Kalbimin Sahibi

"Son 10 saniye"

Ertesi sabah okulda dersler boş geçiyordu gerçi Buray'a göre çünkü o sadece aklındaki planı düşünüyordu. Zil sesini duyunca kafasını sıradan kaldırıp Almira'ya baktı genç kızla göz göze geldi gözlerini ilk kaçıran yine o olmuştu. Buray hızla genç kızın yanına gitti ve sandalyesinden kalkmasına izin vermeyerek onu geri oturttu kendi de tam önündeki sıraya oturdu. Almira Buray'ın ne yapmaya çalıştığını anlamıyordu, hala nasıl onunla konuşmak istiyordu? Korkuyordu çünkü karşısındaki çocuk hiçte iyi bir şey söyleyecek gibi gözükmüyordu iyice geriye yaslandı gidebildiği kadar geriye yasladı kendini.

Buray kızın yanağında önce elini gezdirdi, okşadı. Sonra yüzüne düşen saçını kulağının arkasına alarak Almira'nın yüzünü görmesini sağladı. Almira sesli bir şekilde yutkunup karşısında gözleriyle etrafı yakıp yıkan ama mimikleriyle en sakin kişiyi oynayan Buray'a baktı.
Buray daha fazla beklemeden genç kızın gözlerinin içine bakarak konuşmaya başladı.

"Bugün son kez benimle gelir misin?"

Almira teklif etmesine mi yoksa son kez derken ne demeye çalıştığını anlamayarak şaşıracağına karar veremedi. Bu çocuk ne diyordu böyle

"Son kez?"

Buray kıza biraz daha yaklaşıp dudaklarına doğru fısıldadı

"Son kez"

Almira da artık bu oyundan sıkılmıştı zaten yanlış yapıyordu bu son kez fikri aklına yatmıştı bir daha abisine yalan söylemesine de gerek kalmayacaktı.
Buray hala geriye çekilmemişti genç kız da Buray'ın dudaklarına bakarak

"Tamam"

Dedi, şu an Buray geriye çekilmesse o dudaklara yapışabilirdi kendini zor tutuyordu bu yakınlık hiç hoşuna gitmedi.

Buray aniden yerinden kalktı ve çantasını alıp Almira'ya arkasını döndü. Tam kapıdan çıkacağı sırada hala arkası dönükken

"Akşam 6'da okulun kapısının önünden seni alırım"

Dedi ve gözden kayboldu.
Genç kız arkasından sadece ağzı açık bakakalmıştı, Buray'ın onunla neden buluşmak istediği hakkında fikir yürüterek evin yolunu tuttu.

       *********

"Afiyet olsun"

Diyerek sofradan kalktı Almira. Bir saati kalmıştı Buray'la buluşmalarına daha hazırlanması gerekiyordu. Merdivenlerden çıkarak odasına geldi hemen dolabın önüne geçip ne giyeceğini düşünmeye başladı. Buray hiçbir şey söylemedi ve ne giyeceğini bilemiyordu güzel kız. Dışarıdan bir 'off' çekerek uygun bir şeyler aramaya koyuldu.

Ne kadar zamandır dolabın önündeydi hiç fikri yoktu ne giyeceğini bilmiyordu. Onlarca elbise giyindi ama hiçbirine içi sinmedi. En son uzun ama üstten dekolteli saks mavisi bir tulumda karar almıştı. Altınada bordo topuklu ayakkabılarını giyip makyaj masasına oturdu. Hafifte bir makyaj yaptıktan sonra aynanın karşısına geçip kendini süzdü. Gayet güzel olmuştu çoğu erkeğin içine düşebileceği güzelliği vardı. Gülümsedi bu haline ama Buray'ı düşününce gülen yüzü soldu ne yapıyordu öyle abisinin düşmanıyla buluşmaya gidiyordu ve abisine yalan söylüyordu ne zaman abisiyle bu kadar araları açılmıştı ona ilk defa yalan söylüyordu. Ama Buray son kez demişti bitecekti bugün bütün yalanlar bu biraz olsun rahatlatıyordu içini ama bir yerden de istemiyordu ondan uzak durmak. Bunca zaman alışmıştı ona ne kadar yanlış olduğunu bildiği halde yine de onunla vakit geçirmeyi göze almıştı.
Kafasını sağa çevirip saate baktı buluşmalarına on dakika vardı şimdi gitse anca yetişirdi. Yatağının üzerinden çantasını alarak aşağı indi. Ayberk kardeşini görünce kaşlarını çattı, fazla güzel olmuştu erkeklerin ona bakacak olması şimdiden sinirlerini bozdu. Bunu sesli de dile getirmekten çekinmedi