Pani Anderson

Spotkanie w kawiarni

Po całym dniu w szkole, zdecydowałam się na odrobinę relaksu w moim ulubionym miejscu - Kociej Kawiarni. Wchodząc do środka, natychmiast ogarnęła mnie przytulna atmosfera i zapach świeżo parzonej kawy.

Usiadłam przy jednym z małych stolików, wygodnie opierając się plecami o miękkie poduszki. Wtedy zobaczyłam ją - tę samą kobietę z księgarni. Serce zabiło mi mocniej, gdy zaczęła się zbliżać do mojego stolika.

"Cześć, czy mogę się dosiąść?" - zapytała z uśmiechem.

"Oczywiście, proszę bardzo" - odpowiedziałam, robiąc jej miejsce. "Słuchaj, zanim zaczniemy rozmawiać, muszę cię zapytać, jak masz na imię? Zdaję sobie sprawę, że w księgarni nie zdążyliśmy się przedstawić."

Zaraz po tym, jak przedstawiła się jako Tamara, zaczęła opowiadać dowcipy, które sprawiły, że zaśmiałam się do łez. Z tego, co pamiętam, miała naprawdę zabawny sposób opowiadania historii.

"Naprawdę świetnie się bawie w tej kawiarni" - skomentowałam, ciesząc się z jej towarzystwa.

Wtedy jednak zauważyłem, że moja nauczycielka angielskiego, pani Anderson, właśnie weszła do kawiarni. Moje serce waliło jak oszalałe, gdy spojrzała w moją stronę. Mam nadzieję, że nie zauważyła, że siedzę tutaj z Tamara.

Ale niestety, kiedy pani Anderson zbliżyła się do naszego stolika, jej mina stała się chłodna i surowa. "Emily, co za zaskoczenie spotkać cię tutaj" - powiedziała z lekkim uśmiechem, który był bardziej ironiczny niż prawdziwy.

"Rzeczywiście, mały świat" - odpowiedziałam, choć wewnętrznie byłam trochę zdenerwowana. Nie mogłam uwierzyć, że spotkałam ją tutaj, w tak nieoczekiwanym momencie.

Pani Anderson zdecydowanie przerwała naszą rozmowę, a ja czułam się trochę nieswojo. Czy to był tylko przypadek, że się tutaj znaleźliśmy, czy może ona miała jakieś ukryte zamiary? Czułam, że coś jest nie tak, ale nie mogłam tego zrozumieć.