MY STUPID CRUSH | NAMJIN - YOONMIN

🔗PART 17 🔗

دست‌های سردش رو توی هم مشت کرد که لرزش خفیفش رو از دید بقیه مخفی کنه و بازدم بی جونش رو از بین لباش خارج کرد. زیر چشمی نگاهش رو‌چرخوند و بقیه رو از نظر‌ گذروند. زیر ظاهر نرمال هر کدومشون، حجم خفه کننده‌ای استرس و اضطراب مخفی شده بود که حتی با وجود کرم‌ پودرها هم رنگ پریده‌شون قابل تشخیص بود.

سوکجین طبق معمول انگولک کردن و سر به سر جونگکوک رو برای بقا انتخاب کرده بود و هیچ کس بهتر از خودشون نمی‌دونست در واقع جین با این کارش داره جونگکوک کوچولوشون رو از استرسش دور می‌کنه و مانع چیره شدن اون احساسات موذی روی مکنه‌شون می‌شه..

روش ابراز علاقه و محافظت هر کدوم از اون هفت نفر متفاوت بود و این وسط، یونگی و سوکجین پرچم دار این تفاوت بودن جوری که جونگکوک الان ابدا به فکر برنامه نبود بلکه به این فکر می‌کرد چجوری بدون اینکه قاتل بشه، سوکجین رو خفه کنه!

گفت یونگی؟ اصلا اون پسر کجا بود؟ سرش رو بالا اورد و با نگاهی که حالا کنجکاو شده بود، محیط رو از نظر گذروند، تهیونگ، نامجون، هوسوک.. پس یونگی؟ انگار که استرسش رو یادش رفته باشه از جا بلند شد و نگاهش دقیق‌تر شد.. نه.. نبود!

قدم‌های شلش رو برداشت و مقابل منیجر یونگی وایساد

جیمین: هیونگ میدونی شوگا کجاست؟

منیجر سرش رو از تو تبلت بیرون اورد و انگار چند ثانیه نیاز داشت سوال جیمین رو تحلیل کنه، مکث کرد. با درک اون جمله، بلافاصله جواب داد

منیجر یونگی: آه.. شوگا.. رفت دستشویی.

سری تکون داد و خواست راه سرویس بهداشتی رو در پیش بگیره که همزمان صدای سوکجین بلند شد

سوکجین: بگو یونگی کم برین چاه توالت‌ها رو پر کردی پسر! چاه باز کن را خبر کنید خواجه‌های بی خاصیت

و بدون اینکه اهمیتی به هر چیزی بده، تک دستی زد و همراه با خنده شیشه پاک کنی معروفش، ضربه‌ای به نامجون زد که علاوه بر پرت شدنش به جلو، بی اراده تک خنده خجالتی روی لب‌های نامجون ظاهر شد.

جونگکوک: قبل حرفات باهامون هماهنگ کن که الکی هم که شده یکم بخندیم حداقل انقد ضایع نشی.

و متاسفانه یا خوشبختانه جیمین از بقیه ماجرا بی خبر موند چون از اتاق خارج شد و راهرو رو برای رسیدن به یونگی طی کرد. تو ذهنش به این فکر کرد که احتمالا طبق معمول روده‌ یونگی به هم ریخته و حالا جیمین میتونه هم بهش کمک کنه و هم یکم از خجالت یونگی سوءاستفاده‌گر در بیاد.