Achtergelaten/bankzitters fanfiction

hoofdstuk 1.24

"Papa ik buikpijn" zegt Matthyas. Robbie knikt en hurkt voor t jongetje neer. Ze zijn in Walibi voor een video en moeten steeds in de achtbaan. Matthyas mocht met de hoogste uitzondering vanwege zn pols, maar hij mocht. "Gaat ie nog?" Matthy haalt zn schoudertjes op, maar ze moeten nu 5x achter elkaar. Matthy loopt er rustig achteraan en gaat naast Raoul zitten. Als ze beginnen, sluit hij zn ogen en legt zn hoofd op de schouder van Raoul. Hij is duizelig, misselijk en weet niet of hij t nog lang volhoud.

"Ik uit" zegt Matthyas als de achtbaan stopt. De jongens knikken en Matthyas gaat eruit. Hij loopt rustig wat verder van de achtbaan af, richting een plekje waar hij weet dat t rustig is. T baard Robbie toch zorgen dat t jongetje wegloopt, maar weet dat hij t nu eventjes moet laten. Ondertussen gaat Matthyas op een bankje zitten en staart levenloos voor zich uit. Zn hoofd vol met allerlei andere dingen.

"We moeten hem vinden" zegt Robbie als ze uit de achtbaan lopen. Ze sluiten eerst de video af en lopen dan de richting van Matthy in. Als ze hem zien zitten op een bankje, lopen ze er rustig op af. T jongetje is bleek en krijgt t helemaal niet mee. "Hey lieverd, gaat ie" vraagt Robbie die voor t jongetje hurkt. Bij Matthy komt t echter niet binnen. "Hm? Lieverd?" Robbie wrijft over t bovenbeentje en blijft t jongetje strak aankijken. Als er een traantje rolt, veegt Robbie hem weg en glimlacht naar t jongetje.

Matthy gaat liggen en sluit zn oogjes. T duizelige gevoel komt terug en zn buikpijn blijft. Robbie gaat door de haartjes en blijft goed letten op t jongetje. "Gaat ie lieverd" vraagt Robbie. Matthy steekt zn armpje uit en Rob pakt hem vast. Wat t probleem alleen is dat Matthy t niet mee krijgt. "Hm? Lieverd toch" zegt Robbie en wrijft over t armpje. Na 5 minuutjes komt Matthyas gelukkig weer bij en steekt hij zn andere armpje ook naar Rob uit. Robbie pakt hem op en laat hem eventjes rustig zitten.

"Gaat ie weer" vraagt Robbie, maar Matthyas is al in slaap gevallen. "We gaan denk ik naar huis" glimlacht Koen. Robbie knikt en loopt met de andere en Matthy in zn armen naar de auto.

"Papa" snikt Matthyas. Robbie knikt en loopt van zn bureau naar t bed waar Matthy net nog sliep. "Papa ik echt auw" huilt Matthyas. "Waar heb je pijn lieverd?" Matthyas steekt zn armpje uit. T baard Rob zorgen dat t jongetje toch weer veel aangeeft pijn te hebben, terwijl t weg leek te zijn. "Zal ik mama bellen schat" vraagt Robbie. Matthy knikt, maar krijgt alleen maar ergere pijn. Hij huilt steeds harder en t doet Robbie pijn om te zien.

"Owh schatje toch" zegt Jamie als Robbie met een nogsteeds huilende Matthy de kamer in komt. Ze wil t gips eraf halen, dus moest Matthy naar t ziekenhuis. "Lieverd ik ga je gips eraf halen en dan kijken" zegt Jamie en haalt zorgvuldig t gips eraf. Matthy blijft maar huilen en kermen van de pijn. Als eindelijk t gips eraf is, trekt Matthy zn handje terug en slaat bijde voor zn oogjes. Robbie wrijft over t beentje, terwijl Jamie t handje weer pakt en naar t polsje kijkt. Ze haalt de hechtingen eruit en pakt een stukje verband, wat ze erom verbind.

Matthy krijgt de mitella weer om en zn tranen worden weggeveegd. "T is oke lieverd, je hechtingen zijn eruit en je hoeft ook geen gips meer schat. Dit is nog 2 tot 4 weekjes en dan zou t weer oke moeten zijn" zegt Jamie. Matthy knikt en geeft Jamie een kusje en knuffel. "Ga je nu met papa naar huis en dan geeft papa jou een zetpilletje of wil je een spuitje en dan blijf je hier slapen?" Matthyas pakt Rob zn hand vast en schud zn hoofd. "Is goed lieverd, lekker uitrusten en dan zien we ons vrijdag weer" zegt Jamie. Matthy knikt en gaat samen met Robbie weer naar huis.