Binbaşı Ve Başkomiser KURT

13.BÖLÜM

Merhabalar canlarımmm.

Bölüme geçmeden önce yıldıza basmayı ve satır arası yorum yapmayı unutmayııın.

Bu arada hesabımdan bölüm alıntıları veya küçük spoiler paylaşıyorum. Beni takip edip, sizde hepsinden haberdar olabilirsiniz.

İyi okumalar...

Yazardan:

" İNANAMIYORUM YA! İNANAMIYORUM! BEN ADAMI EVDE BEKLEYEYİM! AMA O DAHA BENİM GÖRMEDİĞİM İŞ YERİMDE NEZARETE DÜŞSÜN!"

Nazlı kemere biraz daha sıkı tutunurken, korkudan sesi bir yerlerine kaçmıştı.

" Aslında biraz yavaş gits-"

İçine kaçmış sesi ile söylediklerini, Tomrisin bir bakışı kesmişti.

Tekrardan oturduğu koltuğa sinerken, Tomris biraz daha gaza abandı.

Evde oturmuş Ömer'i beklerlerken, hiç tahmin etmeyeceği bir yerden arama gelmişti.

Ömer onları karakoldan aramış, yanında askeri kimliği olmadığını ve gelmeleri gerektiğini söylemişti. Ayrıca arabanın yerini de söylemişti.

Nazlı taksi ile geldiği için, önce arabanın oraya taksi ile gitmiş ve arabayı almışlar, şimdi de karakola gidiyorlardı.

İkisininde kafasında farklı düşünceler vardı.

Tomris, bütün içtenliği ile Ömer'e sevgi(!) dolu sözcüklerini iletiyordu.

Nazlı ise, Tomrisin arabayı kullanmasına izin veren kendisine sövüyordu.

Ömer konusunda içinde bir endişe yoktu. O abisine güveniyordu. Boşuna karakola düşmeyeceğine de emindi.

Bunu Tomriste biliyordu. Ama endişe ve siniri her şeyin önüne geçiyordu.

Ömer'e bir şey olmuş düşüncesi bile, çileden çıkmasına sebep oluyordu.

Kararlılıkla başını salladı. Eğer Ömer boşa adam dövdüyse, bir tur da o Ömer'i dövecekti. Ama haklı sebepleri varsa, o da bir tur adamları dövecekti.

Eh, sonunda da artık Nazlı onları nezaretten kurtarır gibi görünüyordu.

Çünkü nedense ikinci seçeneğin yaşanacağından emindi.

Araba, konumdan buldukları karakolun önünde ani frenle durdu. Nazlı kemer takılsa da öne sendeleyen bedenini, torpidoya tutunarak durdurdu.

Tomris hızla arabadan inip, aynı hızla arabanın kapısını kapattı.

Nazlı acı ile gözlerini kapattı. Böyle bir arabaya yapılacak şey miydi o?

Ömer ile ortak bir araba ve motor sevgileri vardı.

Bu araba, ikisinin çocukluk hayalleri idi. Ömer bu arabayı almış, o da bir motor almıştı. Ama bakıma verdiği için, bu ara kullanamıyordu.

Arabadan inip, arabanın kaputunu büyük bir sevgi ile okşadı.

" Anne biraz sinirli halacım. Sen lütfen takma onu."

Tomris ters ters Nazlıya baktı. Bunların Ömerle aralarında kan bağına ihtiyaçları yoktu. İçleri aynıydı, bir kere.

Arabayı kilitleyip, Nazlıyı beklemeden karakola doğru ilerledi.

Karakolda hızlı ve sinirli adımlarla ilerledi. Gördüğü bir genç kadın polisi durdurdu.

" Buyurun?"

" Amirin odası nerede?"

Genç polis, karşısında ki kızı çatık kaşlarla süzüp konuştu.