışarı çıkaracakken adam durmuştu.
"Gerek yok. İyi böyle"
"Değil, Güven! Delirtme beni pansuman yapılacak dedim!"
Peki der gibi başını sallayan adam ellerini havaya kaldırmıştı teslim oluyorum der gibisinden.
Adımlarını revire doğru yönlendirmişti ikisi de. Daha ders saati başlamadığı için revir boştu. Sevgilisini oturtduktan sonra elindeki pamukla yarasını temizlemeye başlamıştı çoçuğun. Pamuğu çoçuğun her yarasına dokundurduğunda belki de kızın canı daha çok yanıyordu.