Achtergelaten/bankzitters fanfiction

hoofdstuk 1.16

"Rechtsboven" zegt Raoul tegen de camera terwijl Matthy in t doel staat. Call out penalty om precies te zijn. Raoul schiet en Matthy houd hem tegen. Raoul rent erheen en wilt de bal afpakken maar trekt Matthy met volle vaart naar de grond. T jongetje maakt zich klein terwijl Raoul nog iets roept. Iedereen lacht, maar als t jongetje gewoon blijft liggen, twijfelt Robbie. "Jongens hij heeft echt pijn" zegt hij en hurkt bij t jongetje neer. "Hey lieverd kun je me aankijken" vraagt Robbie, die t jongetje op zn rug legt. Zn pols staat wat scheef en zn oogjes houd hij dicht. "Hey lieverd!"

"Mat, alsjeblieft" zegt Robbie en schud een beetje aan t jongetje. Matthyas lijkt een beetje bij te komen en opent zn oogjes, waarna hij ze meteen weer sluit. Al die mensen om hem heen, hoeft hij niet. "Hey schat, kun je rechtop zitten?" Matthyas schud zn hoofd. "Zal ik je helpen" bied Robbie aan en pakt Matthy een beetje vast. Na een klein knikje helpt Robbie, Matthyas omhoog en pakt t polsje vast van de jongen. Matthy trekt hem meteen terug. "Heb je zoveel pijn lieverd" vraagt Robbie. Matthyas knikt. "Zullen we dan eventjes een dokter laten kijken" vraagt Robbie. "Mama?" Robbie knikt en weet dat de kans best groot is aangezien Jamie kinderarts is.

"Tijdje buitenbewustzijn geweest, scheve pols en geeft aan pijn te hebben" zegt Jamie als ze een melding krijgt dat er een kindje voor haar wacht. Jamie loopt naar de wachtkamer en ziet haar vriend met een kindje. Haar 'zoontje'. "Hey, kom maar mee" zegt Jamie. Robbie knikt en loopt met Matthy naar een kamertje. Matthyas word in t bed gelegd en sluit meteen zn oogjes, door de duizeligheid.

"Wat is er gebeurd schat?" Jamie die ondertussen door de haren van Matthyas gaat, kijkt haar vriend aan. "We waren call out penalty's aan t opnemen en Raoul tackelde hem waardoor hij met een klap op de grond kwam, met waarschijnlijk zn polsje die de klap op wou vangen" zegt Robbie. Jamie knikt en pakt t polsje vast. "Dit is inderdaad niet zo goed nee, ik denk dat hier wel een operatie voor nodig is om alles vast te zetten" zegt Jamie. Robbie knikt. "Ik ga foto's maken om te kijken naar de schade en daarna denk ik meteen zorgen dat de OK klaar is" zegt ze. Robbie knikt en Jamie gaat weg met t bed waar Matthy op ligt.

"Hij heeft een paar pinnetjes in zn pols zitten en nu zit er gips om, maar de komende maand tot maanden zal hij nog wel in een revalidatie zitten" zegt Jamie die de kamer inkomt met een ondertussen slapende Matthyas. Robbie knikt en belt meteen de jongens, terwijl Jamie wat infuus en medicatie bijspuit. "Hoelang moet hij hier blijven" vraagt Robbie zacht. "Paar daagjes, maar ik zal goed op hem letten schat, geen zorgen" zegt Jamie. Robbie knikt en staat op. Meteen geeft hij Jamie een kus en knuffel. "T is goed oke schatje, t is gebeurd en we kunnen t nu niet veranderen" fluistert Jamie.

"Papa" zegt Matthyas zacht als hij effectief wakker is. Robbie staat op en gaat naast t bed staan. "Hey lieverd" fluistert hij. "Papa is dat" vraagt Matthy, terwijl hij naar zn pols wijst. "Dit zorgt ervoor dat je polsje niet meer zo scheef staat schat, maar mama gaat goed voor je zorgen" zegt Robbie, terwijl Jamie de kamer inkomt. "Hey schatjes" zegt ze. Matthyas draait zn hoofd naar Jamie en glimlacht. "De andere jongens zitten in de wachtkamer, als Mat wilt mogen ze wel eventjes komen" zegt ze. Matthy knikt klein. "Papa wil jij blieft riebel buik" vraagt Matthy. Robbie kijkt Jamie aan die knikt. Zorgvuldig gaat Rob zitten op bed met Matthy tussen zn benen. T shirtje was gelukkig al uit door de operatie dus hoeft dat niet meer.

Rustig gaat Robbie met zn vingertoppen over t buikje en borstje van Matthyas heen. Als de andere binnenkomen, schrikt Raoul van wat hij ziet. Dat hij ervoor had gezorgd dat hij nu een polsbreuk had, had hij niet verwacht. "Hey" zegt Koen. Robbie knikt, terwijl Matthy vermoeid in zn oogjes wrijft met zn knuistje. Hij draait zn hoofd naar buiten en sluit zn oogjes. Al snel slaapt hij. Eventjes bijtanken voor de komende revalidatie.