Hogfriends: De erfgenaam van zwadderich

Hoofdstuk 14: Oker Zwarts

Sproet keek naar het waterige zonnetje. Haar handen waren vies van de modder. Ze had Hagrid de hele ochtend geholpen met Saver en zijn tuintje.

"Sproet!" Nova's stem schalde over het terrein. Sproet keek meteen waar ze was en zag dat Nova haar niet doorhardt. Voorzichtig sloop Sproet achter een reusachtige pompoen. "Snoept?" Bobs stem jaagde Sproet angst aan. Hij sprong tegen haar aan en ze viel achter haar schuilplaats van daan. "Snoept? Verstop?" vroeg Bob. "Ja ik verstopte me!" gromde Sproet. "O....Wie?" vroeg Bob. "Voor Nova oftewel Perkamentus schoothondje! En en...." Sproets stem stokte. Er was iets aan Nova wat er voor zorgde dat Sproet niet bij haar wilde zijn en tegelijker tijd ook weer wel. "Voor mij? Ben je bang?" vroeg Nova. Ze was achter Bob en Sproet gekomen en keek ze nu glimlachend aan. "Nee ik ben niet bang en zeker niet voor een huffelpufer zoals jij," zei Sproet, maar haar lippen vormde een glimlach. "Mooi zo...Sproet je weet toch wat Perkamentus zei?" vroeg Nova die naast Sproet ging zitten. Sproet knikte. "Oker geeft een feestje omdat Zwadderich heeft gewonen van Ravenklauw," zei Nova. "Nou zeg maar dat ik blij ben dat Zwadderich aan de top staat," knarsetande Sproet. "Sproet! Jij gaat mee naar het feest," zei Nova licht geraakt. "Geef me één reden waarom ik naar dat stomme feest moet," bromde Sproet. "FEESTJE!!!!" gilde Bob. "Nou geweldig," zei Sproet sarcastisch. "Omdat het beter is voor Oker en voor jou als jullie vrienden worden," zei Nova veel betekennend. "OMine God ! Je kan mensen niet dwingen om vrienden te worden," zei Sproet. "Sproet vertrouw me nou!" zei Nova. "Vertrouwen? Wat weet jij nou van vertrouwen!?" snikte Sproet bijna. Bob was zo geschokt hierdoor dat hij naar Sproet keek vergat dat er een pompoen voor hem stond en er tegen aan hupste. Hij ziel lang uit in het gras en piepte als een pasgeboren kanarie. "Bob, stel je niet aan," zuchtte Sproet, die nog eens goed naar Nova keek. Er leek iets aan haar uiterlijk veranderd... " Nova, waarom heb je je haar bruin geverfd?" vroeg Sproet geschokt. Normaal had Nova lichtblond haar gehad waar een gouden gloed vanaf scheen. Maar nu was het lichtbruin.

" O, is het niets?" vroeg Nova lichtelijk geërgerd. Sproet knikte van niet. Nova deed opeens haar ogen dicht. Ze leek zich goed te proberen concentreren. Een paar seconden later was haar haar in een oogwenk weer dezelfde lichtblonde kleur als normaal. " Hu, hoe? Ben jij-" " Ja!" zei Nova trots. " Ik kan ook honden oortjes doen!" voegde ze er enthousiast aan toe. Sproet was verbijsterd van wat ze net gezien had. Nova had een speciaal soort gave (waarvan de naam naar Sproets mening veel te ingewikkeld was) waardoor ze haar uiterlijk kon veranderen met alleen haar hersens. Die gave was heel zeldzaam in de toverwereld. Hoewel het wel veel vaker voorkwam dan Sisseltong, de gave waardoor je met slangen kon praten. " Maar, is dit beter? Ik vond het zelf wel leuk staan. Ik heb deze haarkleur al een keer een half jaar gehad, toen was ik acht geloof ik." zei Nova bedachtzaam. " Ik weet niet hoor. Zolang je je haar niet roze doet, vind ik het best!" lachte Sproet. Nova leek een beetje geschrokken van die informatie. "Roze plukjes staan me anders heel goed!" zei Nova een beetje buiten haar doen. Sproet zag dat haar haar puntjes een beetje rood aanliepen. Maar dat trok snel weer weg. " Bo wil noepie!" riep Bob verdrietig. " Je hebt nog een pakje smekkies in je broekzak toch?" vroeg Nova bezorgd. " Hij overleeft het toch ook wel zonder een snoepje?" vroeg Sproet. "Nou, hij overleeft het wel. Maar hij krijgt een nogal bijzondere aanval." zei Nova bezorgd. " Ja! Lukkig Bo noeppie in boek!" lachte Bob, die een pakje half opgegeten en met modder bezaaide smekkies tevoorschijn haalde." Je komt toch wel op het feest?" vroeg Nova, die haar aandacht weer naar Sproet leidde. "Feetse! Bo ook ko!" riep Bob blij. " Bob komt ook." zei Nova, die Sproet smekend aankeek. " Waarom zou ik naar het schoothondje van Perkamentus luisteren?" beet Sproet haar toe. " Top! Ik haal jou en Bob vanmiddag rond een uurtje of vier op!" zei Nova blij. " Kom Bob! We gaan!" riep ze. Na een paar minuten waren Bob en Nova alleen nog zichtbaar als twee piepkleine miniatuurfiguren. Sproet zuchtte. Ze wilde helemaal geen enkele Zwadderaar zien. Met tegenzin gaf ze het toe. Ashley had gelijk gehad, ze waren stom. Draco en Petty waren haar gewoon vergeten. Ze schopte een steen die hard terug ketste tegen een boom. "JIJ JE ZIN!!" schreeuwde Sproet naar boven ze zag Nova stil staan, zwaaien en weer verder lopen. Sproet rolde met haar ogen en rende achter Nova aan.