Bir sahil kasabası, asıl resim öğretmeni olan ama farklı deneyimler yaşamak isteyen, karavanında yaşayan ve kaderine; koştuğunda, peşinden gittiğinde kavuşacağını düşünen Deniz Minel, o kadere ilerlediğini bilmediği bir gün bir şeyler atıştırmak ama...
Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın, keyifli okumalar.
-
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
TUVALLERE ESİR RUHLAR
>
4. AİLE
Sezen Aksu - Haydi Gel Benimle Ol
Bir tık gerginlik, biraz stres ve biraz da etrafa attığım kaçamak bakışlarla salondaki ikili koltuğa Poyraz'la yan yana oturmuştum. Poyraz'ın diğer aile üyeleri de oturma grubunda oturup düzgün bir açıklama bekleyerek sessiz kalırken, "Şimdi ben anlamadım," diyen Poyraz'ın kardeşinin sesi böldü ortamın sessizliğini. "Abim, baba mı oluyormuş?"
Bahsettiği imayla gözlerim fal taşı gibi açılırken Poyraz, bir anda ayak ucuna eğilip içeri girdiğimizde ellerimizi bıraktıktan sonra ayağımıza giydiğimizterliklere, yani kendi ayaklarındaki ev terliklerine uzandı, birini ayağından kaptığı gibi tam kardeşine fırlatmaya yeltenmişti ki kardeşinin kolunu yüzüne siper etmesiyle ben, Poyraz'ın bu hareketine çatık kaşlarla bakarak garipsedim, Poyraz ise havaya kaldırdığı terliği fırlatmadan önce durdu, yeni hatırlar gibi bana döndü, ardından terliği kardeşine fırlatmaktan vazgeçip yine uslu uslu yere indirdi ve giyindi, "Pardon," diye mırıldandı.
Kardeş kavgası olduğu için bu tarz bir hareketi pek de garipsememem gerektiğine karar verdim, sessizce önüme dönmemle birlikte, "Yok öyle bir şey, yengem, değil mi?" Dedi Poyraz'ın yengesi, sesindeki tereddüte rağmen emin olmak ister gibi.
"Ya yenge, ayıp oluyor," dedi Poyraz hemen, teesüf edercesine bir sesle. "Kız arkadaşımın elinden tutup sizinle tanıştırmaya getiriyorum, sizin verdiğiniz tepkiye bak. Sessiz sedasız gidip nikah kıysak daha mı iyi olurdu diye sorgulatmıyor değilsiniz."
Poyraz, ailesini apaçık manipüle ediyordu, sözleriyle ses tonunu birebir uyumlu tutuyordu ve bu manipüleyi de başarmıştı çünkü yengesi, Poyraz'ın sözlerinden sonra kendi sorduğu soru için utanmış gibi bir yüz ifadesine bürünüp gözlerini kaçırdı. "Neydi adın, kızım?" Dedi müstakbel kayınvalidem, sonunda olaya el atıp sakin bir sesle beni gerçekten tanımak amaçlı bir adım atarak. Poyraz'ın annesinin yanında oturan abisi, annesinin bileklerini kolonyayla ovmaya devam ederken eşi, onu koluyla dürttü, gözlerini kocasına belertmesi yeterli oldu ve Poyraz'ın abisi de bu işaretle annesinden geri çekilip kolonyayı kapattı.
