~GüvNes~/ "Tek Bölümlük Hikayeler"

8.2

Her cevabım sensin hem de her bilmecem

+18 var!!!

Güven de kan verdikten sonra Alaz da ameliyatdan çıkmış artık hem oğullarının hem de sevdiği kadının uyanmasını bekliyordu adam.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Bir gün yoğum bakımda kalan Alaz'ı artık normal odaya almıştılar. O uyanana kadar Yaman Ali'nin penceresinde bekliyordu kadın. Eliyle pencereden ilk göz ağrısını okşuyordu.
"Oğlum...canım...hemen iyileş, hemen iyileş lütfen. Çok özledim seni ben"
Kadının arkasında sessiz şekilde gelip durdu adam kadının saçlarının kokusunu içine çekti. Kadın ise penceredeki yansımasından görmüştü adamı gözlerini kısa süreliğine kapatmıştı.
"Az kaldı, az kaldı...."
"Anne! Alaz uyandı!"
Hemen koşar adımlarla Alaz'ın odasına doğru gitti ikili. Kadın içeri girince Asi Alaz'ın yanından kalkmıştı. Kadın o boşluğa oturmuştu.
"Alaz, oğlum, iyi misin ? Hm iyi misin, bir tanem ? Ağrın var mı ?"
Yüzünü okşayıp elini öperek diyordu kadın. Genc adamsa bakışlarını Güvenden ve Neslihandan kaçırıp başını hafif eğmişti.
"Keşke beni kurtarmasaydınız.."
"O ne demek öyle!"
Oğlunun yüzüne açıtmayacak şekilde vurmuştu kadın.
"Bir daha duymayacağım öyle bir şey! İyi misin, aşkım sen ?"
"Anne, ben ben abi--"
"Abin iyi yani bir sey olmadı yoğun bakımda, ama çıkacak ordan eminim"
"İ-iyi iyi mi ?! Gerçekten mi ?!"
Evet anlamda başını sallamıştı kadın. Derin nefes veren genc adam gülümsemişti kocaman.
"Sen...sen nasılsın ? Ağrın var mı ? Hm ?"
"Neslihan, çoçuğu sık boğaz etmesen mi ? Geçmiş olsun, Alaz"
Geldiğinden beri sessizliğini koruyan Güven en sonunda çoçuğu kurtarmak için araya girmişti.
"Sağ ol, doktor. Anne, bunu söylediğime inanmıyorum, ama doktor haklı
İyiyim ben, relax"
"Bundan sonra böyle, Alaz bey! Siz ölüyordunuz! Ben ölüp ölüp dirildim. Eşek sıpaları!"
Kolundan hafif cimcirmişti kadın.
"Ensenizdeyim artık kendi başınıza bir iş yapmayacaksınız! Hele o abinde uyansın sizi şemsiyeden geçireceğim bekleyin"
"Desene direk ölüm"
"Sus!"
Sude Alaz'a bakmak için içeri girmişti. Kısa kontrol yaptıktan sonra Neslihan'a dönmüştü.
"Neslihan, bir sorun olacağını sanmıyorum ama yine de sen hall edersin, ilk defa bir hastam için endişelenmiyorum. Güven'le sana emanet Alaz bey. "
"Tabi ki! Umarım bir sorun olmaz da"
Alaz'ın saçını okşayıp söylemişti Neslihan gözleri dolu şekilde. Annesinin elini tutup dudaklarına götürmüştü Alaz.
"Olmaz hem günün kahramanı Güven hall eder."
"Kahraman derken?"
Anlamaz şekilde bakan kadın gözlerini bir Sude'nin bi Güven'nin üstünde gezdiriyordu. Güven ise yaptığını söylemek istemediği için araya girmek istemişti fakat geç kalmıştı.
"Ha şey ya öne--"
"Alaz çok kan kayp etmişti. Güven de kan verdi. Yani büyük teşekkürü ona etmelisiniz. Geçmiş olsun"
Gülümsedikten sonra çıkmıştı. Ensesindeki saçları eliyle karıştıran adam bakışlarını kadından kaçırıyordu. Kadın ise gülümseyerek adama bakıyordu.
"Teşekkür ederim, Güven"
Asi'nin kaş gözüyle Alaz göz devirmişti. Sonra mırıldanarak teşekkür etmişti.
"Eyvallah doktor"
"Önemli değil, sen iyi ol yeterli çoçuk. "
Çoçuğun omzunu babacan tavırla sıkmıştı. Sonra bir Alaz'a bir Asi'ye bakmıştı. Neslihan ise yaşadığı korkudan şu an oralı bile değildi, Alaz'la ilgileniyordu.
"ıı Nesli--Neslihan acaba biz Yaman'a mı baksak hm ? Hadi gel bakalım. Çağla sen de gel, kızım hadi Ece. "
Kızlar önde adımlarken Neslihan ayrılmak istemiyordu ordan.
"Bak, Asi bir sey olsa hemen haber ver. Bu serseri önemsemez"
Tamam anlamında başını sallamıştı kız. Adam kadının sırtından tutup dışarı yönlendirmişti. Kızlar Yaman Ali'nin yanına gitmeden kahve almak için gitmiştiler. Yoğun bakımın yanına gelince orda Rüya'nı gördüklerinde hiç yaklaşmamış adımlarını terasa doğru yönlendirmişti ikili.