"Ahu." dedi ve duraksadı. Saçlarıma bir öpücük kondurdu. "Aşiret ağası olsam ne yazar. Kalbimin ağası sen olduktan sonra."
########################################
Yardım istemek için abisine yazdığını sanan Ahu yanlışlıkla yaşadığı şehrin en büyük...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hoş geldinizz🩷💖
LÜTFEEEENN🥹 Oy ve yorum yapmayı unutmayınnn❤️🫶
Bölüm şarkısı: Buray-İstersen
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Beni takip ederseniz çok sevinirim🌹♥️
#################################
Ali-Nazlı.
Genç kız duyduğu sözlerden sonra yüreğinde ilk başlarda küçük bir kıvılcım ile,daha sonra ise kor bir ateşle arkasını döndü anne ve babasına. O an hiçbir şey düşünmedi. Ne çıkarken yanına birşey almadığı,ne yalın ayak oluşu,ne de bu soğukta sadece işe gelirken giyinmiş olduğu ceketle durduğu.
Darmadağındı.
Şimdiki durumunu açıklayacak en doğru kelime bu olabilirdi. Yılmadı. Sırtında annesi ile babasının delici bakışlarını hiss ediyordu,lakin belli etmedi. Yalın ayaklarına bahçe taşları battığında dudaklarını birbirine bastırdı ve bir diğer adımını daha sert attı. Tüm bu olayların hıncını ayaklarından çıkarmak ister gibi adımlarını yere basarken birkaç adımda bahçe kapısına ulaştı. Yine dönmedi. Sırtını dönmeden bahçe kapısından çıkıp,büyük bir gürültüyle çarptı o kapıyı. İşte ne vakit ki,o kapıyı çarptı,kimsenin onu görmediğini sandığı o an omuzları çöktü ve sarsılmaya başladı.
Ağladı genç kız. Öyle bir ağladı ki,sorsan tüm etrafında olan canlı cansız ne varsa duymuştu haykırışlarını ama aynı şekilde duymamıştıda. Durmadan ağladı. Yetmedi sertce kafasına eliyle vurdu.
"Aptal kafam!" dedi kendi kendine. "Aptalsın Nazlı! Salaksın!" dedi tekrardan.
Nazlının bahçe kapısını çarpmasıyla kendine gelen üç beden vardı aynı zamanda.
1. Babası. Hiç umurunda bile olmadı. Tek düşündüğü gelen misafirlere ne diyeceği idi. Nazlıyı umursamamıştı bile.
2. Annesi. İkilem içerisinde idi. Kızının adım attığı her an ayağına batan o taşları gördüğünde kalbinde çok az da olsa bir sızı hissetti. Annesinin dediklerini hatırladı. "Anne yüreği bu kızım." derdi annesi. "Yavrunun canı acırsa bir gün beni anlarsın." demişti o hep düşüp yaralandığında. Bu sefer de kendi içinde çelişkiye düştü. "Anne yüreği nasıl olurdu acaba?" düşünmeden edemedi. Bilmiyordu. Kızına doğru düzgün bir anne olamadığı için bilemedi. Çaresizlikle kaldı. Lakin,yine mantığı galip geldi. Kapının ardından son bir bakış atıp,eşinin ardından içeriye doğru geçti.
