Sa Baryo ng mga Aswang

Totoo Ba?

'Totoo ba lahat ng sinasabi mo Manuel'? halos sabay sabay na katanungan ng magkakaibigan na magkakahawak kamay pa rin dahil sa takot na nararamdaman matapos magising sa napakataas na tulog.

'Oo..totoo ang lahat ng sinasabi ko..

'Ibig sabihin?Ngayun ang pagbabalik ninyu? July 18,2015??
Oh my gad..naisabulalas ni joseph habang naiisip ang ideyang maari ngang totoo..Ito ang ika Isan daang taon simula nang mangyari ang krimeng yun..20 diba?So mamanatay kami sa 20? Mygaadd!! Hindi ko kaya..'

Umiyak na rin sina Grace,jollibee,marie at rizza..

'Maaring tama ka..maari ring hindi..tanging si Tandang Sipirin lang ang may alam ng lahat.' ni Manuel

'At ang tanging alam ko ay papatayin kayu at kakainin dahil kayu ang tatapos sa matagal nang inasam asam ng islang ito..ang kalayaan.'

'Kailangan naming maka alis sa Islang ito Manuel.Tulungan mo kami'. ni Grace na kanina pa paikot ikot.

'Hindi maaari..gaya nang sinabi ko..kayo ang tatapos sa sumpang meron ang islang ito.'

'Anu ba ang ibig mong sabihin ha?Deretsuhin mo nga kami?Eh pinaikot ikot mo lang kami,ikaw lang pala ang kakain sa amin'!! bulyaw ni Marie

'Simula nang mangyari ang krimeng iyun,taon taon ay mayroon kaming kinukuhang buhay..at oo tama ang nasa isip nyu, 99 na taon na kaming nangunguha ng buhay kapalit ng mga nawalang buhay sa isla.'

'Eh..nakakuha na pala kayu ng nga buhay bakit andito kami?Bakit hindi kami pinatay?Anu pa ba ang kababalaghang mangyayari at kami ay nasali?' galit na sigaw ni Jolibee

'Sinadya ni Tandang Sipirin na kayu ay dalhin dito..sa pagkaka alam ko..kayu ang kahuli hulihang papatayin at tanging unang kakainin.Para maging ganap ang aming pag sasalin lahi..'.

'At ayoko nun,gusto kong magpahinga.Dapat wala na kami dito.Alam kong masakit ang mga nangyari sa amin pero napatawad ko na ang mga may kasalanan.Kayo ang tanging pag.asa ko para matigil ang kahibangan ni Tandang Sipirin..Tulungan nyo ako..Para din ito sa kapakanan ngna mga mortal..sa pamilya nyo..sa mga mahal nyo..' pagsesyentimento ni Manuel.

Biglang nangunusap ang mga mata nang magkakaibigan.Alam nilang hindi rin sila maka kaalis ng pabigla bigla..

'Magtulungan tayo..tutolungan ka naming matigil ang kabaliwan ng iyong tandang at tutulungan mo kaming makauwi.' ni Rizza na biglang naging matapang

'Pero alam natim na anumat anumang oras..mamatay tayo..Hindi ko akalaing sa ganitong paraan ang bakasyun natin.Adventure nga talaga.' tsk tsk.. pagbibiro ni Grace.

'Bago muna pagplanuhin natin ang lahat,pwede bang kumain muna ha manuel? gutom na gutom na kami..Baka hindi si tandang ang makakapatay sa amin kundi ang kagutuman'. pagkikiringking ni Joseph sabay akbay dito

'Maghintay kayo..maghahanda lang ako,..'

Habang naghahanda si Manuel ay kapwa malalayu ang iniisip ng magkakaibigan.Anu nga ba ang kanilang kahihitnan..mamamatay na ba sila?May mabubuhay ba?Mapigilan kaya nila ang pinuno ng lahat na si Tandang Sipirin?

At nagsimula na silangkami kumain sa handang isda ni Manuel..