Embracing Certainty

Chapter 18

As the clock tickled quickly, so did the day pass. It's already Friday again, Erin's booked flight.

Gonna miss my bff, sana she'll handle things well and go home here without a heavy heart or teary eyes.

Her flight is around 6 pm, sakto nga kasi makakahabol pa ako. I badly want to see her kahit this time lang wanna give her my warm hug.

Exact 5 pm I've chosen to leave the office. Dahil sa kakamadali ko kakahabol ng oras nakabunggo pa ako.

"I'm sorry po, sir. It's not my intention po, sorry po talaga nagmamadali lang po" nakayuko kong paghingi ng paumanhin

He just left me here standing habang nakayuko. Grabe mga tao rito sa company ah, it's my second time na madeadma habang nagsosorry ha. Maybe he also had his reason? gzzz hindi ko man lang siya nakita, nakatalikod na siya. Hindi ko na nga rin napansin na may tao pala akong makakasalubong kaya ako nabangga, masyadong occupied ang isip ko, hay nako. But I guess medyo may edad na siya kasi you know his hair was kinda like many ano na white hair.

I just continue to walk and while walking I'm near in the exit na but suddenly my phone ring inside my bag.

Oh, my alarm because it's friday again.
It is still the same as it was; nothing's new and there's still no difference. 

Gosh, it's embarassing kasi nakafull volume pa rinig na rinig pinagtitinginan na ata ako ng mga tao for sure. Gusto ko na lang ibaon sa lupa.

I just paused a while to get my phone inside my bag and turned it off.

Erin let me use her car pala, sa akin niya muna iniwan pansamantala and that's my transpo for today. Marunong naman ako magdrive tinuruan niya ako but hindi ko pa afford bumili. Maybe next time, nagiipon na rin naman ako.

Nang makarating I don't know if masusurprise ako or not at all na lang kasi I saw the progress naman between Erin and Alen. Buong linggo kasing wala si Alen and si Erin naman nagleave na kahit ngayong Friday pa lang siya aalis. Have their date ha? quality time sila hmm.

Nadatnan ko rito sa airport ay ang dalawa kong kaibigan. I am now with Alen and Erin. Mukhang sabay lang sila nakarating, may pahatid din sila sa airport ah parang 'yong magjojowa lang sa tiktok ah, me na third wheel, joke.

I'm so happy for the both of them, sa isip ko lang sila inship pero kusa nilang nilayag. For me lang ha, mas best pa rin talaga ang progress dahil sa sila mismo ang gumawa kesa dahil lang sa kakatukso sa kanila sa isa't isa.

Nagpaalam na sa amin si Erin.

"Bye guys, I'll be back back hmm? I'll miss you all" malungkot nitong sabi

"All" ba talaga, baka mas mamimiss mo lang 'tong isa eh.

Hindi ko mapigilan maluha damn it, para namang ilang taon siyang mawawala. Pero kasi nasanay lang talaga ako sa presence ni Erin, na kahit netong nagkaroon kami ng work life bihira na lang kami magkabond pero kasi at least 'yong thought na alam kong malapit lang siya para puntahan, not until now kapag nasa malayo na siya. Through call and messages na lang muna talaga.

"T-take care of yourself, Erin okay? I'm one call away lang, mamimiss k-kita" sabi ko rito habang winagayway ang phone ko sa harap niya ng patuloy sa pagluha ang mga mata ko.

"My reminders recently ha? Have a safe flight, ally"
sabi naman ni Alen

I opened my arms, asking permission to hug her. Without a doubt, she hugged me tightly, and more than I thought, her arms were wrapped around me much longer.

"Bantayan mo si Alen" she whispered after kumalas ng pagkakayakap

W O A H! binabakudan na.

Pinunasan ko ang mga luha ko at ngumiti sa kan'ya sabay wink.

Ang cutieeee, akala ko kasi maghahug din sila ni Alen. But there they are doing handshake. Ahhhhh parang magjowa, ang adorable nila tignan.

Erin didn't look at us back, halata sa kilos niya na she wiped her tears. Sana pagbalik mo, ibalik na rin sa'yo ang mga pinagkait sa'yong happiness Erin. Be safe.