First Fall of Snow

CHAPTER 12 - Christmas!

                       CHAPTER 12

SNOW’S POV

Ang saya ng Christmas namin ngayon! Sinalubong namin itong pasko na hindi lang kaming apat ang nandito kung hindi naging lima na kami. Sobrang thankful ako kay God dahil sa mismong araw pa niya ako binigyan ng isa pang kapatid. Ang saya ko sobra! Kung iyong iba ay parang magagalit na may iba silang kapatid—ako hindi. Kahit ngayon ko nga lang nakilala itong si kuya Kimrex, pakiramdam ko parang close na kami.

“Hoy, Snow, wala pang 12 midnight bakit kinakain mo na iyang fruit salad?” saway sa akin ni kuya Arkiem at akma pang aagawin ang bowl na dala ko. “Akin na. Ako na magdadala niyan sa balcony.”

Inilayo ko pa sa kaniya dahil gusto ko ako magdadala nito papunta roon sa balcony. “Tinikman ko lang naman kung masarap ba,” pagrarason ko pa saka nilagpasan siya.

“Kanina mo pa iyan tinitikman. Ano hindi mo pa ba nalalasahan?” aniya habang nakasunod sa akin bitbit ang dalawang bottle ng champagne.

“Kuya, paskong-pasko oh. Be good to me,” pabirong sabi ko pa saka inilapag ang salad bowl sa mesa kasama ang iba pa naming handa.

“I will head straight to the hospital at 2:00 am, Drake. And… I’ll just spend my 2 hours with my family tonight, and then I will go to work after.” Rinig naming sabi ni kuya Kimrex kausap siguro ang kasamahan niya sa trabaho.

Inayos ko na lang din ang mga kubyertos at tinulungan na rin si Mommy na maglapag ng mga iba pang decoration na ilalagay niya sa ibabaw ng mesa. Si Daddy naman at saka si kuya Arkiem ay busy’ng-busy sa mga regalo na inilagay nila sa ilalim ng Christmas Tree. Kanina ko pa iyan tinitingnan at nalaman ko ring nandoon nga ang pangalan ko kaso iyong pinakamaliit na box iyong akin. Tsk! Ano kayang laman non.

“Kuya, may trabaho kayo ngayon kahit paskong-pasko? Don’t you have a vacation even for just one day?” tanong ko pa rito kay kuya Kimrex nang lumapit na siya sa amin ni Mommy at tumulong.

“Many patients are waiting for me. There are also scheduled operations, so I should be there,” sagot naman niya.

“Anak, wala ka pang pahinga. Hindi ba iyan pwedeng ipasa na lang sa ibang doktor?” nag-aalalang tanong pa sa kanya ni Mommy.

“I can’t, Tita Mommy, because I’m the one they chose and I can’t pass it on to someone else. And, Tita Mommy, don’t worry about me po. I’m fine naman po,” sagot naman ni kuya habang binibigyan ng ngiti si Mommy.

“Basta huwag pabayaan ang sarili mo, anak. You have to take rest din sometimes,” paalala pa ni Mommy at tumango naman itong si kuya Kimrex.

Nang ilang minuto na lang at maghahating-gabi na ay kanya-kanya na kaming diskarte. Iyong dalawa kong kapatid ay hinahanda iyong fireworks tapos si Mommy’t Daddy naman ay magkatabing nakaupo lang at pinapanood kami. Habang ako, ito nakahawak na ng camera at ready na to capture the best moment for this year.

“5…4…3…2…” Sabay pa kaming nag-counting.

“1… Merry Christmas!” sigaw ko pa at kinukuhanan ng video ang napakagandang fireworks sa ibabaw at kinuhanan ko rin close-up sila isa-isa. “Kuya, say ‘Merry Christmas!’” sabi ko pa kay kuya Arkiem pero nag-finger heart lang siya.