" ကိုႀကီးညီမင္းယံ "
နကၡတ္တို႔ကားေလးၿခံဝန္းထဲခ်ိဳးေကြ႕ဝင္လာလို႔ ကားေပၚကဆင္း႐ုံရွိေသး ကေလးတစ္ေယာက္ကေကာင္ေလးနာမည္ကိုေခၚကာ ေျပးလာလို႔ေနသည္။ ေကာင္ေလးနဲ႕အတူသူပါ ထိုေကာင္ေလးကိုၾကည့္မိေတာ့...
" ကိုႀကီးညီမင္းယံနဲ႕ေတြ႕ခ်င္လို႔ဆိုၿပီး လူတစ္ေယာက္ေယာက္ေနတယ္။ အေမႀကီးကေတာ့အိမ္ေပၚေခၚၿပီး ဧည့္ခံထားတယ္။
" ဘယ္သူလဲအကို႔အသိထဲကလား။ "
" အဲ့ဒီလူစိမ္းရဲ႕မ်က္နာကိုေတာ့ တစ္ခါမွမေတြ႕ဖူးဘူး။ "
" ေအးပါ။ အလုပ္သိမ္းေတာ့ေလ မိုးလဲခ်ဳပ္ေတာ့မယ္ဆိုေတာ့။ "
" ဟုတ္" ဆိုကာေနာက္ျပန္လွည့္သြားတဲ့ကေလး။ ညီမင္းယံနဲ႕မွ ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္သာငယ္တဲ့ကေလးေတြက ညီမင္းယံကိုေတာ့ ခ်စ္ေၾကာက္ရိုေသၾကတယ္။ သူ႕ကိုမေျပာရဲတဲ့စကားေတြကို ညီမင္းယံကိုေျပာျပက်တဲ့အထိ ရင္းႏွီးၾကသည္။ သူကေတာ့အၿမဲမ်က္နာတည္နဲ႕အလုပ္ကလြဲရင္ကေလးေတြနဲ႕ စကားသိပ္မေျပာတာေၾကာင့္လဲ ကေလးေတြကစိမ္းေနၾကတာျဖစ္မည္။
မနက္ထဲကေနေက်ာင္းကိုေရာက္သြားခဲ့တာ ဆရာေတာ္ႀကီးကညေနမွေအးေဆးျပန္ရမယ္လို႔ မိန့္ၾကားထားတာရယ္၊ ကေလးေတြကလဲပူဆာတာရယ္ေၾကာင့္ မိုးခ်ဳပ္ခါနီးမွႏွစ္ေယာက္သားျပန္လာရတဲ့အထိ။ အိမ္ေရာက္ေရာက္ခ်င္း ဧည့္သည္ေရာက္ေနတယ္လို႔ေျပာေတာ့ ေကာင္ေလးနဲ႕သူတစ္ေယာက္မ်က္နာတစ္ေယာက္ၾကည့္မိတာက တိုင္ပင္မထားပါပဲ။
ကိုယ့္နာမည္နဲ႕ဧည့္သည္ေရာက္ေနတာလို႔ေျပာေတာ့ ညီမင္းယံေတြးရျပန္သည္။ သူငယ္ခ်င္းေတြဆိုတာကလဲ သူေနတဲ့ေနရာအတိအက်မသိ။ ဒါ့ေၾကာင့္လာဖို႔ရာမရွိပါ။ ဦးကိုရဲ႕ဧည့္သည္ဆိုရင္ေတာ့တစ္မ်ိဳးေပါ့ေလ။ ဦးကိုကအလုပ္ကိစၥနဲ႕အေပါင္းအသင္းမိတ္ေဆြေပါတာကို။
ကားထဲကပစၥည္းအခ်ိဳ႕ကိုသယ္ယူကာ ညီမင္းယံအိမ္ေပၚကိုတက္လာေတာ့ အေပါက္ဝကိုေက်ာေပးထားတာမို႔ ဘယ္သူဘယ္ဝါဆိုတာမသဲကြဲ။ ဦးကိုကေတာ့ ၿခံတံခါးကိုတစ္ခါထဲပိတ္ေနတာေၾကာင့္ ေနာက္မွာက်န္ခဲ့သည္။
YOU ARE READING
ကျွန်တော့်နှလုံးသားထက်မှာ လိပ်ပြာလေးတစ်ကောင်ခိုနားနေသည်။ (Complete)
RomanceAge gap (oc) December sat date:24.12.2023 End date: 21.2.2024
