Beyond the horizon [Heejake]

Who am I?

     လိမ္မော်ရည်အေးအေးလေး တစ်ခွက်လောက်သောက်ရင်း နွေရာသီရဲ့ ညနေခင်းတွေအကြောင်း ဒဿနဖွင့်ကြည့်ရအောင်။
လိမ္မော်ရောင် ဆည်းဆာရောင်ခြည်၊ ကဗျာဆရာရဲ့ ကလောင်သွားက ထွက်လာတဲ့ စာလုံးလေးတွေလို နူးနူးညံ့ညံ့တိုက်ခတ်နေတဲ့ လေညင်း၊ ပြီးတော့ ဘာကျန်ဦးမလဲ။

အာ..အခုလို ငြိမ်ငြိမ်လေးထိုင်ရင်း ကိုယ်သိပ်ကြိုက်တဲ့ လိမ္မော်ရည်အေးအေးလေး သောက်နေရတဲ့ မိနစ်တွေလည်း ပါဦးမယ်။ ကိုယ်သဘောကျတာတွေကိုသာ ထည့်ရရင် ဂျယ်ယွန်းစားနေကျ ငှက်ပျောသီးအရသာ ရေခဲချောင်းလည်း ပါမှာပဲ။

ပြီးတော့ နီရဲရဲ ဖရဲသီးကို ထိပ်ဖျားလေးတွေပဲ ကွက်ပြီးစားလိုက်ရသလို ခံစားချက်ချိုချိုလေးတွေလည်း ရှိရင်ရှိဦးမှာ။

မိုးလင်းတာနဲ့ ဆိုင်ဖွင့်ပြီး ရွှံ့စေးပျော့ပျော့လေးတွေကို ပုံစံအမျိုးမျိုး သွင်းရသလိုမျိုး နွေရာသီရဲ့ ညနေတွေကိုလည်း ဂျယ်ယွန်းကြိုက်သလို စာမျက်နှာသီလို့ရရင် ဘယ်လောက်တောင်ကောင်းလိုက်မလဲ။

လိမ္မော်ရည်ဘူးကို နောက်ဆုံးအနေနဲ့ စုပ်သောက်လိုက်တဲ့အချိန်မှာ မှန်ကြည်ကြည်ကိုဖြတ်ပြီး ဂျယ်ယွန်းမျက်နှာပေါ်ကျနေတဲ့ ဆည်းဆာက ဂျယ်ယွန်းနေထိုင်လာမြို့ပြကို နှုတ်ဆက်သွားခဲ့ပြီ။ မြေထည်လေးတွေနဲ့ ရွှံ့စေးအကြွင်းအကျန်ကလွဲလို့ ထူးထူးခြားခြား ဘာမှမရှိတဲ့ ဂျယ်ယွန်းရဲ့ ကမ္ဘာငယ်လေးထဲမှာ ရွှံ့စေးနံ့လေး နည်းနည်းသင်းနေတတ်တယ်။ ဘာလို့ဆို ကိုယ်က မြေထည်ပြုလုပ်သူကိုး..။ တနည်းအားဖြင့်ဆိုရသော် အိုးထိန်းသမားပေါ့..။

ယောကျာ်းလေးဖြစ်ပြီး မြေထည်လုပ်ရောင်းနေတဲ့ ဂျယ်ယွန်းပုံစံက အချို့လူတွေအတွက် ရယ်စရာ ကောင်းနေမလားမသိပေမယ့် ဂျယ်ယွန်းကတော့ ညိုညစ်ညစ် မြေစေးလေးတွေကို ကိုယ်ကြိုက်သလို အသွင်ပြောင်ပေးနေရရင်ကို ကျေနပ်နေတော့တာ။

အဖော်လည်းမရှိဘူး။ တစ်ယောက်တည်းပဲ။ ဆိုင်မှာ ဝန်ထမ်းလည်း မထားပါဘူး။ ဂျယ်ယွန်းရဲ့ အဖော်ဆိုရင်တော့ တစ်နာရီခြားတစ်ခါ တတောက်တောက် အသံပေးတတ်တဲ့ အညိုရောင် နာရီအိုတစ်လုံးတော့ ရှိမယ်။ သက်ရှိအဖော်မရှိတဲ့ဘဝဟာ ဘယ်လောက်အေးချမ်းတယ်ဆိုတာ ပိုင်ဆိုင်ဖူးတဲ့လူတွေသာ သိမှာပဲ။