Pani Anderson

Rozdział 16: List

Następnego dnia ledwo powstrzymywałam się od drżenia. Wczorajsza awantura wciąż siedziała mi w głowie, a do tego dochodził stres związany z listem.

W końcu, na ostatniej lekcji angielskiego, zebrałam się na odwagę i podeszłam do biurka pani Anderson.

- To dla pani - powiedziałam, kładąc na nim kopertę.

Nie spojrzała na mnie, tylko skinęła głową.

Wyszłam z sali jak na skrzydłach. Nie mogłam dłużej tam wytrzymać.

Całą drogę do domu myślałam tylko o tym, co ona teraz robi. Czy czyta mój list? Co myśli?

Gdy dotarłam do domu, rzuciłam się na łóżko i wybuchłam płaczem.

Emocje wzięły górę.

Tekst listu

Droga Pani Anderson,

Piszę ten list, bo nie mogę dłużej ukrywać swoich uczuć.

Zakochałam się w Pani.

Wiem, że to chore i nienormalne. Pani jest moją nauczycielką, a ja… zwykłą uczennicą.

Ale nie mogę nic poradzić na swoje uczucia.

Kiedy Pani na mnie patrzy, czuję, jakby cały świat wokół mnie znikał.

Kiedy Pani do mnie mówi, mój głos więźnie mi w gardle.

Kiedy Pani jest blisko, czuję ciepło i zapach perfum, który mnie odurza.

Wiem, że to może być dla Pani szokiem. Może Pani mnie teraz nienawidzić.

Ale musiałam Pani powiedzieć o tym, co czuję.

Nie mogę dłużej żyć w kłamstwie.

Z poważaniem,

Emily