Hogfriends: De erfgenaam van zwadderich

Hoofdstuk 10: Versteende ruzie

Sproet zat net aan het ontbijt in de grote zaal toen het vriendengroepje met Ashley, Stella, Bob en Anne, tegenover haar aan de tafel kwamen zitten. Er ging een stroming vol haat door haar heen toen Ashley haar aankeek. Sproet propte voor Ashley iets kon zeggen: haar laatste hap brood met ei in haar mond, veranderde in een hond en liep naar de tafel van Zwadderich, waar ze weer in een mens transformeerde. Ze ging naast Petty zitten die wel blij was haar te zien. " Hé, gezellig!" zei ze terwijl ze de ochtendprofeet weglegde. " het ging gister niet helemaal gesmeerd tijdens vliegles begreep ik van de bloederige baron. " Nee, en die Smalhart is ook niet goed bij z'n hoofd!" zei Sproet walgend. "Je zult het niet geloven, maar ik leer wel net iets meer van hem dan de professor verweer tegen de Zwarte kunsten van vorig jaar. Hij kon niet eens een zin uitspreken zonder te stotteren. Nou zou je denken dat dat slaapwekkend was, maar het was zo vervelend dat je ook niet aan slapen toe kwam. Pure tijdverspilling als je het mij vraagt!" zei Petty met een geïrriteerde stem. " Maar hij was vast niet zo vervelend als Ashley!" Zei Sproet terwijl ze weer een vlaag van haat door haar lichaam voelde stromen. " Ze denkt dat alle Zwadderaars zoals Je-weet-wel zijn!" voegde ze eraan toe. " Dat is echt niet oké! zei Petty die gekwetst keek. " Kunnen we geen wraak nemen ofzo? Is er niet iets waar ze bang voor is of heel erg haat?" Voegde Petty eraan toe. " Ja, ze haat Zwadderaars! "En mij.." zei Sproet. " Zullen we morgen afspreken in de Zwadderich leerlingenkamer om een plan te bedenken, want dan hebben we weekend." Stelde Petty voor. " Top!" zei Sproet. De zaal begon leeg te stromen dus Sproet zei Petty gedag en keek op haar lesrooster. De eerste les was gedaanteverwisseling met de Ravenklauws. Petty was tot nu toe haar enige vriendin, maar ze zat in het tweede jaar en Sproet in het eerste jaar waardoor ze samen geen lessen hadden, dus liep Sproet meestal alleen door de gangen. Met haar hoofd gebogen naar de grond zag ze niet waar ze liep en liep ze tegen een jongen op van haar leeftijd. De jongen liet zijn boeken vallen. "Kijk uit!" snauwde ze allebei. Sproet keek in ogen die net de hare waren. Zo snel als ze kon, drukte ze zijn spullen in zijn handen en liep weg.

Toen ze na de les het lokaal verliet en op zoek was naar het lokaal van haar volgende les ' Bezweringen met de Huffelpufs ' dacht ze na over het plan. 'Was het niet een beetje kinderachtig?' dacht ze in zichzelf. Het was misschien toch niet zo'n goed idee, zou ze Petty afzeggen? Of was dat ook weer kinderachtig? Ze was natuurlijk heel boos op Ashley, maar anders zou Stella haar ook niet mogen, en Sproet begon Stella net te waarderen met een beetje hulp van Fred en George. " Nova!" hoorde ze een jongensstem gillen. Sproet draaide zich in een ruk om, maar het was te laat. Ze voelde haar rugzak afscheuren en voor ze het wist lag alles op de grond en ze hoorde het gerinkel van het glas van haar inktflesje. Alles zat onder. Ze keek naar voor en verwachtte dat Ashley achter haar stond te lachen, wat ook wel een soort van waar was, maar zij was niet de dader. Achterin de gang stond Draco versteend van schrik. " Sorry, ik wilde niet-" " Maar heb je ook nog een reden dat je wel probeerde Nova's tas kapot probeerde te toveren!" schreeuwde Carlo, die Nova aan de kant had getrokken waardoor de spreuk Sproet haar tas had geraakt. Maar op die vraag kregen ze geen antwoord. Draco keek verschrikt naar iemand achter Sproet. Ze draaide zich om en zag professor Sneep achter haar staan. " Juffrouw Tops en meneer Kannewasser, jullie helpen Juffrouw Zwarts met het opruimen van haar kapotte tas." zei hij met z'n ijzige stem. "De andere leerlingen gaan naar hun lessen." vervolgde hij zijn zin, Iedereen gehoorzaamde hem. Ashley liep haar richting in en stootte tegen haar aan, grinnikte fals en liep verder.Nova en Carlo liepen haar richting in."Laat me met rust!" siste Sproet. Carlo deinsde een stukje achteruit. Vloekend stopte Sproet haar spullen in haar tas waar ze meteen weer uit vielen. "Je mag je spullen wel in mijn tas doen," zei Nova behulpzaam. Sproets ogen spotten zowat vuur. "Ik heb geen hulp nodig," zei ze woedend terwijl ze haar boeken opraapte en inkt over haar gezicht veegde. "Je hebt wat inkt, op je neus," zei Carlo. Sproet negeerde hem en liep weg. "Nova, kan je zeggen dat ik niet bij bezweringen kom?" vroeg Sproet. Nova knikte en keek Sproet na.