Beyond the horizon [Heejake]

Lee Heeseung

ယေဘုယျတရားကိုသာ လက်ဆွဲကိုင်ထားတဲ့ လူတွေကြား မှိန်ဖျော့သွားခဲ့ရတဲ့ အက်ကွဲရာထင်ပျပျ အမှန်တရားအချို့ကို သူ့နှလုံးသားတစ်ခုလုံးထဲမှာ တိတ်တိတ်လေး ချိတ်ဆွဲထားခဲ့ဖူးတယ်။

တစ်နိုင်ငံလုံးမှာ နေထိုင်နေတဲ့ လူငယ်တွေရဲ့ တပ်မက်မှုတွေထဲက တစ်ခုကို ဟီဆွန်းက ပိုင်ဆိုင်ထားတဲ့သူ..။

အထက်တန်းကျောင်းသားဘဝကတည်းက စလို့ အိပ်မက်မက်ခဲ့ရတဲ့ မိန်းလမ်းမကျယ်၊ ပြေးဆင်းပြီး ပြေးတက်ချင်မိတဲ့ လှေကားထစ်တွေ၊ လူငယ်ဆိုတဲ့ ဂုဏ်ပုဒ်နဲ့အညီ ပေါ့ပေါ့ပါးပါးပြုံးရယ်ပြီး သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ ဟေးလားဝါးလား ရယ်သွမ်းသွေးမှုတွေ၊ အိပ်ငိုက်လာတိုင်း ဘေးနားက သူငယ်ချင်းကို လက်တို့ပြီး လစ်ခဲ့တဲ့ လက်ချာချိန်တွေ..။

ဆိုးလ်အမျိုးသား တက္ကသိုလ်ကြီးရဲ့ ပညာရေကြောမှာ ကြိုးစားသင့်တာကိုကြိုးစားရင်း ပုံမှန်အတိုင်း လည်ပတ်နေတဲ့ တက္ကသိုလ်ကျောင်းသားဆိုတာမျိုးက လူတိုင်းရနိုင်တဲ့ ဘဝမျိုးမှမဟုတ်တာပဲ။

အသက်နှစ်ဆယ်ကျော်လို့ လေးနှစ်စွန်းထားတဲ့ လက်မှုပညာဌာနက အီဟီဆွန်းဆီမှာတော့ ဆိုးလ်အမျိုးသားတက္ကသိုလ်က ကျောင်းသားဆိုတဲ့ အပေါ်ယံနာမည်ပါးပါးလေးကလွဲလို့ လူငယ်တစ်ယောက်အနေနဲ့ ရသင့်ရထိုက်တဲ့ လွတ်လပ်ပေါ့ပါးမှုတွေ တစ်ခုမှ အလင်းမဆောင်နိုင်ခဲ့ဘူး..။

လူမှန်းသိတတ်စ အရွယ်ကတည်းက မိဘရယ်လို့ ဘယ်အရပ်ဆီ မှန်းဆတမ်းတရမှန်းတောင် မသိနိုင်ခဲ့တဲ့ သူ့အတွက် ခဲရောင်မှိုင်းမှိုင်း ဘုရားကျောင်းနံဘေးက မိဘမဲ့ဂေဟာ အသေးလေးကသာ နားခိုရာအိမ်ဖြစ်ခဲ့တာ..။

မိဘမဲ့ ဆိုပြီး ချိုးချိုးနှိမ်နှိမ် ထိုးခဲ့တဲ့ လူတကာရဲ့ လက်ညိုးတွေကြား အမှောင်ကျလုလု ဖြစ်လာတိုင်း ဘုရားကျောင်းထဲ အပြေးဝင်ပြီး ရှိရှိသမျှ အပူ ကောင်းကင်နိုင်ငံတော်ဆီ ပစ်လွှတ်ခဲ့ရတဲ့ နေ့ရက်တွေက သူ့အသက်ထက်တောင် ပိုများခဲ့မလားပဲ။

ကလေးဘဝရဲ့ အမှတ်တရလို့ ကြီးကြီးကျယ်ကျယ် တွေးလိုက်တိုင်း အလယ်တန်းကျောင်းသား ဘဝတုန်းက အတန်းကြီးလူတစ်စုဆီကနေ ကျောင်းဆင်းချိန်ကျော်သည်အထိ သန့်စင်ခန်းထဲ ထည့်ပိတ်ခံထားခဲ့ရတဲ့ မွန်းကြပ်စရာမိနစ်တွေနဲ့ အထက်တန်းကျောင်းသစ်မှာ အတန်းဖော်တွေဆီကနေ မိစ္ဆာတစ်ကောင်နီးနီး အဆက်ဆံခံခဲ့ရတဲ့ မိဘမဲ့ကလေးတစ်ယောက်ရဲ့ တိုးသဲ့သဲ့ ရှိုက်သံတွေပဲ ရှိရော့မယ်ထင့်..။