Always Have Been, Always Will Be

10

[ ◉¯]

Chapter 10

Pretend

"W-What?" Nalilito kong sambit.

Hindi kaagad gumana yung utak ko sa kaniyang sinabi. Ang mga katanungan sa ulo ko ngayon ay dumoble na, kaya mas lalo pa akong nagtaka sa kung ano ba ang nangyayari.

Totoo nga yung sinabi ko na ang talino kong tao, pero pagdating sa kaniya, nabobobo ako.

"You heard me, Elize. You are not going anywhere near my sister. I know better than let someone treat my sister as if she's an option," he ordered, tone laced with finality like I could and should never cross it.

"Y-You're Swyney's brother?" Hindi ko na pinansin ang kaniyang banta. Mas nakatuon ang pansin ko sa kaniyang isinawalat bago lang.

Siya? Kapatid ni Swyney?

Then an epiphany flashed before my eyes. I recalled the night he saw me at Vista Mall where he revealed that he had a younger sibling. All I thought he was just trying to cover up the fact that he had a girl with him but he was actually...saying the truth?

"You've been with me all these time and you didn't know?" Aniya na para bang hindi siya makapaniwala sa tinanong ko. "How do you not know the family of the girl you're courting?"

Wow? Now he's talking about courting, huh? Ni hindi ko nga alam bakit na ako biglang nanliligaw. Sana kapag mayroong magch-chismis tungkol sa 'kin, ipapa-confirm muna nang informed din ako.

Yung lito kong pagmumukha ngayon ay biglang nabura at napalitan ng mapait na ekspresyon.

I scoffed.

"What do you know about courting?" I asked condescendingly, matching it with a raise of a brow.

Napasinghap siya, halatang offended at pikon na pikon na sa 'kin.

Totoo naman, ah! Ang dami niyang sinasabi e siya nga yung hindi naman ma-apply sa sarili yung kaniyang dinidiin sa 'kin. Kahit na sabihin nating hindi siya seryoso sa mga babaeng nilalandi niya, parang hindi pa rin na makatarungan na tinuturuan niya ako kung paano dapat manligaw ang isang lalake kung hindi niya naman siguro naranasang gawin iyon!

Tama 'yan! Yung siya na naman yung puputok sa inis. Palagi na lang ako.

But in the end, I heaved a sigh, feeling a little guilty. I looked down on my shoes briefly before returning my eyes to him, this time, calmer. "I just...I don't see the resemblance," tapat kong wika. "Swyney is so pretty and nice, and you're..."

Nagtama naman ang mga mata ko sa matalim niyang titig.

"Never mind," agap ko nang napagtantuang papunta sana sa hindi maganda ang sasabihin ko.

He growled huskily.

"Doesn't matter. The fact that you even forgot her name says it all. It just goes to show you don't value my sister at all. You're not serious," he interpreted.

Bigla namang uminit yung ulo ko kaya napakrus ako ng braso ko. "'Wag mo ngang diktahan kung ano ang aking nararamdaman. Bakit, ano bang alam mo sa pagiging seryoso? Ha?" Hamon ko sa kaniya.