~GüvNes~/ "Tek Bölümlük Hikayeler"

13.1

But mama I'm in love with a criminal!

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

"Evet, baş komiserim yakaladık şu an nezarethanede sorgu için bekliyor"
Arkasından gelen adam kadına yetişmeye çalışıyordu.
"Çetenin önemli adamlarından mı ?"
"Direkt çetenin yöneticisi"
Kadın durup adama baktı.
"Aferin, Emrah sen ve ekipin çok güzel bir iş çıkarmış"
Yeniden adımlarını sorgu odasına yönlendirirken Emrahtan dosyayı aldı, içine bakacağı sırada adamın sesiyle durdu.
"Fakat baş komiserim, çetedeki bazı adamların işledikleri suçlarım delili varken yöneticisi hakkında del--"
"Yok deme, Emrah!"
Sesi tüm kolidorda yankılanacak kadar yüksek ve sert çıktı.
"Malasef, Neslihan hanım yok"
"Hay yaptığınız işi sikeyim! Maşallah dediğimiz 1 günü geçtim 1 saat bile yaşamıyor"
Dosyaya bakmadan sinirle sorgu odasına girmiş ve başını masaya yaslayan adamı görmesiyle duraklamıştı.

••••

İnsan insana benzer sonuçta değil mi o olamaz. Çok mu özledim halislasyon mu görüyorum acaba! Hemen elimdeki dosyayı açtım. Güven Aydın ismini görmemle gözlerimi saniyelik kapatıp dudağımı dilimle ıslattım.
"Bu adam ba--"
Elimle Emrah'a gitmesi için işaret verdim. O ise hâlâ başını kaldırmamıştı masadan. Emrah çıkar çıkmaz elimdeki dosyayı masaya fırlatıp, iki elimi de sertce masaya vurdum.
"Mafya çetesinin rehberi, Güven Aydın!"
Sesimi duymasıyla başını hemen kaldırdı. Gözlerimiz uzun yıllar sonra kesişmişti. İkimiz de bir birimizinden gözümüzü alamıyorduk. Dudakları hafif şaşkınlıktan aralandı.
"Ne-Nes---"
"Ben, baş komiser Neslihan Soysalan!"
Kendimi hemen toparlayıp yıllar önce birlikte olduğum ilk ve tek aşkımın karşısındakı sandalyeni çektim. Bacağımı bacağımın üstüne koyup ona doğru eğildim.
"Neden burda olduğunu tahmin ediyorsundur. İkimizi de yorma daha fazla bence!"
Hâlâ şoktan çıkmadığı o kadar belliydi ki. Parmaklarımı sırayla masanın üstüne vuruyordum.

••••

İnanamıyorum! Neslihan şu an karşımdaydı! Galiba o beni tutukladığını biliyordu, çünki bu kadar çabuk şoktan çıkması mümkün değildi. Yıllar sonra aşkını karşında gören her insan şok olurdu. Hele ki nezarethanede ve hâlâ aşıksa. Belki de nedeni bana hâlâ aşık olmamasıydı. Tüm vücudunu süzmüştüm o da karşımdakı sandalyeni çekmiş, oturmuştu.
"3, 2, 1!"
Elini sertce masaya vurdu.
"Bitti düşünme süren!"
Dosyamı önüne çekip açtı.
"Adam öldürme, madde satışı, silah kaçakcılığı, pavyon işletme, kumarhane oho oo daha söylemeye üşendiğim ne kadar şey bunları inkar edecek değilsin her halde, Güven Aydın."
Ah kadın bunları yapan adam şu an seni karşısında görmesiyle dili tutuldu. Koskoca Güven Aydın bir kadına yenik düşüyordu. İç sesimi susturup arkama yaslandım. Evet bunların hepsini yaptım, fakat kolay kolay kanıtlayacaklarını sanmıyordum. Bu yüzden durumu toparlamam lazımdı. Kafamdakı sesi susturup arkama yaslandım.
"Neden bahs ettiğiniz anlamıyorum, polis hanım. Ben sadece kendi halinde otellerini yöneten bir adamım şu dediklerinizle hiç---"
"Yalan söyleyip ikimizi de kandırma istersen! İtiraf et yorulmayalım daha fazla"
Öne doğrulup dirseklerimi masaya yasladım.
"Yalan söylemiyorum, eğer bir kanıtınız varsa, kanıtlayın yoksa bırakın beni gideyim. Ki gördüğüm kadarıyla bir kanıtınız yok"
Sandalyesinden kalkıp bana doğru adımladı. Arkama geçip kulağıma doğru fısıldamaya başladı.
"Eğer suçunu itiraf edersen, bi nebze az---"
Ona dönmemle burun buruna geldik.
"Suçum olsa, itiraf ederdim, fakat yok. Zamanım da yok daha fazla. Ne kadar burda kalacağım ?"
Derin nefes verip gözlerini kapattı. Kapının çalınmasıyla geriye doğru adımladı.
"Gir! Efendim, Emrah?!"
"Baş komiserim, savcı Ersin bey, Güven Aydın'ı yetersiz delilsizlikten serbest bırakılmasını istedi"
Arkama yaslanıp kocaman gülümsedim. Ersin burdakı adamlarımdandı. Bir kaç kez bunun gibi durumlarda yardım etmişti.