Bir sahil kasabası, asıl resim öğretmeni olan ama farklı deneyimler yaşamak isteyen, karavanında yaşayan ve kaderine; koştuğunda, peşinden gittiğinde kavuşacağını düşünen Deniz Minel, o kadere ilerlediğini bilmediği bir gün bir şeyler atıştırmak ama...
Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın, keyifli okumalar.
-
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
TUVALLERE ESİR RUHLAR
>
3. TERASTABATAN GÜNEŞ
Sezen Aksu - Yanmışım Sönmüşüm Ben
"Evlen benimle."
İdrak etmek, anlamlandırmak zordu. Önce kaşlarım usulca çatıldı, ardından dudaklarımdan istemsiz bir şaşkınlık nidasıolarak, "Ne?" Kelimesi çıktı ve beraberinde alay dolu gülüşüm belirdi.
Gerçekten, ne?
Poyraz, bir cevap vermeden masadan ayrıldı, karşıma kadar geldi, az önceki kadar heyecan ve umutla, istekle baktı: "Pat diye oldu böyle, anlıyorum," dedi durumu açıklamaya çalışır gibi. "Oturalım, düzgünce anlatayım."
"Bugün de pat diye bir şeylere dalmaya çok heveslisiniz sanırım," dedim kendimi tutamayıp sinir bozukluğuyla, biraz ters ve kaba bir konuşma olabilirdi, aslında diğerleri için asla değildi ama benim için öyleydi ancak o an için bu, düşüneceğim bir şey değildi, sadece Poyraz'ı çözmeye çalışıyordum ama belki de boşa çalışıyordum çünkü tanışalı bir saat olan birine evlen benimle diyen birinin çözülmeye çok da ihtiyacı yoktu.
"Eğer beni dinlerseniz gerçekten kendimi açıklayacağım," dedi Poyraz ısrar edercesine. Güneş, ufaktan gitmeye başladığı için olduğumuz teras katından Milar'ın manzarası çok hoş görünüyordu, başka bir durumun içinde olsam muhtemelen kalır, bu manzarayı doyasıya izleyerek fotoğrafını çeker ve resmederdim ancak şu an yapmam gereken manzaraya odaklanmak değil, buradan bir an önce gitmekti.
"Gerek yok, Beyefendi," dedim Poyraz demekten de vazgeçip ona, aramızdaki samimiyetin miktarını göstermek için. "Güzel bir yemekti, tekrardan teşekkür ederim ama artık gitmem gerekli, o dediğiniz şeyi de hiç duymamış farz ediyorum."
Hızla arkama döndüm, adeta kaçarcasınasandaletlerimi yere vura vura çantamı omzuma asarken, "Deniz!" Diye seslendi Poyraz yine arkamdan. Terasta yemek yiyenlerin bakışları bize döndü, onlara rahatsızlık vermemek ve garip bir duruma düşmemek için adımlarımı durdurdum, son bir şansla belki söylediğinden geri dönüp özür dileyecektir diye zannederek arkama; Poyraz'a döndüm ama o, beni yine şaşırttı, daha fazla saçmalamaya ant içmiş gibi, "Sahte evlilik," dedi.
