Bana doğru adımladığında ağaca bağlı olan atımı hızlıca söktüm. Tam atıma korkuyla biniyordum ki, genç adam bana seslendi.
"Tamam gelmiyorum korkma"
Gerçekten de gelmiyordu. Ellerini teslim olur gibi havaya kaldırmıştı.
"Korkmadım. Gidecektim zat...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kurak bir toprak üzerinde, Umudun yorgun yeşili birikmiş. Sulamadan da büyümüş çiçekler, Son demini yaşıyor aşiyanda. Acıdan akmış her damla yaş, Kalmamış gözde eskiden eser, fer.
Tanımadan görülür güzel yürek, Dokunmadan sevebilir iyi niyetler. Sevilmeden de sevildiği gibi...
Oysa ki ruhun kuraklığa değil, Umut çimenleri gerçeğine hasret...
Asla gelin gelmeyeceğim dediğim o eve, gelin olmadan önceki son günlerimi geçirmek için getirilmiştim. Bir bilinmezlik uğrundayım. Kayboldum.
"Hoş bir vedalaşmamız olmadığı için bir daha bu eve gelmezsin sanıyordum" dedi Turgut'un annesiMakbule hanım.
Yerinden bile kıpırdamadan, pek rahat tavırlarla beni baştan aşağı süzüyordu. Turgut'un babası Hazar bey, zaten dünden razıydı bu aileye gelmeme. O yüzden sinir edici bir ifadeyle, gülerek bakıyordu. Ben hariç herkes gülüyordu. Onları bu kadar mutlu eden şey, evlerine bir hizmetli almış olmalarıydı. Evet ben lafın gelişi "gelin" diye adlandırılıyor olabilirdim. Lakin herkes her şeyin farkında olarak, sadece kendini kandırmayı tercih ediyordu. Halının desenlerini mutsuz bir ifadeyle incelediğim saniyelerde, Makbule hanım yeniden bana iğneleyici laflarını sundu.
"Ne güzel bir sürpriz Beylem. Evlenene kadar burada kalmayı istemekle çok iyi bir karar vermişsin. Hem böylece bu evin kurallarını ve üzerine düşen sorumluluklarını daha iyi kavramış olursun"
Duyduklarım, asla iyi niyetle alakası olmayan cümlelerdi. Daha fazla sessiz kalamadım.
"Burada kalmayı ben istemedim!"
Hazar bey samimiyetsiz bir ifadeyle kıkırdadı.
"Bizi ilgilendiren kısım dedenin düşünceleri güzel kızım. Ve inan bana deden fazlasıyla memnun. Hem aldığı arsalardan, hem de bizimle birlikte yükselen itibarından.. Yani sakın üzülme, senin karşılığını fazlasıyla verdik ailene"
"Ben alınıp, satılabilecek bir mal değilim! Ayrıca sizin tüm variyetiniz toplansa, bir tane ben etmez!"
"Paha biçilemez bir güzellikte olduğunu hepimiz biliyoruz Beylem" diyerek araya girdi Turgut.
Bunlar ailecek tuhaftı. Anlatmaya çalıştığım hiçbir şeyi duymuyorlardı. Ya da işlerine gelmeyen şeylerdi ve duymamazlıktan geliyorlardı.
"Onları biraz yalnız bırakalım Makbule hanım. Hasret gidersinler" dedi Hazar bey.
"Evet Hazar bey, benim oğlum zaten yanlış birşey yapmaz. Vaktinde odasına geçip uyumayı bilir, güvenim tamdır" diye devam ettirdi Makbule hanım.
