Cry, or Better Yet Beg | MikhAiah

Chapter 25

THIS IS A WORK OF FICTION
•errors ahead
•wrong grammar
•taglish

• This is a work of fiction, names, characters, events, incidents, and location are only the products of the author's imagination or have been used in fictitious manner. any resemblance to actual persons, living or dead, and event's are entirely coincidence, if you found some mistakes or grammatical errors, improper used of works kindly correct it to me. Thank you.

Chapter 25

Aiah Arceta.

Naisipan ko mag jogging para naman kahit paano ay gumaan yung pakiramdam ko after namin mag usap ni Mikha. Nasasaktan pa rin ako everytime na isusumbat niya sakin yung mali ko, I admit naman na it's may fault. Nakayuko akong lumabas ng bahay, maingat ang paghakbang ko dahil ayokong makagawa ng ingay. Gusto ko kasing mapag-isa muna.

Agad akong nag taas ng tingin nang makitang may paa sa harapan ko, at doon nakita ko si Mikha, nakatayo sa harapan ko, seryoso ang mukha at parang matagal na akong pinagmamasdan.

"Can you please tell me a lie?" nagulat ako nang mag-salita siya.

Halos hindi ako makahinga. Tumigil ang mundo ko, at ang unang naisip ko ay kung totoong si Mikha ba ito o panaginip lang. Pero sa malamig na hangin at sa titig nito alam kong hindi ako nananaginip.

I smiled. "I cheated.."

She looked at me as if she was thinking about something, I averted my gaze from her and just passed her. Napahinga ako ng malalim at napahawak sa dibdib ko. I still feel the same way every time she looks at me, my heart beats faster every time I feel her presence. Katulad ng dati, nung una ko siyang nakita.

I hurried out of the gate and slowly jogged, my mind occupied with the conversation we had with Mikha at the gazebo just a few hours ago.

Pero sa isang saglit, bigla kong napansin ang isang anino sa gilid ng paningin ko, parang sinusundan ako. Nag simula na akong mag panic. Hanggang sa nag pasya akong huminto at lingunin ang likuran-nakita ko si Mikha, naka-simpleng hoodie at baggy jeans nakasunod sakin. Nagulat ako , hindi inaasahan na susunod siya sakin.

Hindi ko napansin na nakalapit na pala siya sakin at huminto. Seryoso ang tingin. Pinagmasdan ko siya ng mabuti, It's been a few years and I just had the chance to look at her again, she looks familiar now, because she looked like this when i met her in Cebu.

Ang mga mata niya ay may malalim at matalim na tingin, na nagbibigay ng isang seryoso at misteryosong vibe sa kanya.

•| Flashback | when Aiah first met Mikha |•

Nasa mall ako nun at nag iikot para mag hanap ng gift for Christmas, nang mapagod ay naupo ako sa isa sa mga bleachers malapit sa malaking Christmas tree. Nakayuko ako at nag p'phone. Maya maya lang may naupo sa tabi ko.

"Hey! Jho, can you tell kay Daddy pasundo naman ako, I got lost." ani nito, boses ng isang babae. Una kong napansin yung wristwatch niya Rolex watch. Mukhang mayaman 'to.

Maya maya lang ay hindi ko na narinig yung boses niya kaya tinignan ko yung tabi ko, Nagulat ako nang makita ko siyang nakatitig sakin.

"Hi?" she said, as if trying to talk to me.

"Auh?"

"Do you like my wristwatch?" she asked politely.