Bir sahil kasabası, asıl resim öğretmeni olan ama farklı deneyimler yaşamak isteyen, karavanında yaşayan ve kaderine; koştuğunda, peşinden gittiğinde kavuşacağını düşünen Deniz Minel, o kadere ilerlediğini bilmediği bir gün bir şeyler atıştırmak ama...
Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın, keyifli okumalar.
-
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
TUVALLERE ESİR RUHLAR
>
6. TOZLU HATIRALARIN YERİ
Sezen Aksu - Farkındayım
Bazı şeyler vardı ki zaaflardan bile daha hassas şeylerdi; aile mesela.
İnsan, bazen inceden inceye o kadar çok yaralanıyordu ki dünya ayaklarına serilse umrunda olmuyor, mutlu olamıyordu. Ben, o kadar şanssız değildim, mutlu olmayı başarabilmiştim ancak bir yer hep eksik kalıyordu işte.. Anne yeri, baba yeri gibi.
Onca eğlencenin içinde dert babasıydım şu an ama neyse ki bu, çok kısa sürdü, hatta o kadar kısa sürdü ki boş duvarı izlememden saniyeler sonra ayaklandım, sahte kayınvalidemin ve eltimin arasına geçip neşeli müziklerle sahte kınamda dans etmeye başladım.
Üzerimdeki kaftanın eteklerini tutup sağa sola dans ederken hunharca güldüm, Songül teyze neşeyle misket oynarken Lale abla, benden daha deli oynuyordu. Çağatay, masadaki börekleri tek tek mideye indirirken Korhan abi, muhtemelen kadınların içinde bunalıp dışarı çıkmıştı, Poyraz ise salondaki büyük kolona omzunu yaslamış, gülerek bizi izliyordu.
Gerçek kınammışcasınadöktürdüm, müziğin sesi yükseldikçe biz de yükseldik, evdeki diğer kadınlar da bize katılırken artık sadece kahkaha atıyor, neşeyle kıvırıyordum.
Derken, kapı zilinin ard arda çalınması müzik sesinin bile ötesine geçip fark yarattı ve Çağatay, ağzı dolu dolu bir şekilde kapıya eriştiğinde ben hâlâ kadınların arasında eteklerimiuçuşturarak oynarken kapıdan içeri dev cüsseli lakin bu cüsseyleçakışacak derecede neşe ve oynaklıkla bir adam girdi, anlaşılan o ki daha kapının önünde müzikle birlikte coşmaya başlamıştı.
"Tunç abi," dedi Çağatay, içeri giren oynak adama.
Oynak adam; garip bir ithamdı sanırım, ismiyle; Tunç'la yetinsem daha iyi olurdu.
Tunç, Çağatay'ın elinde duran böreği kaptığı gibi ısırdı, Tunç'un hemen arkasında; kapıda beliren açık kumral bir adam, Tunç'upoposuyla eve itekleyip onun ardından içeri girerken Çağatay'ın yanağından bir makas aldı, "N'aber, yavru?" Dedi yüksek sesiyle, ondan hemen sonra da bir kadın ve diğer iki adamdan daha heybetli bir adam sızmıştı eve.
