Hogfriends: De erfgenaam van zwadderich

Hoofdstuk 1 Eerste brief.Een jaar nadat Harry Potter op Zweinstein kwam.

Het was de laatste dag voor groep 8 in de klas van een meisje met lichtbruin haar, blauwe ogen, een gezicht vol sproetjes en een goed gevoel voor mode, haar naam was Anne Lubbermans. Zij wist van een wereld waar haar klasgenoten niets van wisten... De toverwereld, met magie. Mooie magie, maar ook duistere magie. Haar ouders en die van haar neef, die ook tovenaars waren, waren zwaargewond geraakt in een duistere tijd. En haar ouders waren uiteindelijk helaas overleden. Zij was nul geweest en daarom woonde ze nu bij haar oma, die ook een heks was. Haar neef Marcel was vorig jaar begonnen aan zijn eerste jaar aan Zweinstein, de toverschool en zij hoopte daar deze zomer ook voor uitgenodigd te worden. Maar voor de vakantie begon, moest de eindmusical nog komen!

Toen ze naar binnen stapte, sprong haar vriendin Lila in haar armen. Haar donkerbruine haar zat in een slordige vlecht en haar felblauwe ogen keken haar opgewonden aan. " Gek dat we elkaar hierna niet meer zien, vind je?' vroeg Anne aan haar. Lila knikte en trok haar mee naar de aula waar ze de eindmusical voorbereidde. Ze was als een van de laatste binnen. "Oké, luister goed," zei meester Rik, hij was een kalende man en had een kleine grijze baard. "We hebben nog maar tot elf uur voordat de mensen komen, dus we moeten aan de bak. Het decor moet nog opgebouwd worden, dus opschieten!" schreeuwde hij. Anne veegde haar donkerbruine haar uit haar gezicht en liep samen met Lila naar de stukken decor. Om twaalf uur stond het decor en konden Anne, Lila en de rest van de groep 8 kinderen hun kostuum aantrekken. Tegen elven was de spanning haast tastbaar en namen Anne en haar vriendin de laatste teksten door.

Gejuich, hoorde je door de hele zaal, toen de groep 8 kinderen hun laatste nummer zongen. "Joehoe!" Hoorde ze de stem van haar oma Augusta juichen. Ze boog nog een keer en liep toen met de andere naar de kleedkamer "Kan er iemand spelen?" Vroeg Ruby, een meisje uit de andere groep 8 in de kleedkamer, terwijl ze haar shirt over haar hoofd trok. Anne kende haar niet en zei: "Nee, sorry. Er komt een vriendin van mijn oma op bezoek."

Ze strikte haar veters, pakte haar tas en liep er van door.

"Ah, Daar ben je," zei haar oma toen ze naar buiten kwam lopen. Haar oma had een slecht gevoel voor mode. Maar als haar oma hippe kleren zou dragen, zou het er ook niet uit zien, dus zei Anne er maar niets van"We hebben haast dus een beetje door lopen," vervolgde ze een stuk minder vriendelijk terwijl ze Anne vastpakte bij haar arm. "Ook hallo oma," zei Anne zachtjes. Ze liepen een klein steegje in. "Pak me goed vast," zei Augusta. Ze hield de arm van haar oma stevig vast en ze verdwenen met een plop en verschenen een tel later in hun huis met een flop. Ze waren verschijnselt naar hun huis.

Ting dong! "Ik zei nog zo opschieten Thea staat voor de deur!" zei Augusta en ze keek scherp naar Anne. Thea was de beste vriendin van haar oma, maar Anne vond haar eigenlijk heel vervelend. Ze haalde haar schouders op en liep naar de deur en deed hem open, maar in plaats van Thea stond de neef van Anne, Marcel, in de deuropening. "Waar waren jullie, ik zat te wachten op het perron?" vroeg Marcel. "O sorry, ik was het vergeten." zei Augusta met een onschuldige blik. Marcel stapte naar binnen en keek naar Anne, die naar hem toe rende en hem omhelsde. "Ik heb je gemist," fluisterde Anne in zijn oor. Ting dong! Anne en Marcel schrokken alle twee van de bel. Augusta liep een beetje chagrijnig weer naar de deur om hem open te doen. "Hallo, lang niet gezien zeg, Augusta!." Riep Thea vrolijk, toen haar vriendin de deur open deed"Ja zeg!" zei Augusta. Thea stapte over de drempel en ging vrolijk kletsend aan de keukentafel zitten

Ze legt wat roze en lila stofjes op haar bed. "Mhh, wat gaan we hier van maken?" vroeg ze aan zichzelf. Ze pakte haar naaispullen en haar schetsboek. Toen ze net de draden door het oog van de naald had kwam er van beneden een hoop geluid. Ze schrok van een klap en stak de naald in haar vinger. Ze dacht bijna zeker te weten dat die klap iets met Marcel te maken had. Ze stapte van haar bed en liep naar de trap, waar inderdaad Marcel stond. In zijn handen hield hij een hutkoffer die open stond. "Wat is hier gebeurd?" vroeg Anne. "Mijn hutkoffer ging open," zei Marcel. Anne en hij keken naar de trap, waar de inhoud van de hutkoffer lag. "En nu ligt het dus hier," zuchtte Anne. "Ik help wel," mopperde ze daarna.

"Bedankt!' zei Marcel toen ze hijgend boven waren aangekomen. Anne knikte naar haar neef en liep naar haar kamerdeur. Hij was bruin en er hing een zelfgemaakt bordje op met de lila tekst: Annemarieke Lubbermans. Anne deed haar deur open en liep naar haar bed, dat stond bij de rechtermuur. Haar muren waren roze met flamingo print en in de linkerhoek naast het raam tegenover de deur stond een witte kast. Ze plofte neer op haar bed en zat maar een beetje naar het plafond te staren. "Nog bedankt." Zei Marcel die met zijn hoofd naar binnen keek. Anne ging rechtop zitten en zei: "Graag gedaan." Marcel kwam ook de kamer binnen en ging naast haar zitten. Marcel vroeg:"Kan je me helpen met mijn spullen uitpakken, het is nog wat veel?" ze dacht na. Eigenlijk niet, maar wat moest ze anders doen, dus ze antwoordde: "Ja, tuurlijk." Ze sprongen van het bed en liepen de kamer uit, naar het uiteinde van de gang. Waar een precies dezelfde bruine deur stond met daarop een bijna hetzelfde bordje met in groene letters geschreven Marcel Lubbermans. Ze liepen de kamer in en liepen de richting uit naar de grote hutkoffer die in het midden van de kamer stond. Marcel deed met moeite de koffer open. Anne greep met haar hand naar een flesje in de koffer. "Aaaaaa!!!!!!" Schreeuwde Thea door het hele huis. Marcel liet van schrik een glazen potje vallen waar op stond: Niet vergeten. Groetjes Hermelien . Ze renden de trap af naar beneden. Marcel kukelde halverwegen van de trap, terwijl Anne gewoon netjes beneden stond, en vroeg: "Wat is er aan de hand?" "Die vieze pad zit in de thee van Thea!" antwoordde Augusta. Marcel liep inmiddels de kamer binnen. "Willebrord!" Riep Marcel toen hij zijn pad in de thee zag. Hij haalde Willebord uit de thee. Toen er precies op dat moment een grote, witte, grijze kerkuil naar binnen vloog. Hij vloog recht tegen het hoofd van Thea aan en viel met een grote klap naar beneden. "Wat gebeurt hier allemaal?" Vroeg Augusta met een opgezwollen gezicht van woede. Maar niemand wist het. Het was zo veel. Anne besloot om de uil maar op de eettafel te leggen "Kijk!" Riep Marcel en hij wees naar de uil. "Hij heeft een brief aan zijn poot." Anne zag het ook, ze ging voorzichtig met haar hand naar de brief, en verwijderde het van de uil.

Juffrouw A Lubbermans,

Greenwich 25

Londen

Engeland

Slaapkamer met bruine deur tweede verdieping naast de trap.

"Het is voor mij." Zei Anne "Wat staat er op?" Vroeg Marcel. Anne maakte de brief open en las voor:

"Geachte Juffrouw Lubbermans ,

Tot mijn genoegen kan ik u mededelen dat u in aanmerking komt voor een plaats aan Zweinsteins hogeschool voor hekserij en Hocus-pocus. Hierbij treft u een lijst aan schoolspullen en andere benodigdheden. Het schooljaar begint op 1 september. "Gelieve vóór 31 juli per uil te reageren."

geachte groet

Minerva Anderling

( plaatsvervangend schoolhoofd)

"Ik ga naar Zweinstein!" Riep Anne blij. "Ja, heel leuk ,maar kunnen jullie ergens anders de boel afbreken?" Vroeg Thea een met een chagrijnige blik. Iedereen negeerde Thea gewoon volledig. Marcel raapte Willebrord op want die was weer uit zijn handen gesprongen en ging met Anne naar boven.

"Wat zullen we doen?" Vroeg Anne. Toen ze op het bed van Marcel zaten. "Geen idee." Antwoorde Marcel. Anne stond op, liep naar het bureau en deed de la open. Ze pakte een blank papiertje en een pen en begon een nieuw ontwerp voor een toverschool-outfit te maken."Mag ik kijken?" Vroeg Marcel toen ze klaar was. "Tuurlijk!" antwoordde ze. Ze schoof het papiertje naar Marcel die naast haar stond. "Mooi!" Zei hij met een blij gezicht. " Maar ik zie Draco Malfidus hier echt niet mee rondlopen"zei Marcel. Anne wou vragen wie die Draco Malfidus was, maar er kwam geluid van beneden en Anne was de draad van het gesprek kwijt. "Doei!" Hoorde ze de stem van hun oma roepen.