Achtergelaten/bankzitters fanfiction

hoofdstuk 1.4

T is al half 9. Wilma is nog steeds niet op komen dagen en Matthyas ligt al een uur te slapen op de bank. "Raoul, ik denk dat we morgen beter opnieuw kunnen proberen. Matthyas leggen we wel in mijn bed als ik bij een van jullie kan" zegt Robbie. Iedereen stemt ermee in. Voorzichtig wrijft Robbie over t wangetje van Matthyas. Hij opent vermoeid zn oogjes. "We gaan naar bed maatje" zegt Robbie. Matthyas steekt zn armen uit naar Robbie, die hem optilt. "In wat voor kleding slaap je normaal?" "Niks" fluistert Matthyas. "Wil je dat nu ook of wil je gewoon een boxertje aan" vraagt Robbie. "Boxer." Robbie knikt en legt t jongetje op zn bed. Hij trek de sokjes, broek en t shirtje uit. "Jij mij ligt" vraagt Matthyas zacht. Robbie knikt en gaat in een boxer en shirtje naast Matthyas liggen. "Slaaplekker maatje" zegt Robbie, terwijl Matthyas tegen hem op gaat liggen. Matthyas knikt en voelt wat wrijving over zn rug. T stelt hem gerust en dat vind hij fijn. Al snel slaapt hij daarom ook weer.

"Ik niet mama, jullie lief en doen mij geen auw."

"Mat lieverd zullen we vandaag dan lekker gaan voetballen" vraagt Robbie als hij voor t jongetje hurkt. Matthyas knikt klein en met zn 5e lopen ze naar buiten. Onderweg naar t voetbalveldje komen ze die vrouw tegen. De vrouw die haar kind was vergeten op te halen. "Lieverd!" Matthyas grijpt zich stevig aan Robbie vast en tranen vormen in zn ogen. "Ik niet jou mama, hun veel liever dan jij" zegt Matthyas zacht. De vrouw kijkt naar de heren en dan weer naar haar zoontje.

"Mag ik geen knuffel schat?" Matthyas schud zn hoofd, maar de vrouw trekt hem in haar armen. "Mevrouw laat hem los, hij wilt t niet!" Matthyas word aan de kant geduwd en de vrouw stapt op Milo af. Robbie snelt zich meteen naar t jongetje toe en troost hem. "Doe maar rustig ik heb je" sust Robbie, terwijl Koen er naast hurkt. "Gaat ie maatje?" Matthyas haalt zn schouders op en verstopt zich in de armen van Robbie. "Wil je nog wel voetballen? Mama is weg" zegt Milo. Matthyas knikt zacht. Met Matthyas in de armen van Rob vertrekken ze naar t voetbalveldje.

"ROBBIE!" Matthyas is gevallen en niemand mag aan hem. Dus nu hopen ze dat Robbie snel terug is. Die gaat tenminste t meest met Matthyas om. "Hey schatje toch" zegt Robbie zacht als hij bij Matthyas gaat zitten. "Kom eens bij mij." Matthyas twijfelt niet en legt zich meteen in de armen van Robbie. "Raoul kun jij zn knietje verzorgen dan hou ik hem wel vast" zegt Robbie. Raoul knikt en maakt t knietje van Matthyas schoon met de spullen die Robbie net heeft gehaald. "Hm? Heb je veel pijn of was t meer de schrik?" Matthyas klemt zich meer aan Robbie vast en negeert de vraag. "Zullen we naar huis maatje" vraagt Koen, maar Matthy schud zn hoofd. "Kun je nog voetballen dan?" Matthyas knikt en gaat staan. Als ook Robbie staat pakt hij zn handje vast. "Alles weer oke?" Matthyas knikt en veegt zn traantjes weg.

Matthyas gaat in t gras zitten langs de zijkant. Hij was moe en zn knie begon nu ook wel pijn te doen. Hij trekt zn knieen op en kijkt zo naar hoe de jongens rustig voetballen. Na een tijdje merkt hij zich toch steeds vermoeider raken. Hij sluit zn oogjes en legt zn hoofd op zn knie, zonder wond, waarna hij zich weg voelt dommelen.

"Jongens volgens mij kunnen we beter naar huis" zegt Milo, die opvalt dat Matthy al lange tijd t zelfde langs de kant zit. De jongens knikken en pakken alle spullen, waarna ze naar Matthyas lopen. "Kom je mee?" Robbie steekt zn hand naar t jongetje uit, maar die blijft rustig zitten. Hij kijkt niet eens op. Robbie glimlacht, geeft zn tas af en pakt Matthyas op. Als hij merkt dat de jongen slaapt. "Iets stiller jongens" zegt Robbie zacht. De jongens kijken naar Matthyas en snappen t meteen.