Achtergelaten/bankzitters fanfiction

hoofdstuk 1.34

Jullie weten normaal ben ik niet zo van de disclaimers, maar wat er nu gebeurd met Matthy, heb ik zelf ook regelmatig. Dit is een stoornis van mij en daar kan ik niks aan veranderen. T is daarom dus ook niet leuk als je er grappen tegenover die mensen gaat zetten, want dat maakt t eigenlijk alleen maar erger. Houd alsjeblieft een beetje rekening met elkaar.

Voorzichtig springt Matthy een beetje mee met de muziek. Teksten heeft hij niet echt in de liedjes, maar de stukjes van Robbie kent hij allemaal uit zn hoofdje. Als hij na een tijdje zwarte vlekjes begint te zien en een piep hoort grijpt hij meteen naar de hand van Rob. "Gaat ie lieverd" vraagt Robbie terwijl hij t jongetje oppakt en op zn heup zet. Meteen hoor je wat meiden gillen, wat t voor Matthyas ook niet makkelijker maakt.

"Zwarte vlekjes" zegt Matthy zacht en legt zn hoofd op de schouder van Robbie. Zn handjes legt hij op zn oortjes, hopend dat de piep weggaat. "Hm? We gaan zo af oke en dan hebben we eventjes pauze en dan gaan we weer" zegt Robbie. Matthy knikt klein. "MATTHY!" Verschrikt kijkt Matthy om naar t geschreeuw en ziet een meisje zwaaien. Hij zwaait terug en kijkt naar Robbie, die glimlacht. Snel drukt hij een kusje op Mat zn lippen, waarna hij zn laatste verse zingt.

"Wat was er gebeurd lieverd?" Matthy zit rustig op de bank, met Rob voor hem gehurkt. "Almaal zwarte vlekjes en piep in oor, ik bang en ik jou" zegt Matthy zacht. Robbie knikt klein en blijft over t beentje wrijven. "Gaat t wel weer?" Matthy knikt. "Wil je nog mee dalijk of blijf je liever nog eventjes hier?" Matthy knikt en gaat staan. "Je mag ook altijd gaan zitten of bij Rut gaan staan he" zegt Robbie. Matthy knikt en ze gaan weer op.

"Papa, ik niet meer echt heel moe" zegt Matthy als hij wegloopt van een groepje jongens die allemaal nare dingen naar hem riepen. Robbie knikt. "Ga maar lekker naar achter oke?" Matthy knikt en loopt backstage naar de kleedkamer, waar hij zich klein maakt in een hoekje en begint te snikken. Hoezo waren die jongens zo onaardig tegen hem? Hij deed toch niks verkeerd? Steeds harder huilt t jongetje.

"He he dit was me er een" zucht Koen als hij op de bank ploft. "Waar is Mat?" Milo kijkt om zich heen. "Ja inderdaad waar is ie" zegt Robbie en loopt wat door de kamer in. "Owh schatje toch" zegt Robbie als hij hem heeft gezien. Hij loopt erop af en hurkt voor t jongetje neer. Hij pakt de handjes van t jongetje en wrijft erover met zn duimen. Matthy lijkt geen enkele kick te geven en blijft huilen in zn knietjes. "Hey wat is er schat?"

"Hey Mat, lieverd hoor je mij" zegt Robbie, maar Matthy hoort t niet. Hij zit zo in zichzelf en krijgt niks van buitenaf mee. Rob tilt t hoofdje op, maar Matthyas merkt t niet. "Hey lieverd, vertel me alsjeblieft wat er is" zegt Robbie. "Lieverd praat ik Chinees ofzo" zegt Robbie streng. Koen hoor je op de achtergrond lachen van de opmerking en krijgt daarom meteen een boze blik.

"Hm? Vertel t papa. Moet ik je eventjes met rust laten? Wil je eventjes lekker douchen? Heb je afleiding nodig? Vertel t me schat, alleen dan kan ik helpen" fluistert Robbie. Eindelijk komt t een beetje binnen bij t jongetje. "Nuffel" snikt Matthy. Robbie knikt en trekt t jongetje in zn armen. "Alles komt goed!"