សិស្សគ្រប់គ្នាបានដើរចេញពីសាលាដោយក្នុងនោះក៏មានថេហ្យុងជីមីននិងជុងហ្គុកដើរចេញមកផងដែរ។
" អាទិត្យក្រោយត្រូវប្រឡងឆមាសហើយត្រូវការឱ្យយើងជួយទៅបង្រៀនដល់ផ្ទះទេ? " ជុងហ្គុកសួរដោយពួកគេទាំងពីរត្រូវប្រឡងឆមាសនៅអាទិត្យក្រោយនេះហើយដោយនាពេលរសៀលគ្រូបានហៅអ្នកទាំងពីរទៅការិយាល័យគ្រូនិយាយអំពីការអនុញ្ញាតឱ្យពួកគេបានប្រឡងឆមាសជាមួយគ្នាតែពីរនាក់ក្រោមហេតុផលដែលពួកគេមានបញ្ហាដល់ថ្នាក់ចូលពេទ្យខកខានការប្រឡង។
" មិនអីទេ យើងអាចរៀនដោយខ្លួនឯង " ថេហ្យុង
" ថេហ្យុងហ៎ា ឯងគួរតែឱ្យជុងហ្គុកទៅបង្រៀនទៅឯងដឹងទេថាឯងខ្សោយណាស់ពិសេសមុខវិជ្ជាគណិត " ជីមីន
មីនថេហ្យុងគេខ្សោយណាស់រឿងរៀនមិនជាពូកែដូចមិត្តៗពួកគេនោះទេនិយាយពីចំណាត់ថ្នាក់វិញសឹងតែបាត់តារាងទៅហើយ។
" យើងរៀនខ្សោយខ្លាំងណាស់ហ្ហេស? " ថេហ្យុង
" ត្រូវហើយឯងរៀនខ្សោយណាស់ អញ្ចឹងហើយគួរតែឱ្យជុងហ្គុកគេបង្រៀន " ជីមីន
" មែនហើយថេហ្យុងឯងឱ្យយើងទៅបង្រៀនឯងទៅ " ជុងហ្គុក
" Ok ក៏បាន " ថេហ្យុងមានតែយល់ព្រមជាមួយពួកគេ តាមភាពវ័យឆ្លាតនិងជាសិស្សពូកែត្រឹមកម្រិតថ្នាក់ទី11នេះថេហ្យុងអាចរៀនខ្លួនឯងបានមិនចាំបាច់អ្នកណាមកបង្រៀនទេតែយល់ថាពួកគេស្រឡាញ់មិត្តនិងមានទឹកចិត្តចង់ឱ្យមិត្តរបស់ខ្លួនចេះបានប្រឡងជាប់ទើបព្រមបែបនេះ។
" ចាប់ពីស្អែកនេះនៅពេលចេញពីរៀនយើងនឹងទៅបង្រៀនឯងដល់ផ្ទះ " ជុងហ្គុក
និយាយគ្នាហើយយ៉ុនហ្គីក៏បានដើរចេញមកល្មមដើរមកឈរក្បែរថេហ្យុង។
" តស់!ថេហ្យុងទៅផ្ទះ " យ៉ុនហ្គី
" យើងលាពួកឯងសិនហើយ " ថេហ្យុងក៏បានលើកដៃលាទៅកាន់មិត្តៗឯពួកគេក៏ដូចគ្នា រួចហើយក៏បានដើរចេញទៅ ។
" ចាំទេថាបងធ្លាប់ប្រាប់ឯងថាមានមនុស្សដែលគេក៏ការពារឯងហើយក៏ជាមូលហេតុដែលសិស្សគ្រប់គ្នាគេរឹតតែស្អប់ឯងដែរ " យ៉ុនហ្គីដើរឆ្ងាយពីសាលាបន្តិចក៏និយាយឡើងដោយថេហ្យុងនៅគិតបន្ដិចទើបតប៖
YOU ARE READING
Changes
Randomជាក្មេងប្រុសដែលមានរូបរាងស្រស់ស្អាត ស្រាប់តែប្ដូរមកនៅក្នុងខ្លួនក្មេងប្រុសដែលមានរូបរាងធាត់ទៅវិញ ។ក្នុងការស្ថិតនៅក្នុងរាងកាយធាត់មួយនេះគេត្រូវធ្វើការស្វែងរកនូវរឿងរ៉ាវជាច្រើនពិសេសស្វែងរកការពិត។
